แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 724

เมื่อประโยคนี้ดังขึ้น ทุกคนที่เดิมก็ตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว ยามนี้ก็ยิ่งโกลาหลขึ้นไปอีก

มีเพียงเซียวอวี้เท่านั้นที่ยังคงสงบนิ่งไม่ตื่นตูม ในฐานะที่เป็นฮ่องเต้ ย่อมต้องมีท่าทางไม่สะทกสะท้อนแม้ไท่ซานจะถล่มลงต่อหน้า

เขาพูดเสียงทุ้มหนัก

“วางยาเซียวหย่า ด้านหนึ่งอาศัยโอกาสนี้กำจัดซูฮ่วน อีกด้านหนึ่งให้จู้กั๋วกงออกจากเมืองเซวียน ทำให้เมืองเซวียนไร้ผู้นำ พรรคเทียนหลง นี่คือการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

หม่ากงกงหัวเราะอย่างสดใส

“ฝ่าบาทหัวไวกว่าผู้อื่นนัก

“น่าเสียดาย! ยามนี้ท่านเพิ่งจะเข้าใจ สายเกินไปแล้ว!”

แววตาของเขาเย็นชา

“กองทัพใหญ่แคว้นเป่ยเยี่ยนจะบุกโจมตีแคว้นหนานฉีหรือไม่ ขึ้นอยู่กับความคิดเพียงชั่ววูบของท่านแล้ว เพียงท่านรีบแต่งตั้งรัชทายาทและสละราชบัลลังก์ ข้าก็จะส่งสัญญาณออกไป เมื่อกองทัพเป่ยเยี่ยนเห็นก็จะถอยทัพ ไม่เช่นนั้นราษฎรย่อมเดือดร้อนไปทั่วทุกหย่อมหญ้า!”

“เพราะการสูญเสียของเมืองเซวียน แคว้นหนานฉีในยามนี้ถูกแบ่งแยกออกเป็นสองส่วน! กองทัพใหญ่ของทางเหนือและตะวันตกไม่อาจมาเป็นกำลังหนุนให้ได้ กองทัพเยี่ยนสามารถเข้ามาถึงใจกลางแคว้นโดยตรงได้ ย่อมทำได้แม้กระทั่งการบุกยึดเมืองหลวง ฝ่าบาท เวลาของท่าน...เหลือไม่มากแล้ว”

ไทฮองไทเฮาตวาดด้วยความโกรธ

“บังอาจ! เป่ยเยี่ยนให้ผลประโยชน์เจ้ามากเพียงใดกัน เจ้าถึงได้ขายแคว้นของตนเช่นนี้!”

การแต่งตั้งรัชทายาทและการสละราชบัลลังก์นั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

นึกไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะมีความคิดเช่นนี้ได้!

นางมองไปที่มู่หรงหลันอย่างโกรธเกรี้ยว “หลันเอ๋อร์! เจ้ากับพวกเขาเป็นพวกเดียวกันหรือไม่!”

มู่หรงหลันกุมอกที่เจ็บปวดอย่างรุนแรงเอาไว้

“ท่านป้า อย่าโทษข้าเลย...ที่ข้าทำเช่นนี้ก็เพื่อ...ลูก”

หม่ากงกงคุกเข่าลง ลูบใบหน้าเล็กของเด็กคนนั้น แล้วยิ้มอย่างมีความสุขยิ่ง

“บ่าวขอคารวะองค์รัชทายาท ว่าที่ฮ่องเต้แห่งแคว้นหนานฉีพ่ะย่ะค่ะ”

เด็กคนนั้นไม่เข้าใจ เขายิ้มให้กงกงที่อยู่ตรงหน้าอย่างไร้เดียงสา

หม่ากงกงลุกขึ้นยืน มองไปยังเซียวอวี้

“ฝ่าบาท มีพระบัญชาเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวอวี้ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน

ดูเหมือนหม่ากงกงจะร้อนใจกระสับกระส่าย จากนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาแล้วออกคำสั่ง

พลางเห็นไทเฮา องค์หญิงใหญ่ ไปจนถึงเหล่านางสนมในวังหลังต่างถูกขังอยู่ในกรงไม้แล้วยกเข้ามา