แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 775

เมื่อเจ้าสาวจะออกเรือน พี่น้องชายของเจ้าสาวจะเป็นคนแบกเจ้าสาวขึ้นเกี้ยว

เฟิ่งจิ่วเหยียนสวมชุดบุรุษเต็มตัว ใช้ฐานะของพี่ชายฝั่งบ้านเจ้าสาวแบกเวยเฉียงขึ้นหลัง

ฝีเท้าของนางมั่นคงอย่างมาก

เวยเฉียงพิงหลังอยู่บนหลังนาง ด้วยจิตใจที่สงบสุข

“ท่านพี่ พวกเราจะต้องมีความสุข”

น้ำตาหยดหนึ่ง หยดลงบนคอของเฟิ่งจิ่วเหยียน

เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบเสียงเบา

“แน่นอน”

ล้วนกล่าวกันว่า ต้นร้ายปลายดี เวยเฉียงต้องผ่านความทุกข์มามากมายเพียงนี้ จากนี้ไปย่อมมีแต่ความราบรื่นเป็นแน่

......

เกี้ยวมงคลร้องรำทำเพลงไปตลอดทางจนถึงบ้านตระกูลซ่ง

เจ้าสาวก็ถูกคนประคองให้เดินลงมา

ซ่งหลีสวมชุดเจ้าบ่าว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เขาทนไม่ไหวจนอยากจะไปประคองเจ้าสาวของตน แต่ถูกหญิงมงคลขวางเอาไว้

“ท่านเจ้าบ่าว ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงาม ทำพิธีไหว้ฟ้าดินก่อน!”

ผู้คนรอบ ๆ พร้อมใจกันหัวเราะทันที

ซ่งหลีเองก็หน้าแดงเช่นกัน

เขาไม่ได้พบเวยเฉียงนานเกินไปแล้ว คิดถึงนางยิ่ง

หากไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องกับซูฮ่วน พวกเขาคงเป็นสามีภรรยากันไปนานแล้ว

แขกที่มาในวันนี้บางส่วนเป็นสหายที่ดีในยุทธภพของซ่งหลี เจียงหลินก็มาเช่นกัน

คนหลังพอได้พบเฟิ่งจิ่วเหยียนก็ดีใจจนร้องไห้

“ซูฮ่วน! ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าดวงแข็ง! หลายเดือนก่อนหน้านี้ได้ยินว่าเจ้าสิ้นชีพ เพื่อที่จะตามหาเจ้า ข้าจ่ายเงินไปไม่น้อยเลย!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกวาดตามองเจียงหลินแล้วขมวดคิ้วกล่าวว่า

“วันนี้เป็นงานแต่งงานของซ่งหลี เจ้าสวมชุดแดงทั้งตัว เหมาะสมหรือ?”

ยามปกติเจียงหลินชอบสีแดง ยามนี้จึงไม่ทันคิดมาก่อน

มิน่าเล่าตอนที่เขาเพิ่งเข้าประตูมาจึงมีแต่คนจับจ้อง เขายังนึกว่าเป็นเพราะเขาหล่อเหลาไม่เบาเสียอีก

สายตาของเจียงหลินมองกวาดไปรอบหนึ่ง จากนั้นก็จับบุรุษผู้หนึ่งไว้ “เจ้า ถอดเสื้อผ้าซะ”

คนผู้นั้นมองบนทันที “ประสาท!”

ทว่าสถานการณ์พลันเปลี่ยนไป คนผู้นั้นถอดชุดจนเหลือเพียงเสื้อตัวในสีขาว กอบทองคำแท่งที่เจียงหลินมอบให้แล้วโค้งคารวะ “ท่านปู่ ท่านคือท่านปู่แท้ ๆ ของข้า! ต้องการให้ข้าถอดให้ท่านอีกชิ้นหรือไม่?”

เจียงหลินหยิบชุดไปเปลี่ยน พอเขากลับมา เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็กำลังกราบไหว้ฟ้าดินแล้ว

“หนึ่งคำนับฟ้าดิน!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองไปยังคนทั้งสองที่อยู่กลางพิธี สายตามีความอ่อนโยนแฝงอยู่

“สองคำนับบิดามารดา!”