“คิดๆไว้ก็ดีนะคะ อีกสองปีฉันก็จะทำงานมีเงินเดือนแล้ว ถึงตอนนั้นการเงินบ้านเราก็จะดีขึ้น ต้องเตรียมเงินไว้สำหรับบ้านกับเรื่องเรียนของลูกสองคน”
ต้าอีไม่แคร์เรื่องพวกนี้ เธอเป็นเด็กกำพร้าไม่แคร์เรื่องสิ่งของนอกกาย
แต่เพื่อนๆรอบตัวบางครั้งก็มีพูดเรื่องแต่งงานขึ้นมาบ้าง รู้สึกว่าช่วงสองปีมานี้การแต่งงานเริ่มให้ความสำคัญกับทรัพย์สินมากขึ้น หมดยุคที่ซื้อแต่เฟอร์นิเจอร์แล้วเข้าอยู่บ้านพักสวัสดิการแล้ว
อีกทั้งประธานเชี่ยนก็เคยสอนเธอว่า อย่ามัวแต่เอาเงินไปฝากไว้ในธนาคาร แบบนั้นจะไม่งอกเงย ลงทุนอะไรก็ไม่สู้เอาไปซื้อบ้าน ในมือมีเงินเท่าไรก็ซื้อเท่านั้น ต้าอีเชื่อฟังประธานเชี่ยนที่สุด เงินของพี่รองพอซื้อบ้านสองหลัง เธอจึงตัดสินใจซื้อไว้ก่อนสองหลังเพื่อเก็บไว้ให้กับลูกทั้งสองคน
พี่รองชอบมองเวลาเธอจริงจัง และก็ยอมให้เธอเป็นคนจัดการเรื่องในครอบครัว มันให้ความรู้สึกว่านี่แหละครอบครัว
“ในเมื่อบ้านนี้กะซื้อไว้ให้พ่านพ่าน งั้นพรุ่งนี้พวกเราพาพ่านพ่านไปดู ให้เขาเลือกเอาเอง” พี่รองพูด
ต้าอีหมดคำจะพูด “ลูกเพิ่งจะอายุเท่าไร? เขาจะรู้ได้ไงว่าต้องเลือกบ้านแบบไหน? คุณคิดว่าซื้อบ้านเหมือนซื้อเสื้อผ้าเหรอ?”
ปกติพ่านพ่านเป็นคนเลือกเสื้อผ้าด้วยตัวเอง
“พวกเราก็เลือกทำเลที่พวกเราคิดว่าเหมาะสักสองสามที่แล้วพาเขาไปเลือกดู เขาชอบที่ไหนก็ซื้อที่นั่น”
พี่รองแอบคิดในใจ ถ้าโตขึ้นไปแล้วไม่ชอบก็ไม่เกี่ยวกับเขาแล้วนะ
อย่างไรเสียเรื่องบ้านถ้าอยู่ๆไปแล้วไม่ชอบก็ให้ลูกขายแล้วซื้อใหม่ก็ได้
“พอดีเลยผมจำได้ว่าแถวหมู่บ้านมีสวนสนุกเปิดใหม่ ในนั้นมีเล่นกระดานลื่นภูเขาทราย จะได้พาลูกไปเล่นด้วย”
เรื่องเล่นสิประเด็นหลัก พี่รองวันหยุดเยอะ
ต้าอีพยักหน้า ลูกชอบอยู่กับพ่อมาก
“เอ๋? พวกเสี่ยวเชี่ยนทำไมไม่เข้าบ้าน มาทำอะไรตรงนี้?” ต้าอีเห็นเสี่ยวเชี่ยนกับเสี่ยวเฉียงยืนอยู่หน้าหมู่บ้าน
พี่รองขับเข้าไปจอดข้างสองคนนั้น
“พี่รอง ผมมีธุระอยากยืมรถพี่หน่อย” เสี่ยวเฉียงพูด
“เอาสิ” พี่รองทำท่าจะลงจากรถ
“มันไกลพี่ไปกับผมหน่อย ต้าอีเข้าบ้านไปก่อน พ่านพ่านรออยู่”
พอได้ยินเสี่ยวเฉียงพูดแบบนั้นต้าอีก็ลงจากรถโดยไม่สงสัยอะไร พี่รองยังอยากลงจากรถไปช่วยต้าอีหิ้วของ แต่อวี๋หมิงหลางห้ามไว้แล้วส่งสายตาให้ทหารเฝ้ายามมาช่วยต้าอีหิ้ว
เสี่ยวเฉียงกับเสี่ยวเชี่ยนพากันขึ้นรถ
“ว่ามา เกิดอะไรขึ้น?”
พี่รองมองออกจากสีหน้าของน้องชายที่ดูเหมือนมีบางอย่างอยากคุยกับเขา
“ก่อนคุยกันอย่างเป็นทางการฉันอยากให้พี่ดูนี่ก่อนค่ะ”
เสี่ยวเชี่ยนยื่นแบบทดสอบที่พ่านพ่านทำให้พี่รอง พี่รองกวาดตาดูอย่างรวดเร็ว เขาดูแล้วไม่ค่อยเข้าใจ แต่พออ่านผลสรุปในตอนท้ายที่เสี่ยวเชี่ยนเขียนไว้เขาก็หน้านิ่ว
“เธอสงสัยว่าช่วงนี้ลูกพี่มีปัญหาทางจิตเหรอ? งั้นพี่จะใช้เวลากับเขาให้มากขึ้น ช่วงนี้พี่ไม่มีบินพอดี มีแผนรักษาอะไรที่พี่ต้องร่วมมือไหม?”
พี่รองยังคิดว่าเป็นเพียงปัญหาเล็กๆ เสี่ยวเชี่ยนไม่ให้ต้าอีอยู่เขาก็เข้าใจ เพราะเป็นห่วงคนท้อง
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิพี่รอง ผมมีเรื่องอยากบอกพี่ พี่ต้องเตรียมใจให้ดี”
เสี่ยวเฉียงบอกไม่ได้ว่าพ่อแท้ๆของพ่านพ่านเป็นใคร ข้อมูลที่อยู่ระหว่างการสืบสวนพวกนี้ล้วนเป็นความลับ กับพี่ชายแท้ๆก็บอกไม่ได้ เขาจึงทำได้แค่บอกอ้อมๆว่าเป็นคนร้ายที่ก่อเหตุมาแล้วหลายคดี
หลังจากที่พี่รองฟังเรื่องทั้งหมดจบสีหน้าก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันที


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย