ดูเหมือนฉิวฉิวจะไปเข้าห้องน้ำนานเกินไปแล้ว
นานจนเสี่ยวเชี่ยนกินเบียร์หมดไปหนึ่งขวด สืออวี้กับไป๋จิ่นขึ้นมาจากน้ำแล้วเขาก็ยังไม่กลับมา
ไป๋จิ่นใบหน้าแดงก่ำ แผนการที่ร่วมกันคิดกับสืออวี้ในน้ำทำให้เลือดลมเธอสูบฉีด
การ์ตูนที่เอาเธอกับฉิวฉิวเป็นต้นแบบทำให้ไป๋จิ่นคาดหวังเป็นอย่างมาก
คิดๆดูก็รู้สึกว่ามันโรแมนติคมาก นั่นเป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่เธอสามารถจินตนาการได้ วิธีที่ดีที่สุดที่สามารถบันทึกเรื่องราวความรักที่ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย พอแก่ตัวลงเอามาดูก็น่าจะเป็นความทรงจำที่เต็มไปด้วยความสุข
ในที่สุดฉิวฉิวก็เดินเอื่อยๆกลับมา
เขาเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า ท่าทางแตกต่างจากตอนปกติ ดูเถื่อนๆ ไม่รู้ว่าไปเอาแว่นกันแดดมาจากไหน แต่ก็เท่ห์ดี
สืออวี้ส่งสายตาให้กำลังใจไป๋จิ่น ไปเลยสาวน้อย สู้เค้า!
เสี่ยวเชี่ยนลุกขึ้นมานั่งกินแตงโมพลางจับตามองคู่นี้ จากประสบการณ์ของประธานเชี่ยน คู่รักคู่ใหม่กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว เธอต้องเป็นพยานในช่วงเวลาประวัติศาสตร์นี้— อยู่กับผู้หญิงตระกูลอวี๋บ่อยจะไม่ติดนิสัยชอบเม้าท์ซุบซิบคงยาก
“ฉิวฉิว! ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย!” ไป๋จิ่นเห็นฉิวฉิวกลับมาแล้วเลือดลมก็สูบฉีดเต็มที่ เธอตัดสินใจใช้โอกาสนี้สารภาพรักก่อน
“อ่อ มีอะไรเหรอ?” น้ำเสียงของฉิวฉิวค่อนข้างเรียบเฉย เสี่ยวเชี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อยแบบที่ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็น มีแค่เธอเท่านั้นที่รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ
สืออวี้กับไป๋จิ่นยังอยู่ในอารมณ์ตื่นเต้น พวกเธอไม่ได้สังเกตเห็นว่าฉิวฉิวดูแปลกไป ไป๋จิ่นสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด รวบรวมความกล้าแล้วพูดออกไป
“พวกเรามาคบกันได้ไหม? ฉันชอบนายมากนะ!”
ไอ๊หยา พูดออกไปแล้ว~ ใบหน้าเธอร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง ในที่สุดเธอก็ก้าวข้ามจุดนี้ไปได้แล้ว
สืออวี้กำกระดาษสีที่ฉีกออกเป็นชิ้นเล็กไว้ในมือ รอแค่ฉิวฉิวพูดออกมาอย่างเซ็งๆว่าทำไมถูกไป๋จิ่นพูดชิงตัดหน้าก่อน แน่นอนว่าเขาจะต้องตอบโอเค โอเค โอเคเท่านั้น! จากนั้นเธอก็จะโปรยกระดาษสีสร้างบรรยากาศโรแมนติค เพอร์เฟค!
มีแค่เสี่ยวเชี่ยนที่มองฉิวฉิวอย่างเงียบๆ เขาใส่แว่นกันแดดอยู่เสี่ยวเชี่ยนจึงมองไม่เห็นแววตาของฉิวฉิว แต่ความรู้สึกแปลกๆบางอย่างกลับโอบล้อมเสี่ยวเชี่ยนไว้ ทำไมเธอรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี?
ไป๋จิ่นพูดเสร็จก็มองฉิวฉิวอย่างคาดหวัง เธอพร้อมที่จะเริ่มปลูกต้นรักกับใครสักคนแล้ว
“ไม่ได้” ฉิวฉิวเงียบไปสักพักแล้วถึงพูดคำนี้ออกมา
พอเขาพูดจบบรรยากาศแห่งความสุขก็หยุดนิ่งในทันตา มือของสืออวี้ที่กำลังจะทำท่าโปรยกระดาษหยุดชะงักค้างกลางอากาศ ไป๋จิ่นยิ้มเก้อ มีแค่เสี่ยวเชี่ยนที่ยังคงนิ่งเหมือนเดิม แววตาเธอเต็มไปด้วยความสงสัย
“นายว่า…อะไรนะ?” ไป๋จิ่นคิดว่าตัวเองฟังผิด
สืออวี้เองก็อึ้ง แล้วก็เริ่มเข้าใจ นึกว่าอะไร ฉิวฉิวเห็นไป๋จิ่นแย่งสารภาพรักก่อนก็เลยพูดว่าไม่ได้ใช่ไหมล่ะ อีกเดี๋ยวคงเป็นฉิวฉิวสารภาพรักสินะ จึ๊ๆ อยากพูดออกไปจริงๆ เพื่อนเอ๋ย อย่าทำตัวเป็นผู้ชายหัวโบราณไปหน่อยเลยน่า ใครสารภาพรักก่อนก็เหมือนกัน ได้คบกันก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง?
“ผมขอบคุณที่คุณชอบผม แต่เรื่องความรัก…มันฝืนกันไม่ได้” คำสุดท้ายถึงฉิวฉิวจะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่เสี่ยวเชี่ยนที่เป็นถึงจิตแพทย์ชื่อดังฟังออก
เขารวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีสะกดอารมณ์ไว้
ความเย็นชากับชีวิตสิ้นหวัง แท้จริงแล้วท่าทางที่แสดงออกมาไม่ได้ต่างกันเท่าไร
“ฝืนกันไม่ได้เหรอ? นายคิดว่าการชอบฉันมันเป็นการฝืนเหรอ?” ไป๋จิ่นรู้สึกช็อค
ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้หรือว่าทั้งหมดเธอคิดไปเองฝ่ายเดียว?

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย