นี่แหละอวี๋หมิงซี เจ้าแม่แห่งความโหด
ผู้หญิงคนอื่นถ้าอยู่ในสถานการณ์แบบนี้จะต้องร้องกรี๊ดอย่างไม่ต้องสงสัย มีแค่เธอที่พุ่งเข้าไปตบ!
ไห่เจาถูกตบหน้าหัน เลือดกำเดาไหลยาวลงมา
“อย่าคิดว่านายหน้าตาเหมือนไห่เจาแล้วจะแอบเข้ามาดูฉันในบ้านได้นะ! ฉันจะฆ่าแก!” ดูหมัดนี่!
“โอ๊ย!”
ไห่เจาร้องเสียงหลง แอบดูสาวมันต้องเจอแบบนี้!
อวี๋หมิงซีตบเสร็จจะต่อย ไห่เจารีบหันไปเช็ดเลือดกำเดาทางอื่นพลางอ้อนวอน
“แม่จ๋า ผมนี่ไงไห่เจา นี่บ้านผม! ดูดีๆสิ!”
“นายคือไห่เจา? หันมาดีๆซิ! ไม่สิ เดี๋ยวค่อยหัน ฉันไปหาอะไรคลุมตัวก่อน!”
อวี๋หมิงซีเมาแล้วก็ยังคงความดิบเถื่อนไว้เหมือนเดิม เธอเอาเสื้อคลุมที่ไห่เจาถอดไว้มาคลุมตัว ปกปิดเรือนร่างของเธอได้พอดี จากนั้นก็ชี้หน้าด่าไห่เจา
“หันมานี่ ฉันจะดูว่าใช่ไห่เจาจริงหรือเปล่า! ถ้าไม่ใช่ล่ะก็นายตายแน่! คิดว่าหุ่นของฉันจะให้ใครเห็นได้ง่ายๆงั้นเหรอ?”
ไห่เจาทำใจหันไปหาเธอ เห็นเธอเอาเสื้อของเขามาคลุมไว้ ถึงจะมองไม่เห็นเรือนร่างของเธอแล้วแต่กลับยิ่งดูมีเสน่ห์มากกว่าเดิม เสื้อของเขาอยู่บนตัวเธอ ภาพนี้เขาเคยเห็นในฝัน โอ๊ย เลือดกำเดาจะทะลัก
“ดูสิ ผมนี่ไงไห่เจา ดู นี่ไงหน้าไห่เจา!” ไห่เจาชี้หน้าตัวเอง ควบคุมสายตาที่อยากมองเธอไว้ไม่อยู่ แต่ก็กลัวเลือดกำเดาพุ่ง รีบไล่ผู้หญิงคนนี้เข้าห้องดีกว่า เขาดูต่อไม่ได้แล้ว ไม่งั้นเกิดเรื่องแน่!
“หน้าตาก็เหมือนไห่เจานี่…ไม่สิ!” อวี๋หมิงซีถีบไปหนึ่งทีกลางท้องไห่เจาจุกๆ ไห่เจาเจ็บจนเกือบตาเหลือก ไอ้ลูกถีบที่ไร้ความเมตตาแบบนี้ใครสอนเธอเนี่ย!
“ตอแหล! หน้าไห่เจามีเลือดเต็มหน้าแบบนี้ที่ไหนกัน! แกมันคนหลอกลวง ฉันจะฆ่าแก!”
ไม่มีเหตุผลอะไรต้องยกมาใช้กับคนเมา ไห่เจาไม่กล้าหลบ ทำได้แค่เป็นกระสอบทรายให้เธอตบทีเตะที อวี๋หมิงซีก็ไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไป ชอบท้าเตะท้าต่อยตั้งแต่เด็ก แถมยังเคยเรียนวิชาป้องกันตัวมาจากในค่ายทหาร ไห่เจาไม่มีทางสู้ได้อยู่แล้ว แต่หลักๆคือเขาไม่กล้าสู้กลับหรอก
เห็นเธอดูท่าทางไม่เลิกราง่ายๆเขาจึงขดตัวกลมเป็นลูกบอล นี่คือท่าปกติตั้งแต่สมัยเด็กเวลาที่เขาถูกเธอเตะต่อย
เอ๊ะ ลูกชิ้นกุ้ง นายคือไห่เจานี่นา” อวี๋หมิงซีทำหน้าตกใจ เหมือนนึกอะไรออก
เธอนั่งลงลูบหัวของเขา “ไห่เจา ใช่นายหรือเปล่าไห่เจา?”
“ก็ใช่น่ะสิ…” เขาพูดด้วยท่าทางน่าสงสาร ต่อไปห้ามให้เธอดื่มเด็ดขาด พอดื่มแล้วก็ขาดสติแบบนี้
“นายเองเหรอ งั้นก็แบบนี้!” เธอเกี่ยวคอเขาขึ้นมาแล้วเอาปากเข้าไปจูบ
ถ้าบอกว่าถูกสาวสวยอัดแล้วจะได้จูบเป็นการปลอบใจ งั้นไห่เจายอมโดนอัดจนตาย เพื่อให้จูบแค่ไม่กี่วินาทีนี้ได้คงอยู่ต่อไป
ริมฝีปากบางๆของเธอ ถึงจะกลั้วปากแล้วก็ยังมีกลิ่นเหล้าอยู่ดี ไห่เจารู้สึกว่าเส้นประสาททั้งหมดของร่างกายมารวมอยู่ตรงริมฝีปากหมดแล้ว จูบของเธอมาอย่างไม่ทันตั้งตัว เร็วเสียจนเขาตั้งรับไม่ทัน พอเขาได้สติกำลังจะโอบเธอเพื่อจูบให้หนักหน่วงขึ้น แต่เธอกลับผละออก
การกระทำของเธอเหมือนทำโดยไม่รู้ตัว แต่กลับเพียงพอที่จะทำให้เขาหวั่นไหว เธอเลียปากตัวเองช้าๆ ท่าทางของเธอในตอนนี้ทำให้หัวใจของเขาอ่อนระทวย ไห่เจารู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว เลือดในกายถูกเธอปลุกจนพลุ่งพล่าน
“อะไรกัน ทำไมรสชาติมันปะแล่มๆเหมือนสนิม จะอ้วก…ถุย!” เธอถุยอย่างรังเกียจ ไห่เจาถึงนึกขึ้นได้ นั่นมันเลือดกำเดาเขานี่หว่า…
“อย่าขยับนะ เดี๋ยวผมเช็ดให้” เขาจับเธอกดลงบนโซฟาแล้วลุกไปหยิบกระดาษทิชชู่ เธอปัดมืออย่างรำคาญ
“ฉันทำเอง นายไม่ต้องยุ่ง นายไปจัดการตัวเองก็พอ หนุ่มน้อย ทำไมโพรงจมูกนายถึงได้เปราะบางแบบนี้ ได้ไปตรวจสุขภาพบ้างหรือเปล่า?”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย