“แบบที่สอง ถึงคนทั่วไปเวลาเจอไฟไหม้อาจจะไม่รู้ว่าต้องโทรแจ้งใครกันแน่ แต่คนขับรถที่ขับรถโดยสารทางไกลมานาน เรื่องพวกนี้ต้องเคยได้รับการอบรมไม่มีทางพลาด ดูจากเวลาที่ไฟเริ่มไหม้ ตอนพวกเขามาถึงตรงนี้ไฟน่าจะลามไปได้สักพักแล้ว ดังนั้นตำแหน่งของรถนี้มันแปลกๆ”
อวี๋หมิงหลางพูดพลางเดินวนรอบรถที่ถูกเผาจนเหลือแต่โครงไม่มีค่าอะไรอีก ตำรวจอาชญากรรมได้รีบมายังที่เกิดเหตุแล้ว เดี๋ยวจะมีชุดตำรวจสืบสวนมาเก็บหลักฐาน พวกเขาต้องรักษาสภาพที่เกิดเหตุเอาไว้ ทันใดนั้นอวี๋หมิงหลางก็มองไปไกลๆ
“ไปหาทางนั้น รถน่าจะขับมาจากทางนั้น”
“นายรู้ได้ไง?” ทุกคนสงสัย
“เซ้นส์”
ไม่มีใครสงสัยเซ้นส์ของอวี๋หมิงหลาง เพราะมันเคยทำงานได้ดีมาแล้วหลายครั้งในช่วงเวลาสำคัญ
แบ่งทหารตามมาส่วนหนึ่งเพื่อไปช่วยกันตามหาข้างหน้า เดินไปได้ประมาณสิบนาทีไห่เจาก็หน้าซีด รู้สึกเหมือนจะเป็นลมได้ทุกเมื่อ
คนที่เมื่อวานยังดีๆอยู่ทำไมวันนี้ถึงเกิดเรื่องได้ ถ้าคนเรารู้ล่วงหน้าได้ มีเหรอที่เขาจะปล่อยเวลาทิ้งไปเปล่าๆหลายปีแบบนี้ เขาควรจะพูดตรงๆไปเลย สาเหตุที่เขากลัวก็แค่กลัวเธอปฏิเสธและทำเย็นชาใส่ ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญแล้ว ขอแค่เธอยังมีชีวิตอยู่ก็พอ
เสี่ยวซี คุณอยู่ที่ไหนกันแน่!
“เสี่ยวเฉียง ไหนว่าฝาแฝดส่งกระแสจิตสื่อถึงกันได้ไง นายมีไหม?” เสี่ยวเชี่ยนฉวยจังหวะตอนที่อวี๋หมิงหลางกำลังค้นหาถามเขา
ช่วงเวลาที่แสนอึดอัดแบบนี้ ถ้าไม่พูดอะไรสักหน่อย อาจมีคนสติแตกได้ทุกเมื่อ เบื้องหลังเป็นทะเลเพลิง เบื้องหน้าเป็นอวี๋หมิงซีที่ไม่รู้ชะตากรรม
“เวลาส่วนใหญ่ไม่มีหรอก แต่บางครั้งก็มีบ้าง อย่างเช่นตอนนี้ ผมเชื่อว่าเขายังมีชีวิตอยู่”
คำพูดนี้ของอวี๋หมิงหลางไม่รู้ว่าจริงหรือหลอกแต่กลับเป็นกำลังใจให้ทุกคน โดยเฉพาะไห่เจาที่กำลังจะสติแตก
พอเห็นข้างหน้าเป็นหน้าผาอวี๋หมิงหลางจึงยกมือขึ้นเพื่อห้ามทุกคนเดินต่อ เขาเจอร่องรอยที่หน้าผา
มองเห็นไม่ชัดว่าหน้าผานั้นลึกแค่ไหน ตรงกลางเขามีต้นมะข่วงที่เติบโตอย่างแข็งแกร่งขึ้นเต็มไปหมด ผลสีแดงสดขึ้นเต็มกิ่งในฤดูใบไม้ร่วง บวกกับเถาวัลย์รากไม้ต่างๆที่พันกันจนยุ่งเหยิงบดบังสายตา อวี๋หมิงหลางล้วงมีดออกมาตัดกิ่งไม้ทิ้งแล้วมองไปตรงจุดหนึ่ง
“เขาอยู่ข้างล่าง!” ไห่เจาตะโกนอย่างตื่นเต้น ดวงตาร้อนผ่าว เขากะแล้วว่าเธอต้องไม่เป็นอะไร!
“ทำไมฉันไม่เจออะไรเลย?” เสี่ยวเชี่ยนชะโงกไปดูอยู่ตั้งนานจนแทบถอดแว่นออกมาเช็ด น่าเสียดายที่เห็นแต่ต้นไม้
“นี่เป็นวิธีที่พวกเราชอบใช้ตอนเด็กๆเวลาเล่นกัน ถ้าไม่อยากทิ้งรอยเท้าไว้ก็เกลี่ยดินให้เรียบตรงที่ตัวเองเดิน มีแค่เด็กในหมู่บ้านเราเท่านั้นที่มองออก” อวี๋หมิงหลางอธิบาย
ดังนั้นไห่เจาถึงได้มองออก เธอยังมีชีวิตอยู่!
“บนรถน่าจะเกิดอะไรขึ้น เสี่ยวซีคงกลัวว่าคนร้ายหรืออันตรายจากสิ่งอื่นจะตามมาเจอเข้าก็เลยลงจากรถ จากนั้นก็ซ่อนรอยเท้าตัวเอง” อวี๋หมิงหลางวิเคราะห์ออกมาอย่างรวดเร็ว
“เสี่ยวซี! เสี่ยวซีอยู่ไหม! ผมไห่เจาเอง! ไห่เจาไง!” ไห่เจาตะโกนลงไปข้างล่าง
ไม่มีเสียงตอบรับ

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย