ก่อนหน้านี้อวี๋หมิงอี้ไม่เคยสังเกตเลยว่า ทุกครั้งที่ลูกชายเห็นเขากลับมาดวงตาจะเปล่งประกายดีใจขนาดนี้
“ไหนว่าประธานเชี่ยนมีธุระไงคะ? ทำไมกลับมาไวขนาดนี้?” ต้าอีถามด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอก”
พี่รองมองพ่านพ่าน แล้วมองต้าอี จากนั้นก็เดินเข้าห้องนอน พอปิดประตูแล้วก็ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่ในนั้น
พ่านพ่านกับต้าอีมองหน้ากัน “พ่ออารมณ์ไม่ดีเหรอฮะ?”
พ่านพ่านเป็นเด็กที่ความรู้สึกไว เขารู้จักสังเกตสีหน้าของผู้ใหญ่
ต้าอีส่ายหน้าด้วยความไม่เข้าใจ
เธอรู้สึกได้ว่าพี่รองไม่ได้อารมณ์ไม่ดี แต่เป็นอารมณ์อีกแบบหนึ่ง บรรยายไม่ถูก คล้ายกับว่าตกอยู่ในห้วงที่ทำอะไรไม่ถูก
ระหว่างทางกลับบ้านเสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลางไม่ได้คุยอะไรกัน
ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะทำตัวนิ่งที่สุดแล้วตอนที่เผชิญหน้ากับพี่รอง แต่อวี๋หมิงหลางรู้ว่าในใจเธอไม่ได้สงบเหมือนท่าทางที่แสดงออกมา
เธอเริ่มนึกถึงเคสการรักษาที่ผ่านๆมา มีทั้งที่อาจารย์ให้เธอมาและคนประเภทต่างๆที่เธอเคยได้ประสบพบเจอทั้งในชาติก่อนและชาตินี้
คิดอยู่นานก็ยังไม่ได้ผลสรุปร้อยเปอร์เซ็นต์
ลูกชายของนักโทษคดีฆ่าคนใช่ว่าจะเป็นคนเลว
แต่ภาวะบกพร่องด้านนิสัยแบบนี้มีความเป็นไปได้สูงที่จะตกทอดไปสู่ลูก
เสี่ยวเชี่ยนอยากหาวิธีแก้ปัญหาที่ลงตัวในทุกด้าน แต่ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรก็ข้ามอุปสรรคที่อยู่ในใจไปไม่ได้เสียที
จิตแพทย์ไม่อาจรักษาให้คนในครอบครัวได้ ไม่ใช่เพราะปัญหามันยากเกินความสามารถ แต่เป็นเพราะมีเรื่องความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้องมากเกินไป มันทำให้เธอยากที่จะมองปัญหาอย่างเป็นกลาง
“ไปส่งฉันที่ร้านหนังสือแล้วนายกลับหน่วยไปก่อน” พอกลับถึงเมืองหลินเสี่ยวเชี่ยนก็พูดขึ้นตอนผ่านร้านหนังสือ
อวี๋หมิงหลางไม่วางใจให้เธออยู่คนเดียว แต่งานเขาก็ยุ่งมาก ครั้งนี้เขาเจียดเวลามาเพื่อจัดการเรื่องพี่รองโดยเฉพาะ
“งั้นคุณรีบเข้าไปดูนะ เสร็จแล้วก็ขับรถกลับบ้าน” อวี๋หมิงหลางทิ้งรถไว้ให้เสี่ยวเชี่ยน ส่วนตัวเองเรียกแท็กซี่กลับหน่วย
ร้านหนังสือมีขนาดใหญ่มาก มีหลายชั้นและขายหนังสือหลากหลายประเภท เสี่ยวเชี่ยนเดินตรงเข้าไปยังโซนที่ต้องการ
หนังสือในด้านนี้มีอยู่น้อยมาก
เรียกได้ว่าความรู้ในด้านนี้ภายในประเทศ ณ เวลานี้ยังค่อนข้างว่างเปล่า เสี่ยวเชี่ยนหาอยู่รอบหนึ่งก็ไม่เจอ เธอจึงขับรถไปที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัย
ไม่มีเหมือนกัน
เสี่ยวเชี่ยนจึงไปที่บ้านศาสตราจารย์หลิว แต่ศาสตราจารย์หลิวก็ไปรักษาคนที่ต่างเมืองพอดีจึงมาเสียเที่ยว
เสี่ยวเชี่ยนเดินอยู่ในมหาวิทยาลัยอย่างล่องลอย
นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอรู้สึกหมดแรงไร้ทางออกหลังจากที่ครั้งแรกเป็นตอนที่สืออวี้ถูกสะกดจิต
เธอคิดมาตลอดตัวเองเก่งรองมาจากสวรรค์ แต่พอเจอปัญหาเธอถึงได้พบว่าตัวเองก็มีอุปสรรคที่ข้ามผ่านไปไม่ได้เหมือนกัน
เห็นๆอยู่ว่าเป็นเรื่องง่ายๆ แต่เธอกลับจัดการไม่ได้ รู้สึกล้มเหลวมาก
“ประธานเชี่ยน?” อาข่าถือของกินเดินเข้าไปหา เธอสังเกตเห็นประธานเชี่ยนตั้งแต่แวบแรกที่มองมา
วันนี้สีหน้าของประธานเชี่ยนดูเครียดมาก คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ดูเหมือนมีเรื่องกลุ้มใจ
ประธานเชี่ยนควรจะกำลังมีความสุขตามประสาคู่แต่งงานใหม่ไม่ใช่เหรอ ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ล่ะ หรืออวี๋หมิงหลางจะทำตัวไม่ดีกับเธอ? พอนึกถึงเรื่องที่บอสกำชับไว้ก่อนไปอาข่าก็จริงจังขึ้นมาทันที
“เธอเองเหรอ” เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้าให้อาข่า


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย