เมื่อเจอกับคำพูดท้าทายเสี่ยวเชี่ยนก็แค่ตอบกลับนิ่งๆ
“ต้นหอมติดฟันน่ะ เมื่อเช้ากินเกี๊ยวหมูมาเหรอ? มิน่าปากกลิ่นแรงเว่อร์!”
อาเพียวรีบเอาลิ้นเลียฟันโดยอัตโนมัติ เขาได้ยินเสียงหัวเราะจากทางด้านหลังถึงได้รู้ว่าตัวเองถูกเสี่ยวเชี่ยนหลอก จึงพูดอย่างอายๆ
“ผมกินกุยช่ายมาต่างหาก!”
“อืม งั้นเดี๋ยวตอนทำงานอย่าตดก็แล้วกัน ฉันกลัวเป็นลมตาย”
“แค่กๆ” สามคนที่เหลือขำจนเกือบสำลัก ได้ดูสองคนนี้ต่อปากต่อคำกันแต่เช้าตรู่ เป็นเรื่องที่สนุกจริงๆ
“เมื่อวานฉันขาดงานด้วยเหตุผลส่วนตัวจริงๆ นี่เป็นแบบจำลองข้อมูลที่ฉันทำ พวกคุณเอาไปดูนะคะ มันอาจช่วยให้งานของพวกเราคืบหน้าได้”
เสี่ยวเชี่ยนยื่นเอกสารให้
อาเพียวรับมาด้วยท่าทางไม่ค่อยเต็มใจ เขาไม่เชื่อหรอกว่าพวกมีสิทธิพิเศษจะทำอะไรออกมาดีได้ ปรากฏว่าพอเปิดดูก็ละสายตาไปไม่ได้
เขามองเสี่ยวเชี่ยนด้วยความสงสัยแล้วก็มองข้อมูลที่เธอทำมา “ทำเองเหรอ?”
“ฉันเป็นพวกได้สิทธิพิเศษ จ้างคนทำ”
คนอื่นๆก็รับเอามาดู ข้อมูลเฉพาะทางแบบนี้แค่ดูก็รู้ถึงความสามารถ เป็นประโยชน์มาก หมอตี๋พูดชม “คุณใช้เวลาทำแค่คืนเดียวเหรอครับ?”
ถ้าใช่ก็สุดยอดเกินไปแล้ว ข้อมูลเยอะขนาดนี้เปลืองสมองมาก กว่าจะรวบรวมได้ต้องใช้เวลา แถมยังต้องอ้างอิงจากเคสรักษาเป็นจำนวนมาก ต่อให้เป็นพวกเขาทำก็ยังเหนื่อย เสี่ยวเชี่ยนกลับใช้เวลาแค่คืนเดียวทำ มหัศจรรย์เกินไปแล้ว
“เมื่อวานซืนตอนเย็นพอกลับไปฉันก็เริ่มทำนิดหน่อย เมื่อวานวุ่นอยู่กับการกินเหล้าทั้งวันไม่มีเวลาทำ พอกลับมาก็ถูกหัวหน้าใหญ่ของพวกคุณบ่น ไม่มีอารมณ์เขียน วันนี้ฉันเลยตื่นแต่เช้าขึ้นมาทำ เนื่องจากเวลามีจำกัดฉันเลยไม่ได้เขียนละเอียดมาก”
ใช้เวลาแค่นิดเดียวก็เขียนได้ดีขนาดนี้เลยเหรอ?!
สมาชิกในทีมมองหน้ากัน พวกเขาพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเบื้องบนถึงส่งเสี่ยวเชี่ยนมาเป็นผู้ช่วย เพราะเก่งแบบนี้นี่เอง
อาเพียวก็ยังคงสงสัยในตัวเสี่ยวเชี่ยน “ใครจะไปรู้ว่าคุณเขียนเองหรือจ้างคนเขียน คุณห้ามเอาความลับของพวกเราไปเผยแพร่นะ”
“วางใจได้ ฉันไม่ได้โง่แบบนั้น คุณแน่ใจนะว่าอยากจะเปลืองเวลาไปกับการเถียงกันอยู่แบบนี้ วันนี้พวกเราจะวิเคราะห์นิสัยกันไม่ใช่เหรอ?”
ทั้งทีมประชุมงานกันตลอดช่วงเช้า ยังไม่ถึงเวลาอาหารกลางวันอวี๋หลางก็ให้คนเอาข้าวมาส่ง นี่ไม่ใช่สิทธิพิเศษอะไร ทางศูนย์วิจัยแจ้งมาว่า เดี๋ยวทั้งทีมจะต้องไปประชุมวิชาการกับนักวิชาการของทางนั้น เนื่องจากเวลากระชั้นชิดจึงต้องเลื่อนเวลากินข้าว กินเสร็จก็รีบไปประชุม
พอกินเสร็จอาเพียวก็เอาบัตรประจำตัวให้เสี่ยวเชี่ยน
“เดี๋ยวไปที่นั่นถ้าไม่เข้าใจก็อย่าพูดซี้ซั้ว ถึงคุณจะไม่ใช่คนของพวกเรา แต่ก็เป็นคนนอกที่พวกเราเชิญมา เป็นตัวแทนของพวกเราเหมือนกัน อย่าทำขายหน้าเข้าใจไหม?”
คนๆนี้ปากดีจริงๆ เห็นๆอยู่ว่าลดอคติกับเสี่ยวเชี่ยนลงไปมากแล้วหลังจากที่ได้ดูงานของเธอ แต่ปากกลับยังทำเป็นพูดดี
เสี่ยวเชี่ยนก็แค่รับบัตรมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “พรุ่งนี้ยังอยากกินอาหารสิทธิพิเศษผสมน้ำลายอีกเหรอ? ในศูนย์วิจัยมีศัตรูตัวฉกาจของคุณอยู่หรือไง พอได้ยินชื่อนี้ก็ทำตัวเหมือนแมวถูกเหยียบหาง พองขนขึ้นมาเชียว”
“คุณ!” อาเพียวโมโหจนหน้าแดง แต่ก็เถียงไม่ออก ที่นั่นมีคนที่เขาเกลียดจริงๆ เกลียดยิ่งกว่าเฉินเสี่ยวเชี่ยนเสียอีก
“อุ๊บ!”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย