ตูม!
ศีรษะของกุ้ยเฟยราวกับระเบิดในคราเดียว
ไม่ใช้หมาฝู่ส่าน? เย็บแผลสด?
ไอ้หมอไร้ฝีมือนี่คิดจะทำให้นางเจ็บจนตายหรืออย่างไร!
ยังมียาจู้หุนส่านนั่นอีก มันคืออะไรกัน!
ยารักษาอาการปวดหัว...
หรือจะเป็นเฟิ่งเวยเฉียง!
ใช่ เป็นเฟิ่งเวยเฉียงที่ทำร้ายนาง!
หมอหลวงคุกเข่าที่พื้นแล้วทูลฮ่องเต้ว่า
“ฝ่าบาท หากยังไม่เย็บแผล กุ้ยเฟยจะเสียเลือดมากเกินไป ถึงเวลานั้นจะอันตรายแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
เซียวอวี้ขมวดคิ้วแน่น สายตาจับจ้องอยู่ที่ร่างของกุ้ยเฟย
“เย็บ!”
“ไม่นะ! ฝ่าบาทเพคะ...” กุ้ยเฟยน้ำตาไหลรินจนผสมรวมกับเลือด
นางต่อต้านโดยสัญชาตญาณ
หมอหลวงชราผู้ควบคุมดูแลการรักษาออกคำสั่ง “จับพระสนมเอาไว้ อย่าให้พระสนมขยับไปมา!”
เมื่อเห็นหมอหลวงถือเข็มและด้ายเข้าใกล้ กุ้ยเฟยจึงกรีดร้อง
“อย่าเข้ามานะ! อ๊า”
ทันใดนั้นในกระโจมก็มีแต่เสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนาดังลั่น
คนภายนอกที่ได้ยินล้วนรู้สึกขนพองสยองเกล้า
เสียงนี้ดังกึกก้องออกไปไกลมาก
ไทเฮาที่ทรงเป็นห่วงว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่ จึงทรงประทับอยู่กับเฟิ่งจิ่วเหยียนที่นี่พอดี พอได้ยินเสียงร้องอย่างน่าเวทนาของกุ้ยเฟย ในพระทัยพลันรู้สึกสบายอารมณ์ทันที
หลิงเยี่ยนเอ๋อร์นังสารเลวนั่น คิดไม่ถึงเลยในที่สุดเจ้าก็มีวันนี้!
“ฮองเฮา เจ้าพักผ่อนเถิด ข้าจะไปดูนางสนมเจียเสียหน่อย”
“เพคะ”
เฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นคารวะด้วยสีหน้าเรียบเฉย
หลังส่งไทเฮาเสด็จกลับ เหลียนซวงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ฮองเฮา เกือบไปแล้วนะเพคะ
“ยามที่ท่านไปช่วยนางสนมเจีย ข้ากังวลแทบแย่!”
แผลขีดข่วนบนคอขอเฟิ่งจิ่วเหยียนนั้น เป็นนางสนมเจียข่วนใส่เข้าในช่วงที่กำลังชุลมุนอยู่
ยังดีที่ข่วนแค่ผิวหนัง ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรนัก
“ฮองเฮาเพคะ ลูกบอลโปโลนั่น...” เหลียนซวงกดเสียงพูดให้เบาที่สุด “ท่านนำมันไปแช่น้ำยามาก่อน ไม่ต้องจัดการหน่อยหรือเพคะ?”
เฟิ่งจิ่วเหยียนส่ายศีรษะ
“ไม่จำเป็น”
ยานั่น ในเมื่อนางกล้าที่จะวาง ย่อมไม่กลัวว่าจะถูกคนพบเข้า
เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้บอกรายละเอียดของแผนทั้งหมดกับเหลียนซวง
ดังนั้นเหลียนซวงจึงรู้เพียงว่า พอม้าดมกลิ่นลูกบอลโปโลที่วางยาเอาไว้ ก็จะกลายเป็นม้าคลั่งเหมือนกับม้าของกุ้ยเฟยตัวนั้น

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
สนุกดี แต่ใช้บัตร์เติมเงินเอไอเอสไม่ได้ ขอบคุที่ให้อ่าน...