แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 790

ณ ห้องทรงพระอักษร

เซียวอวี้ฟังรุ่ยอ๋องเล่าที่มาที่ไปของเรื่องราวทั้งหมดจบแล้ว สายตาดูเยือกเย็นและดุดัน

เขาเหลือบตาขึ้นมองในทันที แววตาราวกับใบมีดอันคมกริบ

“นางอยู่ที่ใด หญิงผู้นั้น อยู่ที่ใด!”

รุ่ยอ๋องสังเกตเห็น เมื่อฮ่องเต้ทรงเอ่ยถึงหญิงผู้นั้น ในดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“อยู่ในคุกหลวง กระหม่อมสั่งให้คนพานางไปควบคุมตัวไว้ก่อน”

ใบหน้าที่ดูน่าเกรงขามของเซียวอวี้ปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น พร้อมออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ย้ายนางไปที่คุกเทียนเหลา”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ณ คุกเทียนเหลา

นักโทษที่ถูกคุมขังอยู่ที่แห่งนี้มีจำนวนมาก ในนั้นมีขุนนางที่พัวพันคดี จนกระทั่งเชื้อพระวงศ์อีกจำนวนไม่น้อย

เมื่อพวกเขาเห็นฮ่องเต้เสด็จมา ก็พากันคุกเข่าร้องขออภัยโทษ

“ฝ่าบาท อภัยโทษให้กระหม่อมด้วย!”

“ฝ่าบาท ขอร้องให้ท่านปล่อยกระหม่อมออกไปเถิด!”

“ฝ่าบาท ข้าน้อยมิกล้าทำอีกแล้ว!”

เซียวอวี้เมินเฉยต่อเสียงเหล่านี้ สายตาดูเย็นชา และเดินไปข้างหน้าอย่างไม่รีบร้อน

ในสมองเต็มไปด้วยภาพของมารดา---ท่าทางที่ดูทุกข์ใจ ท่าทางที่ดูเจ็บปวด ยังมีท่าทางที่ดูโศกเศร้า และท่าทางที่ตกจากที่สูงของนาง...

เดิมทีเป็นเพราะเรื่องราวในอดีตจึงทำให้มารดาจิตใจเศร้าหมอง และเรื่องสุดท้ายที่บีบคั้นมารดา ก็คือสาวใช้ที่อยู่ในตำหนักนาง มีความสัมพันธ์กับอดีตฮ่องเต้!

เขาจดจำสาวใช้ผู้นั้นได้เสมอ นางมักจะชอบทำท่าทางน่าสงสาร

หลังจากนั้น ก็มิรู้ว่านางหายไปไหน

เขาคิดจะตามหานางตั้งแต่แรก และฆ่านางทิ้ง!

บัดนี้ นึกไม่ถึงว่านางยังกล้ามาปรากฏตัว และยังกล้ามาลอบสังหารอีก!

“ฝ่าบาท หญิงผู้นั้นอยู่ด้านใน” รุ่ยอ๋องขัดจังหวะความคิดของเขา และชี้ไปที่ห้องทรมานที่อยู่ด้านหน้าพร้อมกับเอ่ยขึ้น

สายตาอันบาดคมของเซียวอวี้มองออกไป จึงมีผู้คุมมาเปิดห้องขัง

จากนั้น เขาก้าวไปข้างหน้า

เฉินจี๋ตามหลังมาอย่างกระชั้นชิด เพราะจักได้ปกป้องฮ่องเต้ได้ทุกเมื่อ

ถึงอย่างไรหญิงผู้นั้นที่อยู่ด้านในเดิมก็คิดจะสังหารฮ่องเต้อยู่แล้ว!

ภายในห้องทรมาน มือเท้าของหญิงสาวถูกล่ามโซ่ไว้ พื้นที่ให้เคลื่อนไหวมีเพียงน้อยนิด

นางกระเสือกกระสนจะกระโจนใส่เซียวอวี้ ในดวงตาก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหาร