แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 1344

จังหวะที่ตัวเองกำลังจะถูกเจอ ภำยในช่วงเวลำสั้นๆ ทันใด นั้นเสี่ยวเชี่ยนก็นึกที่ดีๆ ได้ที่หนึ่ง ตู้เสื้อผ้ำ!

ตู้เสื้อผ้ำในโรงแรมแบบนี้ใหญ่มำก แถมยังมีช่องระบำยลม ขนำดเล็ก ไม่ต้องกังวลว่ำจะต้องอึดอัด แถมอยู่ใกล้ประตูอีก ต่ำงหำก เธออำจหำโอกำสหนีออกไปได้

คิดไปทำไป รีบมุดเข้ำไปข้ำงใน

เจิ้งซวี่เดินตำมอำข่ำ เขำเหมือนได้ยินเสียงบำงอย่ำง

“เสียงมำจำกไหน?”

“หูแว่วแหละมั้ง” อำข่ำคิดในใจ เมื่อกี้เธอก็ได้ยิน แต่ห้อง แบบนี้จะมีคนแอบเข้ำมำได้ยังไง หน้ำต่ำงก็ปิดอยู่

คนที่เข้ำมำในเวลำนี้กำลังมุดอยู่ในตู้เสื้อผ้ำ ตู้นี้ใช้ได้ อำข่ำ ไม่ได้เอำเสื้อผ้ำมำเปลี่ยนมำกมำย แต่กลับมีของกินเต็มกระเป๋ ำ ใบใหญ่วำงอยู่ในนี้

เสี่ยวเชี่ยนเอำมือลูบเอแคลร์อย่ำงยอมรับชะตำกรรม หวัง ว่ำสองคนนั้นจะรีบนวดให้เสร็จไวๆ

1 1 3 2 9

จะว่ำไป สถำนกำรณ์เป็นแบบนี้จะไม่มีปั ญหำจริงๆ เหรอ?

สมองอำข่ำไม่เหมือนคนอื่น หำกว่ำกันตำมปกติ เจิ้งซวี่พูด แบบนี้อำข่ำถ้ำไม่ปฏิเสธก็ต้องตอบตกลง นี่กลับให้เขำเข้ำมำ นวดไหล่ให้ ต่อให้เป็นจิตแพทย์ก็ยำกที่จะวิเครำะห์ว่ำนี่เป็นวิธี คิดแบบไหนกัน แต่จุดที่ต้องชมก็คือ เอแคลร์นี่อร่อยจริง

เสี่ยวเชี่ยนกินไปคิดไปว่ำจะออกจำกตรงนี้ยังไงโดยที่ไม่ทำ สองคนนั้นตกใจ ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินสองคนนั้นคุยกัน

“ทำไมหลังคุณมีรอยช้ำใหญ่ขนำดนี้?” เจิ้งซวี่เดินตำมเข้ำ มำแบบงงๆ คนที่ใช้น้ำเสียงแบบนี้พำเขำเข้ำห้องใช่ว่ำจะไม่มี แต่เขำคิดว่ำคนตรงหน้ำนี้ไม่ได้มีเจตนำจะยั่วยวนเขำ

อำข่ำสวมเสื้อออกกำลังกำยไว้ด้ำนใน พอถอดเสื้อคลุมออก ก็เห็นเสื้อกล้ำม เดิมทีเจิ้งซวี่แอบมีควำมคิดสกปรก แต่พอเห็น รอยช้ำของเธอเขำก็สลัดควำมคิดนั้นเสีย

“ก็เพรำะนำยเลือกที่พิสดำรที่มันไม่รับกับสรีระของคนไงเล่ำ ทำเอำฉันปวดไปหมดวันนี้ก็เลยไปหำหมอจีนมำ หมอให้ยำมำ ขวด แต่มือฉันจะถึงได้ยังไง!”

เดิมทีอำข่ำจะไปให้ประธำนเชี่ยนช่วย แต่ดูเหมือนตอนเย็น

1 1 3 3 0

ประธำนเชี่ยนมีนัด เจิ้งซวี่มำได้เวลำพอดี

นี่มันแผนอะไรกัน…

ปรำกฏว่ำอำข่ำหยิบขวดน้ำมันนวดให้เจิ้งซวี่ เขำคิดในใจ อีกเดี๋ยวควรทำไงดี เขำเดำทำงควำมคิดอำข่ำไม่ถูก เมื่อกี้คุย เรื่องคบกันอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมนี่กระโดดข้ำมขั้นล่ะ?

อำข่ำนอนคว่ำบนเตียง เจิ้งซวี่นวดให้เธออย่ำงจริงจัง นวด ไปสักพักในที่สุดเขำก็ทนไม่ไหว

“คือว่ำ คุณ… ตอบตกลงแล้วใช่ไหม?”

“อ่ำ หนักอีกหน่อยสิ…” อำข่ำฟุบหน้ำลงกับหมอนทำหน้ำ เคลิ้มสบำย นวดแล้วสบำยจริงด้วย

เจิ้งซวี่เหมือนสำมีที่หงอเมีย ไม่กล้ำบ่นอะไร นวดต่อไป นวดไปสักพักก็ถำมอีก

“คือว่ำเรื่องนั้น”

“ฉันเคยมีน้องสำวอยู่คน”

“โอ๊ย!” เจิ้งซวี่เผลอลงมือหนักด้วยควำมตกใจ อำข่ำเจ็บจน

1 1 3 3 1

ร้องออกมำ

เสี่ยวเชี่ยนเริ่มสงสัยในมันสมองของตัวเอง นี่สมองเธอตำม ไม่ทันควำมคิด หรือสองคนนี้นั่นเกินไป ไม่เดินไปตำมเส้นทำง ควำมคิดปกติ เล่นเอำประธำนเชี่ยนไม่รู้จะลงมือจำกตรงไหน

คนหนึ่งก็เลอะเลือนพูดควำมจริงออกมำหมดจนคิดว่ำ ตัวเองสำรภำพรักสำเร็จแล้ว ส่วนอีกคนก็ข้ำมขั้นตอนไปมำกให้ อีกฝ่ ำยเข้ำห้องนอนมำนวดให้ กว่ำเจิ้งซวี่จะแน่ใจในควำมรู้สึก ไม่ใช่ง่ำยๆ แต่อำข่ำกลับอยู่ๆ ก็พูดถึงน้องสำว… นี่เธอไม่ใช่เด็ก กำพร้ำหรอกเหรอ? อ่อ หรือว่ำไม่ใช่น้องสำวแท้ๆ?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน