อวี๋หมิงหลางยื่นโทรโข่งให้เสี่ยวเชี่ยน ระหว่างทางที่มาเสี่ยวเชี่ยนได้คิดไว้แล้วว่าจะพูดอะไรบ้าง พอรับโทรโข่งมาเธอก็เริ่มเปิดประเด็นทันที
“ฉันจิตแพทย์เฉินเสี่ยวเชี่ยน ฉันอยู่ข้างนอกแล้ว จะคุยกันหน่อยไหม?”
รอเกือบหนึ่งนาทีได้ถึงจะมีเสียงตอบกลับ
“ในเมื่อแขกมาไกลขนาดนี้ก็ต้องต้อนรับหน่อย ขอเชิญเฉินเสี่ยวเชี่ยนคนสวยเข้ามา เรามาคุยกันตามลำพัง”
“ฉันไม่มีทางเข้าไปคนเดียว” เสี่ยวเชี่ยนมองสัญญาณมือของอวี๋หมิงหลางแล้วพูดตามที่เขาต้องการ
“ตอนนี้ทางออกเดียวของแกก็คือปล่อยตัวประกันซะ สิ่งที่แกทำทั้งหมดมันไม่มีความหมายอะไรเลย”
“ไม่มีความหมายเหรอ? ฮ่าๆๆ! ถ้าไม่มีความหมายแล้วแกจะมาปรากฏตัวเหรอ? ผู้หญิงสวยๆก็เหมือนกับทรัพยากรหายากที่อยู่บนยอดพีระมิด แกจะไปไหนก็มีรถรับส่ง ปกติก็ไปอยู่แค่ไม่กี่ที่ คนฐานะต่ำต้อยอยากจะเจอแกมันง่ายนักเหรอ? แต่ฉันกลับทำให้แกมาหาได้ง่ายๆ”
น้ำเสียงเย้ยหยันของอีกฝ่ายสร้างความไม่พอใจให้อวี๋หมิงหลาง เขาแย่งโทรโข่งมาพูดอย่างไม่เกรงใจ
“ให้พวกเราฟังเสียงตัวประกันหน่อย เพื่อยืนยันว่าตัวประกันยังไม่ตาย”
อีกฝ่ายให้ความร่วมมือ เสียงร้องเหมือนหมูถูกเชือดของหวางเสี่ยวหงดังขึ้นมาอีกรอบ คาดว่าคงทรมานมาก
ใครได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานของผู้หญิงย่อมรู้สึกเวทนา แต่คนบ้าคนนั้นกลับหัวเราะ เสียงหัวเราะของเขาในยามพลบค่ำแบบนี้ยิ่งสร้างความเลือดเย็นเข้าไปใหญ่
“เฉินเสี่ยวเชี่ยน ถ้าแกไม่เข้ามาฉันจะตัดนิ้วนังนี่ซะ แน่นอน แกอาจไม่แคร์หรอก แต่แกไม่สนเหรอว่าพ่านพ่านจะเป็นหรือตาย ไม่อยากรู้เหรอว่าพ่านพ่านเป็นไง?”
ต้าอีได้ฟังดังนั้นก็ทนไม่ไหว เข้าไปแย่งโทรโข่งมาจากอวี๋หมิงหลาง “ลูกชายฉันอยู่ที่ไหนกันแน่?”
“ลูกชายแก? อ่อ แกก็คือต้งอีผู้หญิงที่รับเลี้ยงพ่านพ่านสินะ?”
น้ำเสียงของต้าอีฟังดูร้อนใจ และอาการร้อนใจของเธอดูเหมือนจะสร้างความพอใจให้อีกฝ่าย ทางนั้นหัวเราะ แต่เป็นเสียงหัวเราะที่ดูจริงใจมากกว่าก่อนหน้า
“ดูท่าทางแกจะดีกับเขาใช้ได้นี่ กล้ามาหาฉันถึงที่นี่อย่างไม่กลัวตายก็แสดงให้เห็นว่าแกให้ความสำคัญกับเด็กคนนี้ ฉันพอใจมาก ดี แกไม่ต้องเข้ามาก็ได้ เฉินเสี่ยวเชี่ยน เข้ามานี่”
เสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลางมองหน้ากัน อวี๋หมิงหลางส่ายหน้า “มันต้องเป็นแผนแน่ อย่าเข้าไปนะ”
คนสุดโต่งแบบนี้ไม่คิดจะมีชีวิตอยู่ต่ออีกแล้ว การที่เขากำหนดชื่อมาว่าต้องเป็นเสี่ยวเชี่ยน แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรที่บอกใครไม่ได้ อวี๋หมิงหลางไม่มีทางปล่อยให้เสี่ยวเชี่ยนเข้าไปเผชิญอันตราย
แต่เวลานี้อีกฝ่ายมีตัวประกัน แถมความเป็นความตายของพ่านพ่านก็อยู่ในกำมือทางนั้น เห็นได้ชัดว่าถ้าไม่บรรลุวัตถุประสงค์ก็ไม่มีทางเลิกรา ก่อนมาถึงเสี่ยวเชี่ยนได้วิเคราะห์นิสัยและเป้าหมายของคนๆนี้อย่างละเอียดแล้ว เธอมีแผนอยู่ในใจ
“เสี่ยวเฉียง นายเข้าไปกับฉันได้ไหม?”
อวี๋หมิงหลางพยักหน้า ถ้าเขาตามเข้าไปด้วยคุ้มครองเธอได้แน่นอน แต่ประเด็นคือคนร้ายจะยอมหรือเปล่า?
“ฉันมีวิธีทำให้คนร้ายยอม”
“หัวหน้าใหญ่! ไม่ได้นะครับ!” ลูกน้องของอวี๋หมิงหลางพูดเป็นเสียงเดียวกัน
หลังประตูบานนั้นมีอะไรไม่มีใครรู้ เกิดคนร้ายบ้าคลั่งมีวัตถุระเบิดได้อยากหาคนตายไปเป็นเพื่อนจะทำไง?
อวี๋หมิงหลางเป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดของพวกเขาในค่าย แล้วจะปล่อยให้ไปเผชิญอันตรายได้อย่างไร?

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย