แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 719

เหล่าขุนนางยังไม่ทันไล่เรียงเรื่องให้เข้าใจ ในท้องพระโรงก็มีเสียงกรีดร้องระเบิดขึ้นมาในทันใด

“ฝ่าบาท ท่านพูดว่าลูกสาวของกระหม่อม นางเป็นอะไร ! !” นายท่านเฟิ่งราวกับถูกสายฟ้าผ่า น้ำเสียงแหบแห้ง

เขาเพิ่งรู้ว่า เกิดเรื่องกับลูกสาวของเขา!

ดวงตาเซียวอวี้มืดมน ราวกับปกคลุมไปด้วยหมอกหนา

“นาง เป็นหรือตายยังไม่รู้”

นายท่านเฟิ่งอารมณ์พลุ่งพล่านอย่างฉับพลัน ระบายความโกรธอย่างเดือดดาล

เขาลุกขึ้นยืน คว้าจับเพื่อนร่วมงานที่คุกเข่าอยู่ด้านข้าง จากนั้นก็ฟาดตบหน้าอีกฝ่ายหลายที ฟาดตบไปด้วย ก่นด่าไปด้วย

“เป็นเจ้า! เมื่อครู่เจ้าพูดว่าไม่ต้องช่วย! ข้าได้ยินหมดแล้ว! ไอ้เวร! ข้าจะฆ่าเจ้า! ทำไมไม่ช่วยลูกสาวของข้า! ห๊ะ? ทำไม!”

“นางอายุสิบหกก็เข้าสู่สนามรบแล้ว! อายุสิบหกเอง! ลูกสาวของพวกเจ้าตอนอายุสิบหกกำลังทำอะไรอยู่! ห๊ะ?

“ข้าจะฉีกปากของเจ้า!”

ขุนนางบุ๋นที่ถูกตบยังคงมึนงง

นี่ใต้เท้าเฟิ่ง บ้าไปแล้วหรือ!

ขุนนางคนอื่นเห็นแล้ว ก้าวถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว ต้องอยู่ไกลห่างจากคนบ้าคนนั้น

นายท่านเฟิ่งอดกลั้นมานานมากแล้ว

เขาเก็บความลับนั้นไว้ ไม่กล้าบอกกับใคร อัดอั้นใจอย่างมาก!

นั่นเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเขา!

หากไม่มีธรรมเนียมปฏิบัติที่บรรพบุรุษกำหนดไว้ เขาจะทำใจทอดทิ้งนางได้อย่างไร!

นางมีความดีความชอบในการศึก เขาภาคภูมิใจขนาดไหน ทว่าเขาเฉลิมฉลองไม่ได้ ไม่สามารถบอกกับคนอื่นอย่างภาคภูมิใจ...ดูสิ นั่นคือลูกสาวของข้า

คนพวกนี้ วันๆ เอาแต่พูดจากกล่าวหา ตอนที่นางทำศึกอยู่ พวกเขาพูดว่านางมีความคิดกบฏ ตอนนั้นเขาก็อยากที่จะฉีกปากพวกเขา!

ตอนนี้ ฝ่าบาทเปิดเผยความลับนี้ต่อหน้าทุกคน เขาไม่ต้องอดกลั้นอีกต่อไปแล้ว!

“นั่นคือลูกสาวของข้า เฟิ่งหลิน! เป็นฮองเฮาในอนาคต! มีสิทธิ์อะไรไม่ให้ไปช่วย! ข้าถามเจ้า มีสิทธิ์อะไร!”

นายท่านเฟิ่งราวกับบ้าคลั่ง ตบคนในมือเสร็จ ยังจะไปตบตีคนอื่น

คนที่ถูกเขาตบพวกนั้น ล้วนขอร้อง

“ใต้เท้าเฟิ่ง! ท่านใจเย็นก่อน ใจเย็นๆ ! พวกเราไม่ได้บอกว่าไม่ช่วย...”

สุดท้ายองครักษ์ต้องมาห้ามไว้ นายท่านเฟิ่งค่อยมีสติกลับมา

เวลานี้ ขุนนางหลายคนที่โดนเขาทำร้าย มีบางคนกุมหน้าไว้ บางคนเก็บหมวกขุนนางขึ้นมาสวม บางคนจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย บางคนถุยเลือดออกจากฟัน...

ไม่มีใครคาดคิด ใต้เท้าเฟิ่งที่ปกติแลดูไม่มีอารมณ์ฉุนเฉียว ลงมือขึ้นมาจะรุนแรงขนาดนี้

บุตรสาวเป็นเสือพ่อต้องไม่เป็นสุนัขจริงๆ!

แม่ทัพอาวุโสหลี่ก้าวมาข้างหน้า ยกมือประสานพร้อมพูดขึ้นมา

“ฝ่าบาท แม่ทัพน้อยเมิ่งหนานฉีเป็นขุนนางผู้มีคุณูปการของหนานฉี นางประสบภัย ควรให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ข้ายินดีนำทัพไปยังภูเขาเทียนฉือ ค้นหาร่องรอยแม่ทัพน้อยเมิ่ง!”

“ข้าก็ยินดี!” ขุนพลอีกคนหนึ่งก็เดินออกมา

เหล่าขุนนางบุ๋นพวกนั้น ส่วนใหญ่ล้วนถูกนายท่านเฟิ่งตบตี ไม่พูดว่าไม่เห็นด้วย ก็คือเห็นด้วย

ทว่า เซียวอวี้พูดขึ้นมาอย่างเด็ดเดี่ยว

“เราไปด้วยตนเอง”

ขุนนางทุกคนต่างมีหน้าที่ของตนเอง ภรรยาของเขา เขานำทัพไปตามหาด้วยตนเอง

ตอนนี้ เขาไม่เชื่อใครทั้งนั้น

……

เรื่องที่ซูฮ่วนก็คือแม่ทัพน้อยเมิ่ง เป็นที่รู้กันไปทั่วอย่างรวดเร็ว

เหล่าจอมยุทธในยุทธภพ ต่างพากันตามหาซูฮ่วน

พวกชาวบ้านต่างช่วยเหลือ เล่าต่อกันฟัง “แม่ทัพน้อยเมิ่งเป็นคนดี! นางจะตายไม่ได้! พวกเราก็จะไปตามหาแม่ทัพน้อยเมิ่ง!”

วังหลวง

องค์หญิงใหญ่บุกเข้ามาในห้องทรงพระอักษร เอ่ยถามเซียวอวี้ที่นั่งบนตำแหน่งสูงอย่างโกรธเคือง

“เป็นความจริงหรือ! แม่ทัพน้อยเมิ่ง นาง...นาง...”

เซียวอวี้กำลังจะมอบหมายราชกิจกองสุดท้ายลงไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความอึมครึม “นางจะต้องยังมีชีวิตอยู่”