อวี๋หมิงหลางไม่เข้าใจ เมียของเขาที่อนาคตแสนสดใสทำไมต้องเล่นเกมที่มีอัตราความตายหนึ่งในหกกับคนบ้าด้วย?
“สำหรับคนอื่นนี่คือโอกาสตายหนึ่งในหก แต่ฉันสามารถทำให้มันกลายเป็นศูนย์ วางใจเถอะฉันมีแผนในใจ กติกาของเกมนี้เราจะยึดตามคนร้ายไม่ได้ ฉันเป็นนักจิตวิทยาก็ต้องยึดตามกติกาของนักจิตวิทยา”
“คุณคิดจะทำอะไร?”
เสี่ยวเชี่ยนกระซิบข้างหูเขา จากตอนแรกที่อวี๋หมิงหลางกำลังกังวลตอนนี้คิ้วของเขาขมวดกัน เขากำลังวิเคราะห์ว่าวิธีที่เสี่ยวเชี่ยนพูดมาจะใช้ได้หรือเปล่า
“คุณมั่นใจไหม? หมอนั่นฉลาดไม่เบาเลยนะ” อวี๋หมิงหลางถามเธอ
เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้าด้วยความมั่นใจ
“ในสายตาของฉันหมอนั่นก็แค่ผู้ป่วยที่ขาดยา ต่อให้ฉลาดกว่านี้ก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”
อวี๋หมิงหลางมองตาเธอ ครั้งนี้ไม่ได้มองในฐานะสามี แต่ใช้ประสบการณ์จากการทำงานมองเธอ
แววตาของเสี่ยวเชี่ยนนิ่งมาก ไม่มีความหวาดกลัวเลยสักนิด และก็ไม่ได้ดูตื่นเต้นอะไร เกมฆ่าคนแบบนี้ไม่ได้สร้างความรู้สึกเร้าใจให้เธอ เธอมองว่านี่คือวิธีรักษาอย่างหนึ่ง ซึ่งก็ทำให้เสี่ยวเฉียงวางใจ
หากเธอตื่นเต้นเหมือนคนบ้าที่อยู่ข้างในนั่น เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอเข้าไปแน่นอน
“ได้ พวกเราเข้าไปด้วยกัน” อวี๋หมิงหลางเลือกที่จะเชื่อใจเสี่ยวเชี่ยนอีกครั้ง
“ฉันก็อยากเข้าไปด้วย!” ต้าอีขอร้องด้วยความร้อนใจ
ตอนนี้ไม่รู้ว่าลูกชายของเธอเป็นตายร้ายดีอย่างไร เธอไม่วางใจจริงๆ
“เธออยู่นี่แหละ คนร้ายไม่ได้ให้เธอเข้าไป ถ้าเธอเข้าไปจะทำให้มันโมโหนะ”
“ในเมื่อไม่ให้ฉันเข้าไปแล้วโทรหาฉันทำไม! มันคิดจะทำอะไรกันแน่!” ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะให้ต้าอีเตรียมใจไว้ก่อนแล้ว แต่เมื่ออยู่ในช่วงนาทีเป็นนาทีตายแบบนี้ต้าอีก็ยากที่จะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ สมองเธอมีแต่ความเป็นห่วงลูกชาย หัวใจจะแตกสลายแล้ว
“ไม่ให้เธอเข้าไปก็แสดงว่าพ่านพ่านยังอยู่ดี ต้าอี ถ้าฉันไม่ได้คำนวณผิดล่ะก็ คนร้ายน่าจะอยากให้เธอเลี้ยงพ่านพ่านไปตลอดชีวิตนะ”
“อะไรนะ?” ต้าอีจ้องเสี่ยวเชี่ยนด้วยสีหน้าตกใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมเสี่ยวเชี่ยนถึงพูดแบบนี้ออกมา
“สาเหตุที่คนร้ายเรียกเธอมาด้วยเพราะอยากลองใจว่าเธอรักพ่านพ่านจริงหรือเปล่า ถ้าเธอไม่จริงใจก็คงไม่มาหรอก ถึงตอนนั้นคนร้ายจะจัดการกับพ่านพ่านยังไงก็ไม่รู้ แต่ไม่มีทางคืนให้พวกเราแน่ แต่คนร้ายเห็นเธอมาก็แสดงว่าเธอจริงใจกับเด็กคนนี้ คนร้ายรู้ว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อไม่ได้แล้วย่อมอยากฝากพ่านพ่านไว้กับคนที่ไว้ใจได้”
คำอธิบายของเสี่ยวเชี่ยนทำให้ต้าอีกังวลใจน้อยลง และในเวลานี้เองอาวุธที่เธอต้องการก็เตรียมพร้อมแล้ว อวี๋หมิงหลางใส่ปลอกปืนไว้ที่เอว บนตัวเขายังมีอาวุธอื่นซ่อนอยู่อีก ถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นก็วัดกันด้วยความเร็วในการยิงนี่แหละ
“ประธานเชี่ยน!” ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลางกำลังจะลุกขึ้นต้าอีก็ดึงเสื้อเสี่ยวเชี่ยนไว้
“อย่าไปเลย ฉันว่าที่มันให้เธอเข้าไปเพราะต้องการหาคนตายไปกับมันด้วย! มันไม่คิดจะมีชีวิตอยู่ต่ออยู่แล้ว!”
เสี่ยวเชี่ยนได้ยินดังนั้นกลับพยักหน้าอย่างพอใจแล้วตบบ่าต้าอี
“ใช้ได้นี่ คิดเองเป็นแล้ว เธอก้าวหน้าขึ้นเยอะเลยนะ”
ตอนที่ต้าอีได้ยินว่าคนร้ายคิดจะฝากฝังพ่านพ่านไว้กับเธอ ไม่เพียงแต่เธอจะไม่รู้สึกโล่งใจ กลับรู้สึกว่าคนร้ายวางแผนอย่างอื่นด้วยซ้ำ ก่อนตายคงคิดอยากหาคนร่วมชะตากรรมไปด้วย เธอถึงได้ตะโกนห้ามเสี่ยวเชี่ยน ความสามารถในการคิดวิเคราะห์ที่รวดเร็วแบบนี้พัฒนาขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก
“นี่มันเวลาไหนแล้วยังจะมีอารมณ์มาชมฉันอีก อย่าไปเลยนะ” ต้าอีเป็นห่วงประธานเชี่ยน
“ฉันไม่เคยทำเรื่องที่ตัวเองไม่มั่นใจ วางใจเถอะ อีกยี่สิบนาทีฉันก็ยังคงเป็นประธานเชี่ยนที่ออกมากระโดดโลดเต้นต่อหน้าเธอได้ ส่วนหมอนั่นที่คิดจะเล่นกับฉัน…”
เสี่ยวเชี่ยนยิ้มแบบมีเลศนัยให้ประตูที่ปิดสนิทบานนั้น “มันจะยืนได้หรือเปล่าก็ไม่รู้นะ”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย