แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 1107

มันดึงดูดควำมสนใจของเธอทันที เธอจำได้ว่ำนี่คือคำถำม สิบข้อที่คนร้ำยเขียนวันนั้น!

ตอนนั้นคนร้ำยถูกเธอกระตุ้นอำรมณ์จนสติแตกเลยฉีก กระดำษในมือทิ้ง

ตอนเสี่ยวเชี่ยนออกมำสภำพจิตใจเธอไม่ค่อยโอเคก็เลย ไม่ได้สนใจรำยละเอียดพวกนี้ ไม่คิดว่ำอวี๋หมิงหลำงจะเก็บ กระดำษคำถำมของคนร้ำยมำด้วย

ตอนนั้นเธอกับคนร้ำยตอบคำถำมไปแค่ช่วงแรก ไม่รู้ว่ำ คำถำมที่เหลือถำมว่ำอะไร เสี่ยวเชี่ยนไล่ดูทีละคำถำม พอถึง คำถำมข้อสุดท้ำยเธอก็หน้ำนิ่ว

ค ำถำมคือ

เฉินเสี่ยวเชี่ยน ใครเป็นคนให้ชีวิตแกมำ?

ค ำถำมนี้…

น่ำแปลกจริง ทำไมหมอนั่นถึงได้ถำมคำถำมนี้? ยังต้องคิด อีกเหรอ ชีวิตเธอก็แม่กับพ่อเฮงซวยนั่นให้มำไง

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่ำคำถำมนี้มันแปลกๆ ขณะที่กำลังจะถำม คำตอบที่คนร้ำยเขียนจำกอวี๋หมิงหลำง โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น เจิ้งซวี่โทรมำ

“อะไรนะ?! นำยจับอำข่ำมัดไว้? แถมขังไว้สำมวันด้วย?!” พอเสี่ยวเชี่ยนฟั งเจิ้งซวี่พูดจบหน้ำผำกก็ย่นทันที

เจิ้งซวี่คำบบุหรี่ มองไปด้ำนหลังอย่ำงเซ็งๆ เขำไม่ใช่แค่ขัง นะ ยังจับมัดด้วย!

ด้ำนหลังเจิ้งซวี่เป็นเตียงขนำดใหญ่ บนนั้นมีสำวผมทอง นอนเป็นเจ้ำหญิงนิทรำ แต่ก็ไม่มีฉำกที่ต้องเซ็นเซอร์อะไร เธอ ถูกมัดด้วยเชือกขนำดใหญ่ คงด่ำจนเหนื่อยแล้วหลับไป เดำได้ ไม่ยำกว่ำพออำข่ำตื่นแล้วจะทำอะไร ก็คงเปิดฉำกด่ำเจิ้งซวี่ต่อ

ใครใช้ให้ยัยคนนี้ฤทธิ์เยอะนักล่ะ… ไม่จับมัดก็ไม่ปลอดภัย สิ!

เจิ้งซวี่เองก็ไม่รู้ว่ำเรื่องเกิดขึ้นยังไงกันแน่ เขำก็ไม่อยำกทำ ถึงขนำดนี้หรอก แต่ยัยผมทองนี่สู้เก่งเหลือเกิน พอดิ้นหนีได้ก็ อัดไม่ยั้ง ผู้ชำยหลำยคนก็เอำไม่อยู่ เจิ้งซวี่สู้กับเธออำศัยที่เป็น ผู้ชำยตัวใหญ่เลยได้เปรียบหน่อย ไม่อยำกถูกตบตีอีกเลยต้อง

จับมัดไว้

พอเจอเสี่ยวเชี่ยนถำมแบบนี้เจิ้งซวี่จึงตัดสินใจปกปิดควำม จริงบำงส่วน

“ใช่ ตอนนี้เขำอยู่กับผม”

“รีบปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ! เขำไปช่วย นำยจับเขำขังไว้ทำไม? ถึงคนอย่ำงอำข่ำจะดูต๊องๆ แต่เจ้ำคิดเจ้ำแค้น นำยขังเขำไว้ เดี๋ยวได้เจอแก้แค้นแน่ จริงสิ ฉันลืมเตือนนำยไป ดูเหมือนเขำจะ เคยเป็นสปำยให้ประเทศไหนมำก่อนด้วย ถึงตอนนี้จะปลด ประจำกำรแล้วแต่ควำมสำมำรถยังมีอยู่เหมือนเดิม”

ควำมสำมำรถในกำรดวลตัวต่อตัวอำข่ำไม่เป็นรองใคร เคย ปกป้ องเสี่ยวเชี่ยนจำกบอดี้กำร์ดขั้นเทพสองคนด้วย แต่นี่ไม่ใช่ ควำมสำมำรถหลักของเธอ เธอถนัดเรื่องสืบค้นข้อมูลลับ มำกกว่ำ

“หึ หึ ผู้หญิงคนเดียวจะเก่งสักแค่ไหนกัน” เจิ้งซวี่ยังไม่ ตระหนักถึงควำมรุนแรงของปั ญหำ

“ฉันจะพูดให้ชัดเจนอีกหน่อย จุดอ่อนที่มีอยู่เต็มตัวของนำย ถ้ำให้เขำรู้ขึ้นมำล่ะก็ จิ๊ จิ๊ ถึงหูพ่อนำยภำยในสำมชั่วโมงแน่ เรื่อง

ที่ไปกุ๊กกิ๊กกับดำรำงี้ ไปค้ำงอ้ำงแรมกับแม่ม่ำย…” เจิ้งซวี่เริ่มหงุดหงิดกับคำพูดเสี่ยวเชี่ยน “พูดอะไรไร้สำระ มันจะเว่อร์ขนำดนั้นได้ไง?!”

“ประวัติเรื่องควำมรักของคุณชำยเจิ้งฉำวโฉ่แค่ไหนนำยก็ น่ำจะรู้ดีแก่ใจนะ เอำเป็นว่ำถ้ำเรื่องเหม็นเน่ำพวกนี้รู้ถึงหูพ่อนำย ล่ะก็… จิ๊ จิ๊ จิ๊!”

เสียงจิ๊ จิ๊ นี้ทำให้เจิ้งซวี่เหงื่อแตก เขำหันไปมองอำข่ำที่หลับ อยู่บนเตียง จำกนั้นก็พูดกับเสี่ยวเชี่ยนด้วยน้ำเสียงขอร้อง

“ผมไปช่วยครอบครัวคุณถึงได้จับเขำมำนะ คุณต้องช่วย จัดกำรให้ผม”

“เกี่ยวไร? ฉันเป็นแค่ผู้หญิง ผู้หญิงคนเดียวจะไปสู้อะไรใคร ได้ คุณชำยเจิ้งออกจะเก่ง จัดกำรเอำเองแล้วกัน!”

เสี่ยวเชี่ยนเป็นคนที่เจ้ำคิดเจ้ำแค้นเหมือนกัน เมื่อกี้เธอทิ้ง คำพูดเป็นผู้หญิงที่ไม่มีทำงสู้ไปแล้วเพื่ออุดปำกเจิ้งซวี่ พอเขำ กำลังจะพูดต่อเสี่ยวเชี่ยนก็ตัดสำยทิ้ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน