“ช่างเถอะ ฉันไม่อยาก ตอนนี้ฉันพอใจที่เป็นแบบนี้” อวี๋หมิงซียังคงปฏิเสธ
เสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่บังคับ คนนิสัยหัวดื้ออย่างอวี๋หมิงซีถ้าอยากให้เธอคิดได้ก็ต้องให้เวลาหน่อย
“พี่ไม่อยากรับการรักษา ไม่อยากเปิดใจก็ไม่เป็นไร แต่พี่ไม่อยากรู้เหรอว่าความรู้สึกที่พี่มีให้ซุนเสียมันจริงหรือปลอม? เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันเพิ่งให้ไห่เจาทำแบบทดสอบไป ในใจของไห่เจามีสาวสวยอยู่คนหนึ่ง พี่น่าจะรู้นะว่าใคร? แล้วก็…”
อวี๋หมิงซีแสร้งทำเป็นไม่สนใจ ก้มหน้าแกะถั่วพิททาชิโอ้ แต่หูก็เงี่ยฟังรอเสี่ยวเชี่ยนพูดต่อ
ไม่มีต่อ เสี่ยวเชี่ยนเริ่มแกว่งแก้วไวน์ คล้ายกับว่ามีอะไรน่าสนใจอยู่ในนั้น
“ไวน์นี่รสชาติดีใช่ไหม? เจิ้งซวี่เก็บไว้ให้ฉันโดยเฉพาะ คนอื่นมาต่อให้อยากดื่มก็ไม่มีให้”
“อย่าลีลา แล้วไงต่อ?” อวี๋หมิงซีรออยู่นานก็ไม่ได้ยินในสิ่งที่ตัวเองอยากฟัง เริ่มร้อนใจ
“แล้วไงต่อน่ะเหรอ? เจิ้งซวี่บอกว่า ครั้งหน้าถ้ามีไวน์ดีๆมาอีกก็จะเก็บไว้ให้ฉัน พี่อยากดื่มไหม ไว้ฉันจะบอกเขาให้เก็บไว้ให้พี่ด้วย”
“อย่ามาแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ บอกผลมาสิ! ถ้าเธอไม่พูดฉันจะบอกน้องเล็กว่าเธอมาที่ผับของเจิ้งซวี่ แถมยังเต้นระบำเปลื้องผ้าด้วย!”
“อุ๊บ! เวลาที่พี่หน้าไม่อายขึ้นมานี่คล้ายน้องชายพี่เลยนะคะ สมกับเป็นฝาแฝดที่อยู่ในท้องเดียวกันมาตั้งสิบเดือน!”
เสี่ยวเชี่ยนขำ “ก็ได้ เห็นแก่ที่พี่ทำนิสัยเหมือนสามีหน้าไม่อายของฉัน ฉันจะบอกให้ แต่ว่าถ้าพี่อยากจะรู้ผลทดสอบของไห่เจาล่ะก็ พี่ต้องทำแบบทดสอบให้ฉันก่อน ถ้าไม่ทำฉันก็ไม่บอก”
ขุดหลุมฝังอวี๋หมิงซี นับหนึ่งถึงห้า ทำแบบทดสอบก็ได้คำตอบแล้ว เสี่ยวเชี่ยนไม่คิดว่าตัวเองบีบบังคับใคร สมัครใจกันทั้งนั้น!
“ฉันไม่ทำแบบทดสอบไร้สาระของพวกเธอหรอก”
“อ่อ แล้วไป งั้นพี่ก็จะไม่รู้ตลอดไปว่าความรู้สึกที่ไห่เจามีให้พี่มันจริงหรือปลอม ถ้าปลอมนะ อาทิตย์นี้เขาคงไปดูตัวนับไม่ถ้วนเลยล่ะ ปลายปีก็แต่งงาน ปีหน้ามีลูก แน่นอน พี่เป็นผู้หญิงสบายๆไม่แคร์เรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่ถ้าความรู้สึกที่เขามีให้คือเรื่องจริง หลังจากถูกทำร้ายหัวใจจนแหลกสลายแบบนั้น ไม่แน่อาจไปก่อเรื่องแก้แค้นสังคม — จริงสิ คนที่อยู่ในคุกนั่น ก็ถือว่าแก้แค้นสังคมด้วยหรือเปล่า?”
พูดเสียดแทงใจไม่หยุด เล่นเอาอวี๋หมิงซีแทบทนไม่ไหว เธอไม่น่าไปมาหาสู่กับเสี่ยวเชี่ยนเลยจริงๆ ยัยคนนี้ปากร้ายมาก
“ฉันก็พูดไปเรื่อย พี่อย่าเก็บไปคิดนะคะ นี่ก็ดึกแล้ว ฉันคงต้องหาใครขับรถไปส่ง พรุ่งนี้ฉันยังต้องทำงานอีก”
เสี่ยวเชี่ยนทำเป็นหยิบกระเป๋าลุกขึ้นยืน จังหวะที่เดินผ่านอวี๋หมิงซีเธอก็รู้สึกว่าสายกระเป๋าถูกดึงไว้
อวี๋หมิงซีกัดฟันพูด
“ทำก็ได้!”
“ไปค่ะ เดี๋ยวฉันพาไปห้องทำงานเจิ้งซวี่ เวลานี้ห้องทำงานเขาว่าง” เสี่ยวเชี่ยนได้คำตอบที่ต้องการก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ทำไมฉันถึงได้มายุ่งกับคนแบบนี้นะ?” อวี๋หมิงซีบ่นพึมพำ การมาเจอเสี่ยวเชี่ยนถือว่ากรรมตามสนองเธอ
“ถ้าพี่ไม่พอใจไปลงกับน้องชายพี่ก็ได้นะคะ—ยังไงพี่ก็สู้ไม่ได้อยู่แล้ว”
ด้านในสุดของผับเป็นห้องทำงานของเจิ้งซวี่ ถึงจะบอกว่าเป็นห้องทำงาน แต่จริงๆแล้วมันก็คือห้องส่วนตัวที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา ไม่เปิดให้คนนอกใช้ บางครั้งเจิ้งซวี่ก็จะพาคนมาอยู่ด้วย มีกำแพงกระจกด้านหนึ่งที่คนข้างในมองเห็นคนข้างนอก แต่ข้างนอกมองเข้าไปไม่เห็น
“ดูสิ หมอนี่รักสนุกขนาดไหน ไม่รู้พาสาวๆมาเล่นสนุกที่นี่ไปกี่คนแล้ว” เสี่ยวเชี่ยนให้ลูกน้องเจิ้งซวี่พาเข้ามา ปากก็ไม่วายแอบจิกกัดชีวิตส่วนตัวของเจิ้งซวี่
“รู้ว่าเขาเป็นคนแบบนี้เธอยังทำตัวสนิทสนมอีก ไม่กลัวน้องเล็กหึงหรือไง” อวี๋หมิงซีสำรวจรอบห้องแล้วเบ้ปาก ผู้ชายนี่นะ!
“ฉันไม่ใช่คนที่แยกไม่ออกระหว่างความรักกับมิตรภาพเสียหน่อย เขาจะหึงอะไร?”
ฉึก~
ถูกแทงอีกรอบ


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย