“หวางเสี่ยวหง!”
ต้าอีเกือบจำไม่ได้ ไม่เจอกันแค่ไม่กี่ปีหวางเสี่ยวหงเหมือนแก่ลงไปเป็นสิบปี ถึงจะยังคงแต่งตัวทันสมัยอยู่ แต่ก็ปกปิดใบหน้าที่โทรมลงไปมากไม่ได้ ผมก็ดูบางลงไปมาก แค่มองก็รู้ว่าอีกไม่นานคงใกล้หัวล้านเต็มที
หวางเสี่ยวหงเมื่อไม่กี่ปีก่อนไม่ใช่แบบนี้ แต่อย่างน้อยๆก็ยังดูเด็ก ตอนนี้กลับแก่ลงไปมากเหมือนคุณป้ารุ่นใหญ่
“แกมันนังเมียน้อยทุเรศ นังคนทำลายครอบครัวคนอื่น! พ่านพ่านมานี่มา มาหาแม่ ดูสิวันนี้แม่ซื้อเสื้อผ้ากับของเล่นมาให้เยอะเลย!”
หวางเสี่ยวหงชูของในมือให้พ่านพ่านดู พ่านพ่านหันมอง ทันใดนั้นความหวาดกลัวที่อยู่ในใจก็เหมือนพุ่งขึ้นมาอีกรอบ จากนั้นก็อาเจียนออกมา!
พ่านพ่านอ้วกอีกแล้ว อีกทั้งคราวนี้ยังอ้วกใส่หวางเสี่ยวหงเต็มๆ หวางเสี่ยวหงร้องโวยวายทันที ราวกับว่าภาพลักษณ์แม่ที่แสนใจดีเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น
“ไอ้เด็กสกปรกนี่—” หวางเสี่ยวหงยกมือขึ้นยังไม่ทันจะได้แตะพ่านพ่านก็ถูกต้าอีจับมือตบหน้าหวางเสี่ยวหงกลับไป
เสี่ยวเชี่ยนไม่ค่อยได้เห็นต้าอีปฏิกิริยาไวแบบนี้ ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกะทันหัน เป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติของแม่ที่พยายามจะปกป้องลูก
“ทุเรศสิ้นดี! พวกคุณมันน่ารังเกียจทั้งครอบครัว! ถ้ากล้าว่าลูกฉันอีกล่ะก็ฉันจะตบอีก!” ต้าอีกอดพ่านพ่านแน่น ไม่ได้รังเกียจที่ตัวเธอก็เปื้อนอ้วกพ่านพ่าน เธอตบหลังปลอบพ่านพ่านด้วยความเป็นห่วง เสี่ยวเชี่ยนรีบยื่นน้ำให้ต้าอีเอาให้พ่านพ่านบ้วนปาก
หลังจากที่หวางเสี่ยวหงถูกต้าอีด่าเสร็จก็มองอ้วกที่เลอะตัวอย่างรังเกียจ จากนั้นก็มองต้าอีที่ดูแลพ่านพ่าน อดพูดจากระแนะกระแหนใส่ไม่ได้
“แกคิดว่าตัวเองเป็นแม่แท้ๆหรือไง? เลี้ยงลูกคนอื่นมีความสุขมากเหรอ?”
“หุบปากไปเลยนะ!” ต้าอีอุ้มพ่านพ่านอยู่มือไม่ว่าง เธอตบปลอบลูกชายพลางว่าหวางเสี่ยวหง
ประวัติของพ่านพ่านเป็นเรื่องที่อ่อนไหวมากคนในครอบครัวต่างไม่มีใครพูดถึง โดยเฉพาะเด็กในวัยนี้อยู่ในช่วงที่จิตใจอ่อนไหว หวางเสี่ยวหงอยู่ๆก็พูดขึ้นทำตัวได้น่ารังเกียจจริงๆ
“ฉันไม่หุบ เอาสิ ชาวบ้านมาดูเร้ว ผู้หญิงคนนี้แย่งสามีกับลูกฉัน เข้ามาดูกันเร็ว—ว้าย!”
เสียงตะโกนหน้าไม่อายของหวางเสี่ยวหงถูกหยุดด้วยน้ำที่สาดเข้าหน้า
เสี่ยวเชี่ยนถือสายยางอยู่ สายยางนี้เป็นของพนักงานดูแลสวนที่เตรียมจะรดน้ำต้นไม้
เสี่ยวเชี่ยนเปิดก๊อกแล้วฉีดน้ำเข้าหน้าหวางเสี่ยวหงจนเปียกไปทั้งตัว
“ว้าย! นังพวกบ้า!” หวางเสี่ยวหงหลบ ทำได้แค่ด่ากลับ
“เมื่อเช้าตื่นมาไม่ได้แปรงฟันเหรอ? มาเดี๋ยวฉันช่วยล้างปากเหม็นๆให้!” เสี่ยวเชี่ยนเล็งฉีดไปที่ปากหวางเสี่ยวหง หวางเสี่ยวหงร้องวี้ดว้ายรีบวิ่งหนีไป
เสี่ยวเชี่ยนโยนสายยางทิ้งแล้วยกนิ้วกลางไล่หลังหวางเสี่ยวหง
“ไปให้ไกลเลยนะ เจอเมื่อไรได้โดนอีกแน่!”
พอขึ้นรถเสี่ยวเชี่ยนก็โทรหาพี่ใหญ่เพื่อบอกเรื่องหวางเสี่ยวหง ไม่ได้พูดเรื่องอื่น ซึ่งพี่ใหญ่เข้าใจดี
หลังพ่านพ่านขึ้นรถก็อยู่ในสภาพสะลึมสะลือ นอนซบอกต้าอีพลางเอาแต่พึมพำว่าตัวเองเป็นลูกแม่
ต้าอีฟังแล้วหัวใจแทบสลาย
ในฝัน พ่านพ่านเห็นหวางเสี่ยวหง ผู้หญิงคนนั้นทำหน้ายักษ์เอาแต่พูดใส่เขาว่าเขาเป็นลูกของฆาตกรฆ่าคน เขาไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อแม่ สุดท้ายใบหน้าหวางเสี่ยวหงก็บูดเบี้ยวเหมือนน้ำวน พ่านพ่านสะดุ้งตื่น
“อ๊า!”
“ลูกแม่อย่าดิ้น!” ต้าอีกดพ่านพ่านไว้ เวลานี้พ่านพ่านนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล มือน้อยๆมีสายน้ำเกลือติดอยู่
“ผมฝันเหรอฮะ?” นานแล้วที่พ่านพ่านไม่ได้ยินต้าอีเรียกว่าลูกแม่
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย