แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 1083
หมาขนสีน้ำตาลทองตัวใหญ่กำลังใช้ปากดึงชายเสื้อเสี่ยวเชี่ยนไปด้านหลัง คล้ายกับว่าไม่ยอมให้เสี่ยวเชี่ยนตบอวี๋หมิงหลาง
เมียน้อยไม่ใช่แค่มาอยู่คนเดียว ยังเอาหมามาด้วย?
เสี่ยวเชี่ยนยังไม่ทันจะได้เอะใจก็ได้ยินอวี๋หมิงหลางดุหมา
“คนสวยปล่อย!”
“โฮ่ง!”
หมาน้ำตาลทองตัวนี้เชื่อฟังอวี๋หมิงหลางรีบปล่อยชายเสื้อเสี่ยวเชี่ยน จากนั้นก็นั่งเรียบร้อย
ดูก็รู้ว่าเป็นหมาที่ไม่ดื้อ
“หมา…มาจากไหน?!” เสี่ยวเชี่ยนเริ่มสังหรณ์ใจแปลกๆ หมาตัวนี้คงไม่ใช่ ‘เมียน้อย’ ที่เธอกำลังตามจับอยู่นะ?!
“เรียกเขาว่าหมาไม่ได้ กรุณาเรียกให้สุภาพว่าสุนัข”
อวี๋หมิงหลางจริงจังกับการแก้คำมาก
เสี่ยวเชี่ยนทำตาตี่ใส่ “จะหมาหรือสุนัขมันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่เหมือน อย่างคนสวยเนี่ยเคยเป็นสุนัขทหารมาก่อน ถึงตอนนี้จะปลดประจำการแล้ว แต่เขาก็ยังคงเป็นเพื่อนทหารของเรา จะเรียกว่าหมาไม่ได้ กรุณาเรียกว่าสุนัข!”
“แสดงว่า…นายแอบมาเลี้ยงหมาที่นี่ ก็ได้ เลี้ยงสุนัข?”
เสี่ยวเชี่ยนโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก โชคดีที่ไม่ใช่ผู้หญิง
“ก็ถ้าคุณรู้เดี๋ยวคุณไม่พอใจ ผมก็เลยไม่กล้าบอกคุณ…เมียจ๋า! ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังคุณจริงๆนะ!”
“นอกจากเรื่องนี้แล้วนายยังปิดบังอะไรฉันอีก?”
“อยากให้พูดจริงเหรอ?” เขามองเสี่ยวเชี่ยนอย่างลังเล
“พูด!”
“คือว่า ผมไม่ใช่แค่แอบเลี้ยงคนสวยลับหลังคุณ ผมยังแอบขโมยเงินที่คุณใส่ไว้ในลิ้นชักไปซื้ออาหารให้คนสวยด้วย เพราะเงินผมไม่พอ จากนั้นผมยังขโมยผ้าเช็ดตัวบ้านเรามาอาบน้ำให้คนสวยด้วย ถึงขนาดที่ว่าผมหาเหตุผลโกหกคุณไว้แล้วว่าผ้าเช็ดตัวปลิวตกไปตอนตาก…”
อวี๋หมิงหลางพูดจบหนึ่งประโยคก็เหลือบมองสีหน้าเธอที รู้สึกว่าตัวเองผิดมหันต์ไม่สมควรได้รับการอภัย เห็นสีหน้าเมียไม่โอเคมากๆเขาเลยกะสารภาพทีเดียวดีกว่าให้เธอไปรู้ตอนหลัง
“และที่รุนแรงที่สุดก็คือผมให้คนสวยนั่งเบาะหน้าข้างคนขับ…ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบ เพราะนั่นเป็นที่นั่งของคุณคนเดียว แต่เขาติดผมมาก เป็นตายก็ไม่ยอมลง!”
เสี่ยวเชี่ยนฟังจบแล้วก็รู้สึกว่านี่เธอโง่หรือเปล่า! เมื่อกี้เธอเครียดแทบบ้าเพื่ออะไร?
“แล้วผู้หญิงคนเมื่อกี้น่ะใคร?”
“คนไหน?”
“ก็คนที่นายจอดรถลงไปหาระหว่างทาง มีผู้หญิง—เดี๋ยวนะ หรือว่านั่นคือร้านขายของใช้สัตว์เลี้ยง?”
“ถูกต้อง ผมงงไปซื้ออาหารกระป๋องกับของใช้มาให้คนสวย”
ซื้อของตั้งเยอะแถมซื้อแต่ของแพง พนักงานร้านมีเหรอจะไม่หน้าบาน
พอรู้ที่มาที่ไปจากนั้นก็ตามมาด้วยความรู้สึกอยากจะบ้า
เสี่ยวเชี่ยนใบหน้าร้อนผ่าว
ความรู้สึกสับสนกลุ้มใจตัดสินใจไม่ได้ของเธอเมื่อก่อนหน้านี้มันเพื่ออะไรกัน!
กลุ้มใจอยู่ตั้งนาน คนสวยที่ทำเอาเธอเกือบสติแตกที่แท้ก็เป็นแค่หมา เอ่อ สุนัข!
“ลาก่อน”
เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกอายไม่ไหวแล้ว เธอหิ้วกระเป๋าใบเล็กคู่กายอยากเดินออกจากตรงนี้ อยู่ไม่ได้แล้วอายโว้ย!
ความรู้สึกที่จะมาจับเมียน้อยแต่กลายเป็นหมาแทนมันน่าอายมาก เธอกลัวว่าอีกเดี๋ยวอวี๋หมิงหลางจะรู้ตัวว่าเมื่อกี้เธอมาจับเมียน้อยแล้วเขาจะหัวเราะเยาะเธอ แบบนั้นยิ่งน่าอายหนักกว่าเดิม
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย