พอผ่านช่วงหน้าร้อนที่ดอกไม้บานสะพรั่งไปก็เป็นช่วงต้อนรับลมแห่งฤดูใบไม้ร่วงที่กำลังจะมา
แค่ช่วงเวลาไม่นานท้องของต้าอีก็เริ่มนูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ได้รับการประคบประหงมจากพี่รองทุกวัน
เปิดเทอมแล้ว เสี่ยวเชี่ยนก้าวเข้าสู่การเรียนปริญญาโทปีสุดท้าย วันเปิดเทอมเป็นวันที่ประจำเดือนเธอมาอย่างหนักหน่วงพอดี ระหว่างทางที่อวี๋หมิงหลางขับรถไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัยต้องขับไปจอดที่ร้านสะดวกซื้อย่างเร่งด่วนเพื่อซื้อกางเกงในแบบใช้ครั้งเดียวกับผ้าอนามัย
จากนั้นก็ไว้อาลัยให้กับความล้มเหลวในการเสกเด็กเข้าท้อง
ไหนว่าถ้าขยันย่อมเกิดผล?
ชาวบ้านเขาสำเร็จกันไปกี่คนละ สรุปว่าเขาพลาดตรงไหนกัน?
มีคำพูดเป็นร้อยเป็นพันอัดอั้นอยู่ในใจสุดท้ายก็พูดออกไปได้แค่ว่า—
“ผ้าอนามัยแบบมีปีกอยู่ตรงไหนครับ? ขอบคุณครับ”
พนักงานหน้าแดง ผู้ชายหล่อขนาดนี้แถมยังใส่ชุดทหารด้วย ผู้ชายดีๆสมัยนี้หายากนะ
ไม่กี่นาทีต่อมาอวี๋หมิงหลางก็หิ้วถุงพลาสติคสีดำขึ้นรถ เสี่ยวเชี่ยนที่นั่งอยู่บนเบาะหลังแทบสติแตก
ก่อนออกจากบ้านก็เห็นปกติดี ระหว่างทางจะแวะซื้ออาหารเช้า พอเคลื่อนตัวเตรียมลงจากรถก็ถูกเขาคว้าตัวไว้ พอหันไปมองที่เบาะก็เห็นเลือดเต็มๆ ป้าใหญ่โจมตี มันคือฝันร้ายที่สุดของผู้หญิง
ไร้การป้องกัน ไม่มีเวลาให้คิด บทจะมาก็มา!
เบาะรถของครอบครัวเธอเปื้อนเลือดเสียแล้ว
“ไปหาที่เปลี่ยนกระโปรงก่อน”
โลกนี้เรื่องที่ชวนให้สติแตกที่สุดไม่มีอะไรมากไปกว่าเปิดเทอมวันแรก ใส่กระโปรงสีขาว แต่ถูกป้าใหญ่โจมตี!
“เดี๋ยวผมขับไปจอดตรงที่ที่ไม่มีคน คุณก็เปลี่ยนตรงเบาะหลังนั่นแหละ ยังไงรถเราก็ติดฟิล์มดำ คนข้างนอกมองไม่เห็น”
อวี๋หมิงหลางยื่นถุงพลาสติคให้เธอ
“ซื้อกางเกงมาให้ฉันด้วยเหรอ?”
เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขายื่นถุงใบใหญ่มาให้แล้วมองเวลา จะกลับไปเปลี่ยนบ้านหรือหาร้านเสื้อผ้าก็ไม่ทันแล้ว ทำได้แค่เปลี่ยนบนรถ
“ซื้อมา ผมเห็นในร้านมีขายเสื้อผ้าพอดีเลยหยิบกางเกงมาให้คุณด้วย อาจจะใหญ่ไปหน่อยนะ”
ร้านสะดวกซื้อมีเสื้อผ้าขายด้วยเหรอ?
คำตอบของคำถามนี้ปรากฏเมื่อเสี่ยวเชี่ยนได้เห็นของในถุง เธอถึงกับพูดไม่ออก
“นี่น่ะเหรอกางเกงที่นายซื้อให้ฉัน?”
เสี่ยวเชี่ยนไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องหน้าเหมือนอยากจะบ้าแบบนั้นด้วย
“ก็พนักงานเขาแนะนำแบบนี้ให้ผม”
“นายถามเขาว่าไง?”
“มีกางเกงผู้หญิงไหมครับ?”
“แล้วเขาว่าไง?”
“เขาก็ชี้แบบนี้ให้ผม ผมเห็นสีกางเกงมันสดดี ซ้อนกันเป็นตั้งๆอยู่บนชั้น พนักงานยังบอกอีกว่า กางเกงสีน้ำเงินเข้มแบบนี้หนาทนทานมาก”
จากนั้นเขาก็เลยซื้อมาให้เมียไง
เสี่ยวเชี่ยนนวดขมับ “เขายังบอกนายอีกใช่ไหมว่า กางเกงแบบนี้ทนต่อการซัก ไม่หด สีก็ไม่ตก”
“เอ๋ เมียจ๋ารู้ได้ไง?”
“เพราะว่านี่มันกางเกงไว้ใส่ในไซต์งานก่อสร้างไง! คุณพระช่วย คิดไงซื้อกางเกงนี่ให้ฉัน?”
ระหว่างทางไปมหาวิทยาลัยไม่มีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ ไม่มีร้านขายเสื้อผ้า อวี๋หมิงหลางเองก็ไม่เคยซื้อเสื้อผ้า เห็นที่ร้านมีกางเกงก็เลยหยิบๆมา
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย