แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 1119

“ที่รัก พวกคุณอยู่ในป่ ำใช้หมวกกินชำบูกันเหรอ?”

“ก็ไม่ได้ดีถึงขั้นชำบูหรอก ก็แค่เอำกล่องข้ำวที่เป็ น อลูมิเนียมใส่น้ำ เอำผักป่ ำกับเนื้อจากมื้อกลางวันมาต้ม ผมทำ อร่อยที่สุด เพราะผมตกปลาเป็น ใช้น้ำซุปปลาที่ต้มจนขาว เหมือนนมมาต้ม”

อวี๋หมิงหลางเปลี่ยนเรื่องคุย ปำหลางเองก็ปรับอำรมณ์ นึก ถึงเรื่องสนุกๆ สมัยนั้น

เสี่ยวเชี่ยนนั่งอยู่กับพวกเขาได้สิบนำทีกว่ำก็เห็นว่ำเวลา พอประมาณแล้วจึงหาข้ออ้ำงพำคนสวยกลับไปกินอำหาร บอก ให้ผู้จัดกำรร้ำนไปส่งเธอที่บ้ำน ทิ้งให้เพื่อนเก่ำที่ไม่ได้เจอกัน นำนสองคนนี้ได้คุยกันตามลาพัง

อวี๋หมิงหลางเริ่มจากคุยเรื่องแปลกพิสดำรในสมัยก่อนตอน อยู่แคมป์ ทั้งๆ ที่เพิ่งจะผ่ำนไปไม่กี่ปี แต่พอพูดถึงอีกราวกับว่ำ มันผ่ำนมาแล้วครึ่งชีวิต

คุยอยู่สักพักปำหลางก็เปลี่ยนเรื่อง พูดด้วยน้ำเสียงอิจฉำ

เล็กน้อย

“One พูดจริงๆ นะ ฉันอิจฉำจริงๆ ที่นำยเกิดในที่ดีๆ บ้ำน เกิดของนำยแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ”

“นำยก็ทำบ้ำนของนำยให้ดีขึ้นได้”

ปำหลางส่ำยหน้ำอย่ำงเศร้ำๆ”ไม่มีประโยชน์หรอก พอ มาถึงอำยุขนำดนี้ฉันก็เข้ำใจแล้วว่ำศรัทธำที่ฉันมีมันถูกทำลาย ไปแล้ว ตอนนี้ฉันแค่อยำกหาเงินให้ได้มากๆ”

“เมื่อก่อนนำยบอกว่ำเงินไม่มีประโยชน์ไม่ใช่เหรอ มันเป็น ของนอกกำย” อวี๋หมิงหลางรู้สึกว่ำปำหลางเปลี่ยนไป

“ตอนนั้นมันสมัยที่ฉันยังไม่เจอปั ญหา ตอนนี้… ช่ำงเถอะ เลิกพูดเรื่องนี้ ดื่มกันดีกว่ำ!” ปำหลางยกแก้ว อวี๋หมิงหลางชน แก้วกับเขา ทั้งสองคนดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

ดื่มไปสักพักก็เริ่มเมา อยู่ๆ ปำหลางก็พูดขึ้น

“One ถ้ำเกิดวันหนึ่งพวกเราเป็นศัตรูกัน นำยว่ำพวกเราจะ เป็นไง? นำยจะทำเหมือนอย่ำงสมัยก่อนที่ฝึกซ้อมรบไหม ใช้วิธี โหดๆ พวกนั้นกับฉัน?”

ปำหลางทำมือเป็นท่ำปืนแล้วเล็งไปที่ขมับตัวเอง จากนั้นก็ ท ำเสียง ปั ง

อวี๋หมิงหลางเอำมือตบๆ เขา “นำยดื่มมากไปแล้ว กำรซ้อม มันก็เป็นแค่กำรซ้อม จะไปอินทำไม”

“อินเกินไปเหรอ… ชีวิตคนเรามันก็คือกำรแสดงนั่นแหละ ฉันเดินออกมาไม่ได้นำนแล้ว One ฉันอิจฉำนำยจริงๆ อิจฉำที่ นำยสามารถใช้เลือดเนื้อของตัวเองปกป้ องศรัทธำของนำยได้ ศรัทธำของฉันไปไหนแล้วไม่รู้ ไปไหนแล้ว…”

ปำหลางดื่มพลางพูด อวี๋หมิงหลางรู้ว่ำในใจของเขากลุ้ม มาก แต่ก็พูดอะไรมากไม่ได้ ทำได้แค่ดื่มเป็นเพื่อนไปเรื่อยๆ

วันนี้เกือบตีสามอวี๋หมิงหลางถึงจะกลับมา เนื้อตัวมีแต่กลิ่น เหล้ำ กลับมาก็นอนสลบอยู่ตรงแถวประตูหน้ำบ้ำน รองเท้ำก็ไม่ เปลี่ยน

เสี่ยวเชี่ยนใส่เสื้อคลุมชุดนอนออกมาถอดรองเท้ำให้เขา นอกจากเมื่อชำติที่แล้วเธอก็ไม่เคยเห็นเขาดื่มจนเมาแบบนี้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดื่มจนมีสภำพนี้?

“ลุกขึ้น ไปนอนในห้อง” เสี่ยวเชี่ยนจะพยุงเขาแต่เห็นอวี๋หมิง

หลางลืมตาขึ้น นอนมองเพดำน สายตาไม่ได้ดูลอยๆ เหมือนคน เมา ดูปกติมาก

“ควำมหวังเต็มเปี่ยมในจิตใจ จากแดนไกลกลับบ้ำนเกิดที่ คิดถึง ชำยหนุ่มเจอควำมเศร้ำที่ตราตรึง คงไร้ซึ่งควำมหวังอีก ต่อไป”

เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขาเมาแล้วยังท่องกลอนได้ขนำดนี้ก็พอจะ เดำได้ว่ำอำรมณ์เศร้ำๆ นี้มาจากไหน

ควำมยินดีที่เจอเพื่อนเก่ำแต่กลับถูกสถำนกำรณ์ของเพื่อน ทำให้จิตใจหดหู่ ลูกผู้ชำยไม่เหมือนผู้หญิงที่เวลามีเรื่องทุกข์ใจก็ ร้องไห้ระบำยออกมา มีทำงเดียวคือดื่มเหล้ำแก้กลุ้ม

เขาในเวลานี้เมาแต่สมองยังคงมีสติดี

เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขาท่องกลอนที่เศร้ำแบบนี้ก็ไม่รบกวนเขา อีก เดินเข้ำไปในห้องนอนเอำผ้ำห่มผืนบำงออกมาห่มให้แล้ว ปล่อยให้เขาอยู่ที่เดิมในสภำพที่เหมือนเมาแบบนั้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน