แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 787

ดวงตาของเซียวอวี้พลันเปลี่ยนเป็นเย็นชา

ช่วงข้าวใหม่ปลามันย่อมเป็นช่วงสำคัญ แต่เขาในฐานะจักรพรรดิ ควรคำนึงถึงเรื่องแว่นแคว้นเป็นสำคัญ

เขามองไปทางเฟิ่งจิ่วเหยียน ด้วยแววตารู้สึกผิดอยู่บ้าง

“เจ้ากลับไปที่ตำหนักหย่งเหอก่อน เราจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้วจะไปอยู่เป็นเพื่อนเจ้า”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้าอย่างใจเย็น

“เพคะ”

ณ ตำหนักหย่งเหอ

เหล่าสนมพากันมาน้อมทักทายฮองเฮา

เฟิ่งจิ่วเหยียนได้พบพวกนาง ก็มิได้รู้สึกแปลกหน้า

พวกนางได้พบนาง ก็เป็นเช่นเดียวกัน

ว่ากันว่าฮองเฮาองค์ใหม่นี้เป็นพี่น้องฝาแฝดกับฮองเฮาองค์ก่อน กลับนึกไม่ถึงว่าจะคล้ายคลึงกันถึงเพียงนี้ โดยเฉพาะบุคลิกท่าทางนี้

หนิงเฟยยิ่งตะลึงงันอยู่ตรงจุดนั้น

นางรู้สึกเพียงว่า บุคคลที่อยู่ตรงหน้านี้เหมือนกับฮองเฮาองค์ก่อนทุกประการ

มิน่าแปลกใจที่ฮ่องเต้ทรงยืนกรานจะอภิเษกสมรสกับคนผู้นี้ให้ได้

จักต้องหลงเหลือเยื่อใยต่อฮองเฮาองค์ก่อนเป็นแน่

หนิงเฟยคิดเช่นนี้ ก็รู้สึกเห็นใจฮองเฮาองค์ใหม่อย่างมาก

เฟิ่งจิ่วเหยียนแค่ทำเหมือนว่าพบกับพวกนางเป็นครั้งแรก ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่จะเอ่ยมากเกินกว่านี้

หลังจากที่พวกนางกลับไป สาวใช้ผู้หนึ่งก็เข้ามาใกล้ ๆ

“ฮองเฮาเพคะ บ่าวชื่อหว่านชิว เป็นคนที่ฝ่าบาททรงเลือกให้มารับใช้ท่าน”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นท่าทางการเดินของนาง ก็เดาออกว่านางเป็นคนฝึกยุทธ์

“เคยฝึกฝนวิทยายุทธ์?”

“เพคะ บ่าวเคยเป็นองครักษ์ลับ แต่ได้รับบาดเจ็บ จึงถูกปลด ตอนนี้ได้รับมอบหมายหน้าที่สำคัญอีกครั้ง บ่าวรู้สึกดีใจอย่างมาก!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยอย่างใจเย็น

“รับใช้ข้า ถือเป็นการใช้คนที่ไม่ถูกกับงานเลย”

หว่านชิวส่ายหัว

“ไม่เลยเพคะ! ฮองเฮาทรงเป็นวีรสตรีของหนานฉี ผู้คนมากมายต่างยกย่องท่าน! การได้รับใช้ท่าน เป็นสิ่งที่บ่าวพยายามไขว่คว้ามานาน!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกลับนึกไม่ถึงว่านางจะจริงจังถึงเพียงนี้

ในเมื่อเป็นคนที่เซียวอวี้เลือกมา นางจึงไม่ระแวงสงสัย

“ฮองเฮา องค์หญิงใหญ่ขอเข้าเฝ้าเพคะ”

องค์หญิงใหญ่เสด็จเข้ามาในตำหนักชั้นใน สายตาจับจ้องอยู่ที่เฟิ่งจิ่วเหยียน

“แม่ทัพน้อย ข้าอยากถามเจ้ามาตลอดว่า เจ้าเต็มใจอภิเษกสมรสกับฝ่าบาทจริงหรือ?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนยอมรับด้วยท่าทีเรียบเฉย

“เพคะ”

องค์หญิงใหญ่รู้สึกเพียงว่าสวรรค์กลั่นแกล้ง

ในแววตาของนางฉายแววความโศกเศร้า

“ตอนนั้นหลังจากที่เจ้าแยกทางกับฝ่าบาท ออกจากเมืองหลวง ข้าคิดจริง ๆ ว่า ชาตินี้พวกเราคงยากจะได้พบกันอีก

“ไม่นึกว่า ฝ่าบาทจะตบแต่งเจ้าเข้ามาอีก ช่างเถอะ ในเมื่อเจ้าเต็มใจเข้าวังจริง ๆ ข้าก็ควรปล่อยวางได้แล้ว”

เฟิ่งจิ่วเหยียน: ปล่อยวางหรือ?

องค์หญิงใหญ่ท่าทางดูเศร้าสร้อย

“เดิมข้าคิดว่า ในภายภาคหน้าหากได้ไปตามหาเจ้า เจ้ากับข้าจะจับมือกัน สร้างช่วงเวลาอันงดงามร่วมกัน ทว่าตอนนี้เจ้ากลายมาเป็นฮองเฮาแล้ว...”

“ฝ่าบาทเสด็จ!”

ฮ่องเต้เสด็จมาถึง คำพูดขององค์หญิงใหญ่ก็หยุดกะทันหัน

สองคนลุกขึ้นยืนและต้อนรับจักรพรรดิ

เซียวอวี้ก้าวมาข้างหน้า ทันทีที่เห็นองค์หญิงใหญ่ คิ้วพลันขมวดขึ้นในทันที

เขาเดินหน้าขึ้นมาประคองเฟิ่งจิ่วเหยียนให้ลุกขึ้น พร้อมซักถามองค์หญิงใหญ่

“ท่านมาทำอะไรที่นี่”

องค์หญิงใหญ่เอ่ยประชดประชัน