เวลานี้ต้าอีกำลังเช็ดเหงื่อให้ลูกชายที่กำลังหลับปุ๋ย พอได้ยินเสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนั้นก็สะดุ้งทำผ้าขนหนูตกไปบนหน้าพ่านพ่าน
พี่รองรีบเอาผ้าขนหนูบนหน้าลูกชายออก ลูกชายที่น่าสงสาร แม่เกือบทำตื่นจากฝันแล้ว
พ่านพ่านที่กำลังหลับอยู่ทำหน้ามุ่ยเหมือนซาลาเปา พี่รองรีบเอามือไปตบเบาๆให้พ่านพ่านสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของพ่อ จากนั้นเด็กน้อยก็ร้องอือแล้วหลับต่อ
พี่รองมองต้าอีด้วยความสงสัย ทำไมเธอถึงได้ตกใจขนาดนั้น?
“พูดมาเถอะฉันรู้หมดแล้ว”
“เธอรู้แล้วเหรอ?!” ต้าอีตกใจหนักมาก
“อืม เมื่อกี้ฉันเจอเขา วันนั้นเธอเห็นเขาใส่ชุดธรรมดามากับผู้หญิงเหรอ?”
“เปล่า! ฉันเห็นแค่เขาใส่ชุดธรรมดา แต่ฉันไม่ได้สังเกตนะว่าเขามากับผู้หญิงหรือเปล่า เห็นแค่เขาหิ้วถุงใบใหญ่สองถุงออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วเอาใส่ท้ายรถ ฉันคิดว่าเขามากับเธอเสียอีก”
“จากนั้นล่ะ?”
“วันนั้นฉันกำลังอยากไปหาเธออยู่พอดี แต่ตอนนั้นฉันอยู่บนรถเมล์ลงไปไม่ได้ ฉันเห็นเขาขับรถไปทางบ้านเก่าของเธอก็เลยโทรหาหมิงหลางกะให้เขามารับหน้าหมู่บ้าน”
บ้านหลังนั้นของเสี่ยวเชี่ยนอยู่ห่างจากตรงนี้ไม่ไกล ก่อนแต่งงานเธออาศัยอยู่ที่นั่น
การรักษาความปลอดภัยเข้มงวดมาก ต้องใช้บัตรเข้า ต้าอีเข้าไม่ได้เลยอยากให้อวี๋หมิงหลางมารับ
“เวลาฉันโทรหาก็ชอบถามก่อนใช่ไหมล่ะว่าอยู่ไหน ฉันคิดว่าเขาจะตอบว่าอยู่กับเธอที่บ้านหลังนั้น แล้วฉันก็จะบอกว่าให้มารับฉันไปเซอร์ไพรส์เธอ แต่คิดไม่ถึงว่า…เขาจะบอกว่าอยู่ที่หน่วย”
แล้วทันใดนั้นต้าอีก็นึกขึ้นมาได้ว่าเสี่ยวเชี่ยนกลับบ้านแม่ แล้วอวี๋หมิงหลางหิ้วของเต็มสองถุงไปที่บ้านนั้นทำไม?
เธอทำได้แค่ปลอบใจตัวเองว่ารถกับคนที่เธอเห็นวันนั้นไม่ใช่อวี๋หมิงหลาง ก็แค่คนหน้าคล้าย
นี่เป็นเรื่องที่คิดๆแล้วก็น่ากลัว
วันนั้นต้าอีรู้สึกตกใจกับเรื่องนี้มาก มันทำให้เธอลำบากใจ
หลังจากที่สับสนอยู่นานเธอจึงโทรหาเสี่ยวเชี่ยน เพื่อจะเตือนเสี่ยวเชี่ยน เธอไม่ได้มีเจตนาที่จะทำลายครอบครัวใคร
เสี่ยวเชี่ยนซักถามให้ต้าอีพูดจนหมดเปลือกได้อย่างง่ายดาย เธอรู้แล้วว่าจะไปดักเจออวี๋หมิงหลางได้ที่ไหน
บ้านเก่าเธอที่ต้าอีว่าอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ ถ้าอวี๋หมิงหลางกล้าซุกใครไว้ข้างนอกจริงๆล่ะก็เธอจะ—
เธอจะทำไงดี?
เสี่ยวเชี่ยนแอบเกลียดตัวเองนิดๆ เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วใจเธอก็ยังคงเชื่ออวี๋หมิงหลาง
ความรักทำให้คนตาบอดได้ขนาดนี้เลยเหรอ? บดบังสายตา สมองไม่ทำงาน ทำให้เธอยอมเป็นคนโง่เชื่อผู้ชายที่อาจจะใช้บ้านของเธอเลี้ยงดูคนอื่น
แต่เสี่ยวเชี่ยนก็ยังคงเชื่ออยู่อย่างนั้น เชื่อว่าเขาไม่มีทางทำแบบนั้น
เขาไม่มีทางทำเรื่องที่ผิดต่อเธอ ไม่มีทางหักหลังความรู้สึกอันบริสุทธิ์ที่มีให้กัน
วิธีที่จะพิสูจน์ว่าความคิดของเธอถูกต้องนั้นง่ายมาก ก็แค่ตามไปดูว่าเขาทำอะไรอยู่กันแน่
เสี่ยวเชี่ยนขับรถไปที่บ้านเก่าด้วยความคิดแบบนั้น พอถึงหน้าตึกเธอก็ล็อครถ ยืนอยู่หน้าลิฟท์สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด
ถ้าเดี๋ยวเธอเห็นอวี๋หมิงหลางเอาสาวที่เด็กกว่าเธอมาเลี้ยงไว้ในบ้าน เธอจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้จริงๆใช่ไหม?
แค่ลองจินตนาการภาพนั้นหัวใจก็เจ็บปวดแล้ว เธอไม่อยากไปเผชิญกับความจริง อันที่จริงเธอก็มีเรื่องที่ตัวเองไม่มั่นใจเหมือนกัน
พอต้าอีวางสายจากเสี่ยวเชี่ยนก็เดินไปเดินมาในห้องผู้ป่วยด้วยความร้อนใจ เธอเป็นห่วงประธานเชี่ยนมาก
พอหันไปก็เห็นพี่รองเดินออกไปข้างนอกอย่างเงียบๆ
ต้าอีจึงเดินตามไปด้วย จากนั้นก็เห็นเขาเดินไปที่ระเบียงแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมา ต้าอีตะโกนจนพี่รองสะดุ้ง
“พี่รองจะทำอะไรคะ?!”
“โทรหาเจ้าเล็ก” อวี๋หมิงอี้เป็นหนุ่มสายตรง โกหกไม่เป็น ต้าอีถามอะไรก็ตอบตรง
“ทำเกินไปแล้วนะ! พี่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิด จะโทรหาให้เขารู้ตัวก่อนใช่ไหม!”
ต้าอีถลึงตาใส่ ทำหน้าเป็นเชิงบอกว่าถ้ากล้าโทรไปบอกอวี๋หมิงหลางเธอได้ตัดขาดกับเขาแน่
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย