เสี่ยวเชี่ยนคิดไว้ว่าเดี๋ยวกลับไปควรจะเลี้ยงข้าวครอบครัวเฉียวเจิ้น ใช้ได้ ช่วงเวลาสำคัญยังไม่ลืมหันไปสั่งห้ามผู้หญิงคนอื่นแทะโลมเสี่ยวเฉียงทางสายตา
อวี๋หมิงหลางทำได้แค่ยอมถอด
ถอดจนเหลือชิ้นสุดท้ายแล้ว
“เห็นหรือยัง ร่างกายเขาไม่มีที่ให้ซ่อนอาวุธแล้ว ฉันเดาว่าต่อไปแกจะให้เขาเอาปืนลูกโม่ออกมาถอดกระสุนออกต่อหน้าแก จากนั้นก็เอาลูกกระสุนเพียงนัดเดียวส่งให้แกใช่ไหมล่ะ?” เสี่ยวเชี่ยนเห็นอวี๋หมิงหลางถอดใกล้เสร็จแล้วจึงพูดต่อ
“ถูกต้อง!”
เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงของคนร้ายไม่ได้นิ่งเหมือนเมื่อครู่ สิ่งที่เสี่ยวเชี่ยนพูดออกมาทั้งหมดตรงกับที่เขาคิดทั้งนั้น จึงอดไม่ได้ที่จะเริ่มระแวงจากเดิมที่มั่นใจอยู่เต็มอก
อวี๋หมิงหลางถอดเสร็จแล้ว เขาถอดกระสุนออกเหลือเพียงนัดเดียว จากนั้นก็ยัดปืนเข้าไปผ่านทางช่องตาแมวที่ถูกดัดแปลง
ตอนนี้เขากลายเป็นคนที่ไม่มีอาวุธแล้ว
อวี๋หมิงหลางหันไปมองเสี่ยวเชี่ยน เธอส่งสายตากลับประมาณว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ อันที่จริงเมื่อครู่ทั้งสองคนฉวยโอกาสไปด้านหลังตอนที่คนร้ายยังไม่ให้ความสนใจ จัดการเอาปืนของเขาย้ายมาอยู่ที่ตัวเสี่ยวเชี่ยน เธอเดาว่าคนร้ายจะต้องให้อวี๋หมิงหลางถอดเสื้อผ้าแน่นอน ดังนั้นจึงต้องชิงลงมือก่อน เอาปืนมาไว้กับเธอแล้วชิงพูดก่อนคนร้ายจะสั่ง ซึ่งจะทำให้คนร้ายตกใจ จากนั้นก็จะลืมว่าต้องค้นตัวเสี่ยวเชี่ยนด้วย
การโจมตีจิตใจขึ้นอยู่กับรายละเอียดของแต่ละจุด ซึ่งคนร้ายก็เดินเกมไปตามที่เสี่ยวเชี่ยนวางแผนไว้
ด้านในมีเสียงก๊อกแก๊ก คนร้ายคงกำลังตรวจสอบปืน รอประมาณหนึ่งนาทีประตูก็ถูกเปิดออก
อวี๋หมิงหลางพาเสี่ยวเชี่ยนเดินเข้าไปข้างใน ในนั้นไม่ได้มืดอย่างที่คิด แสงไฟภายในห้องเล็กๆสว่างจ้า พื้นที่ขนาดประมาณยี่สิบตารางเมตรถูกทำให้เปิดโล่ง คนร้ายนั่งอยู่ที่โซฟาด้านในสุด ด้านหน้ามีหน้าจอวางอยู่ ซึ่งก็เอาไว้แสดงภาพจากกล้องวงจรปิด
อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกลิลลี่ที่บานสะพรั่ง หากดมให้ดีจะได้กลิ่นคาวเลือดด้วย นั่นคือจุดที่ทำให้ห้องที่สะอาดสว่างเจิดจ้านี้มีมลทินขึ้นมาทันที
ตรงกำแพงมีผู้หญิงคนหนึ่งถูกจับขึงอยู่ ซึ่งก็คือหวางเสี่ยวหง เธอถูกเปลี่ยนไปใส่ชุดสีขาวแบบโบราณ มีรอยเลือดเลอะตามเสื้อผ้า คล้ายกับดอกไม้แดงบนพื้นขาว เนื้อตัวมีบาดแผลเต็มไปหมดเหมือนดอกไม้หน้าตาประหลาด สองแขนกางออกราวกับผีเสื้อที่ถูกขึงไว้กับกำแพง
เสี่ยวเชี่ยนเคยศึกษานิสัยของคนร้ายคนนี้ เขาเคยอ่านหนังสือมากมายเกี่ยวกับนักโทษคดีใช้ความรุนแรงของเมืองนอก วิธีนี้คงจะเป็นการเลียนแบบจากในหนังสือ พอได้มาเห็นกับตาแบบนี้เสี่ยวเชี่ยนก็รู้สึกมวนท้อง คนปกติมาเห็นภาพนี้ร้อยทั้งร้อยต้องออกอาการไม่ดี เสี่ยวเชี่ยนแอบดีใจที่ตัวเองยังเป็นคนปกติ
“ยินดีต้อนรับ ผู้หญิงที่สวยที่สุดในใจฉัน” พอคนร้ายกดปุ่มประตูก็ปิดโดยอัตโนมัติ เขาดัดแปลงที่นี่ให้เป็นพื้นที่ส่วนตัวที่ใครเข้ามาแล้วก็ไม่มีทางรอดกลับไป
อวี๋หมิงหลางยืนบังเสี่ยวเชี่ยนไว้เพื่อไม่ให้คนร้ายใช้สายตาแทะโลมเธอ เขาไม่ชอบสายตาที่คนบ้านี่มองเสี่ยวเชี่ยน
เสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่ชอบ คราวก่อนที่เจอในห้องสืบสวนยังมีกระจกกั้นหนึ่งชั้น ตอนนี้ไม่มีกระจกกั้นรู้สึกเหมือนตัวเองเข้ามาอยู่ในรังหมาป่า โชคดีที่ข้างกายมีอวี๋หมิงหลางเป็นบอดี้การ์ด


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย