แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 1035
มีปฏิกิริยาแบบนี้ก็แสดงว่าทุกคนล้วนเป็นคนปกติ
คนปกติไม่ว่านิสัยจะเย็นชาแค่ไหน ยามที่เจอเรื่องทั้งหลายแหล่ย่อมมีปฏิกิริยาบ้างตามสัญชาตญาณ
อย่างเช่น พอได้ฟังเรื่องที่โหดร้ายพวกนี้ก็จะรู้สึกสงสารเหยื่อ พอได้ฟังขั้นตอนในการทำร้ายเหยื่อก็จะรู้สึกสะอิดสะเอียน
แต่ผู้ต้องหาคนนั้นกลับมีท่าทางสบายๆไม่ทุกข์ร้อน
การเล่าด้วยท่าทางเรียบเฉยของเขาคล้ายกับว่าเรื่องพวกนั้นไม่ใช่เรื่องจริง เขาแค่เล่านิทาน ไม่มีอารมณ์ร่วม ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร ตอนเขาเล่าเรื่องคดีทำตัวเหมือนกับว่ากำลังเล่าเรื่องที่คนอื่นก่อ ไม่เกี่ยวกับเขาเลยสักนิด
ความรู้สึกเลือดเย็นเข้าไปถึงกระดูกแบบนี้ทำให้คนที่อยู่ในนั้นต่างรู้สึกขนลุก
เสี่ยวเชี่ยนเห็นตำรวจสืบสวนหญิงคนหนึ่งร้องไห้ออกมา
เป็นตอนที่ผู้ต้องหาเล่าออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่าเขาฆ่าเด็กผู้หญิงที่เป็นผู้บริสุทธิ์อย่างไร ตำรวจหญิงที่ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายก็ทนไม่ไหว ร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกทั้งสงสารทั้งโกรธ ควบคุมอารมณ์ไม่ได้
แบบนี้ถึงจะเป็นปฏิกิริยาตอบสนองของคนปกติที่รัก โกรธ เกลียด ดีใจ คิดแค้นเป็น
แต่ภายในโลกของผู้ต้องหาคนนี้ดูเหมือนจะไม่มีสิ่งเหล่านี้อยู่เลย เขาไม่แคร์ว่าคนอื่นจะเป็นจะตาย หากใช้คำพูดแบบเขาก็คือ เขาไม่ได้ร้อนเงิน แต่ที่ทำเรื่องพวกนี้ก็แค่เพราะมันเป็นความชอบที่มาจากก้นบึ้งหัวใจ
ตอนที่ตำรวจหญิงร้องไห้ออกมาผู้ต้องหาก็หันไปมองคนที่อยู่รอบๆแวบหนึ่ง เสี่ยวเชี่ยนสบตากับสายตาเย็นชาคู่นั้น ในใจเหมือนถูกบางอย่างทิ่มแทง สายตาของเขาทำให้เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกไม่โอเคเป็นอย่างมาก เธอเบือนหน้าหนีไม่อยากมองผู้ชายคนนั้นตรงๆ
“ผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกนั่นเป็นใคร?” ผู้ต้องหาชี้ไปที่เสี่ยวเชี่ยน
“เขาเป็นใครไม่เกี่ยวอะไรกับนาย ถามทำไม?” ตำรวจสืบสวนถาม
ผู้ต้องหาเลียปาก “ถ้าผมยังอยู่ข้างนอก ผมจะต้องครอบครองผู้หญิงคนนี้ให้ได้ ผู้หญิงสวยหมดจดแบบนี้นี่แหละสเปกผม”
“อย่ามาล้อเล่น!” ตำรวจพอเห็นผู้ต้องหาทำตัวอวดดีก็โมโหตบโต๊ะ
ผู้ต้องหายิ้มมุมปากอย่างไม่แคร์ ในสายตาของเขาคนพวกนี้ก็แค่ตัวตลกโชว์กายกรรมที่สมองไอคิวต่ำเท่านั้น
เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกแย่มากที่ถูกสายตาเหมือนงูจ้องฉกเหยื่อของคนร้ายจ้องมองมา บรรยากาศน่าอึดอัดมาก
ช่วงเช้าพอออกมาจากสถานกักกัน สีหน้าของสมาชิกในทีมจิตวิทยาต่างแย่มากทุกคน ไม่ต่างจากทีมของพี่หลี่ที่ก็มาด้วยในครั้งนี้
ความอวดดีหรือความทะเยอทะยานกระหายชัยชนะของคนทั่วไปยังดูเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับผู้ต้องหาคนนี้ ไม่มีใครมีอารมณ์หาเรื่องทะเลาะเหมือนเช่นที่แล้วมา ทุกคนต่างอยู่ในสภาพอารมณ์ขุ่นมัว
“คนแบบนี้ยิงนัดเดียวยังน้อยไปด้วยซ้ำ” ทันใดนั้นมีคนในทีมศูนย์วิจัยพูดขึ้นมา
คนของทีมจิตวิทยาไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับเห็นด้วยกับคำพูดนี้เป็นอย่างยิ่ง นี่เป็นช่วงเวลาที่ทั้งสองทีมสามัคคีกันที่สุดแล้ว ทุกคนต่างรู้สึกว่าตัดสินโทษตายให้ผู้ต้องหาคนนี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ
ทีมจิตวิทยากินข้าวกลางวันกันอย่างง่ายๆแล้วกลับไปประชุมต่อที่หน่วย อาเพียวเป็นผู้ดำเนินการประชุมหลัก
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย