อวี๋หมิงซีตอนเด็กๆเป็นราชาในหมู่เด็ก เธอกับอวี๋หมิงหลางสองพี่น้องผนึกกำลังเอาชนะเด็กทุกคนในหมู่บ้าน ไห่เจาเป็นลูกน้องที่คอยติดตาม
ต่อมาพอเข้าไปเป็นทหารก็เลือกไปแต่ในที่ทุรกันดาร ที่ราบสูงจากระดับน้ำทะเลเป็นพันๆก็ไปหมด ชายแดนที่สภาพอากาศเลวร้ายแค่ไหนเธอก็ไม่กลัว แน่นอนว่าร่างกายเธอก็ย่อมแข็งแรงกว่าผู้หญิงทั่วไปเป็นธรรมดา ไห่เจาที่ปกติอยู่แต่ในเมืองย่อมรับมือกับการดิ้นของเธอยากหน่อย
กลับไปต้องออกกำลังหน่อยแล้ว ไห่เจาแอบตั้งเป้าหมายเงียบๆ
“กลับบ้านไม่ได้ ถ้าพ่อแม่เห็นฉันในสภาพนี้ฟาดฉันขาหักแน่” เธอเอาเสื้อในครอบหัวไห่เจาทำเป็นทรงอุลตร้าแมน
ไห่เจาทั้งโมโหทั้งขำ เขาหยิบเสื้อในเธอที่อยู่บนหัวลงมา เดิมคิดจะโยนทิ้งแต่แล้วก็ขยุ้มยัดใส่กระเป๋าตัวเอง
“รู้จักกลัวด้วยหรอ? ตอนทำเก่งเวลาอยู่ข้างนอกทำไมไม่คิดเยอะๆแบบนี้บ้าง?ฎ
นี่เธอดื่มไปเท่าไรเนี่ย? ถ้าไม่ดื่มไปเยอะจะจำไม่ได้แม้กระทั่งเขาได้ยังไง แต่ถ้าดื่มไปเยอะจริง ทำไมยังจำได้ว่าถ้ากลับบ้านจะถูกตี? อีกอย่างเขาเอาเสื้อในเธอยัดใส่กระเป๋าตัวเองแล้วเธอยังหัวเราะชอบใจ นี่ถ้าเป็นตอนปกติเขาเละไปแล้ว
“ช่างเถอะ ไปบ้านผมแล้วกัน รู้ใช่ไหมว่าผมเป็นใคร? ผมไห่เจา ไห่เจาคนที่คุณเกลียดที่สุด วางใจได้ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก”
เขาแบกเธอเดินออกไปพลางอธิบาย
อวี๋หมิงซี อ้อ ออกมาคำเดียวแล้วเอาหน้าซุกกับหลังของไห่เขา
ว่าง่ายจริงๆ
เขารู้สึกทั้งอบอุ่นหัวใจทั้งแอบเศร้าหน่อยๆ
บางทีอาจเป็นเพราะเธอเมาเลยทำตัวดีกับเขาแบบนี้ ทำไมเส้นทางนี้ต้องมีจุดสิ้นสุดด้วย ถ้าเดินไปเรื่อยๆได้ก็คงดี เธอเองก็จะได้ไม่พูดจาทำร้ายจิตใจเขาด้วย และก็ไม่มีทางมองเขาเป็นอากาศ
พอออกจากผับเขาก็แบกเธอเดินไปที่รถ ขณะที่กำลังจะวางเธอลงเพื่อเปิดประตูรถ อวี๋หมิงซีที่อยู่บนหลังก็กระซิบข้างหูเขา
“ไม่ถูกสิ นายพูดไม่ถูก ฉันไม่ได้เกลียดไห่เจา ฉัน ฉัน—โอ๊ก!”
ดีมาก อ้วกเต็มหลัง คุณไม่ได้เกลียด แต่คุณอ้วก…ฮือๆๆ ไห่เจารู้สึกเศร้า
บ้านไห่เจาอยู่ใจกลางเมืองนี้ ตอนที่เมืองQเริ่มมีตึกสูงเป็นครั้งแรกเขาก็ซื้อบ้านนี้ทันที จากบ้านเขาสามารถมองเห็นวิวไกลๆ ตอนนั้นเขาคาดหวังมากว่าจะมีสักวันได้ยืนดูวิวกลางคืนพร้อมอวี๋หมิงซี มองแสงไฟที่สวยงามยามค่ำคืน
ในที่สุดความปรารถนานี้ก็เป็นจริงแล้ว ถึงมันจะต่างจากที่เขาคิดไปหน่อยก็ตาม
เขาวางเธอลงบนโซฟาแล้วเข้าห้องน้ำไปเปิดน้ำใส่อ่าง พอออกมาก็เห็นผู้หญิงที่เมื่อครู่ยังเมาไม่รู้เรื่องลุกขึ้นไปยืนอยู่ตรงริมผนังกระจกพลางส่งเสียงชื่นชม
“วิวสวยจังเลย”
“ชอบไหม?” ถ้าชอบก็อยู่ตลอดไปเลยสิ
ประโยคหลังเขาพูดในใจ ไม่มีใครจับสายลมได้ เธอก็คือผู้หญิงที่เป็นดั่งสายลม
“ชอบสิ” เธอหันมายิ้มให้เขา
ดวงตาหวานหยาดเยิ้มของเธอทำให้หัวใจเขาเต้นแรง สมองของเขาคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอหมายถึงชอบเขา
“ผมเปิดน้ำไว้แล้ว คุณไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวผมโทรให้คนเอาชุดมาให้”
ทันใดนั้นอวี๋หมิงซีก็เข้าไปโอบคอไห่เจา มองเขาด้วยแววตาที่ไร้เดียงสาและยั่วยวน “ช่วยฉันอาบหน่อยสิ”
“…!!!”
ไห่เจาใจเต้นรัว
ถ้าไม่ตื่นเต้นก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว นางฟ้าที่แอบชอบมานานอยู่ๆก็มาโอบเขาด้วยท่าทางแบบนี้
“ฮ่าๆๆ! ตาทึ่ม! ไม่เห็นเหรอว่าเนื้อตัวฉันมีแต่กลิ่นอ้วก? เลอะตัวนายแล้วด้วยใช่ไหม?”
เธอหัวเราะออกมา ทำไห่เจาหน้าแดง นี่สิถึงจะเป็นเธอ คนที่เดายากว่าคิดอะไรอยู่ ผู้หญิงแกร่งที่ทำตัวห้าวๆเสมอ
หลังจากปั่นหัวเขาเล่นจนพอใจแล้ว อวี๋หมิงซีก็เดินฮัมเพลงเข้าไปในห้องน้ำ



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย