แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 476

เสี่ยวเชี่ยนไม่รู้ว่าใครโทรมา เพราะแบตหมดพอดี

เธอไปรับข้อมูลที่เจิ้งซวี่ฝากไว้ที่ผับ เสร็จแล้วก็กลับโรงแรม พอเดินไปตรงลิฟท์ยังไม่ทันจะได้เข้าก็รู้สึกเหมือนมีแรงมหาศาลพุ่งมาจากทางด้านหลัง

มีคนร้ายเหรอ?

กลางวันแสกๆยังมีคนกล้าทำเรื่องแบบนี้ ตอนแรกเธอเครียดและตกใจ จากนั้นเธอก็ป้องกันตัวเองตามสัญชาตญาณ เธอรีบก้มตัวแล้วหันไปจับข้อเท้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วจากนั้นก็ออกแรงดึง นี่คือวิชาป้องกันตัวที่อวี๋หมิงหลางสอนเธอไว้ เดิมเธอคิดว่าอีกฝ่ายจะล้มเสียอีก

ปรากฏว่าคนๆนั้นกลับตั้งหลักได้แล้วโจมตีเข้าที่บั้นท้ายของเธออย่างง่ายดาย

“ความรู้สึกไวดีนี่ แต่ก็ยังช้าเกินไป แรงก็ยังไม่พอ”

เสียงที่คุ้นเคยดังจากข้างหลังเสี่ยวเชี่ยน

เสี่ยวเชี่ยนหันกลับไปอย่างแทบไม่เชื่อสายตา คนร้ายที่เมื่อครู่แตะอั๋งบั้นท้ายเธออย่างหน้าไม่อายกำลังยืนยิ้มโบกมือให้เธออยู่

“คนสวยผมมาแล้ว ยังเหลือที่จอดรถให้ผมอยู่หรือเปล่า?”

“นาย” เสี่ยวเชี่ยนชี้หน้าอวี๋หมิงหลาง นี่เธอเห็นภาพลวงตาหรือเปล่า?

เมื่อกี้ตอนที่แยกกับเสี่ยวเฉียงยังคิดอยู่เลยว่าคงไม่ได้เจอกันอีกนาน ยังแอบเศร้าอยู่เลยด้วยซ้ำ แต่นี่อะไรยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็เจอกันอีกแล้ว?

อวี๋หมิงหลางลากเธอไปหลบข้างลิฟท์ตรงจุดที่ไม่มีคนแล้วเชยคางเธอขึ้นมา “ทำไมปิดเครื่อล่ะ หืม?”

“เมื่อกี้นายโทรมาเหรอ?”

“อืม คิดถึงผมเปล่า?”

“ไม่คิดถึง” สิแปลก

เขาเล่นมาเซอร์ไพร้ส์แบบนี้ เซอร์ไพร้ส์เสียจนทำให้เธอมองข้ามเรื่องการเล่นพิเรนทร์ของเขาได้

“นายหาฉันเจอได้ไง?”

ตอนนี้เธอพักอยู่กับสืออวี้ ไม่ได้อยู่ในหอพัก ติดต่อก็ไม่ได้ แต่เขากลับหาเธอเจอได้ในเวลาอันรวดเร็ว

“ง่ายจะตาย ลองคิดดูสิ คุณกลับหอพักไม่ได้ แล้วจะไปไหนได้? ไม่ไปหาต้าอีก็สืออวี้มีแค่สองคนนี้ ผมโทรหาพี่รองก่อน ปรากฏว่าแทบอยากอ้วก”

“พี่รองมีเรื่องอะไรเหรอ?”

เสี่ยวเชี่ยนกำลังสงสัย แต่พอเห็นสายตาของเขาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาที่ทุกคนได้กินเนื้อกันหมดแล้ว เธอก็เข้าใจทันที

“เหอๆ…พี่รองก็มีอารมณ์แบบนั้นด้วย หลายวันก่อนก็กิน ตอนนี้กินอีกแล้ว? กลางวันแสกๆด้วย?”

ไม่กลัวจุกตายหรือไง

“ใช่ เขาเป็นคนไม่รู้เวล่ำเวลาแบบนั้นแหละ ทำอย่างกับไม่เคยเจอผู้หญิงมาก่อน” คำพูดนี้ของอวี๋หมิงหลางเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา

ตอนที่เขาโทรไป เสียงของพี่รองเห็นได้ชัดว่าแปลกๆ ตอนแรกเขาก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร แต่พอได้ยินเสียงหอบของผู้หญิงเขาก็เข้าใจทันที

“จากการวิเคราะห์ลักษณะเด่นของนิสัย ฉันสงสัยจริงๆนะว่าพี่รองคงไม่ได้เจอผู้หญิงมานานจริงๆน่ะแหละ…” ไม่ว่าเสี่ยวเชี่ยนจะมองอวี๋หมิงอี้ในมุมไหนก็รู้สึกได้ว่าเขาไม่เหมือนผู้ชายที่รู้ว่าอดีตภรรยาเป็นโรคแล้วยังจะดันทุรังทำเรื่องอย่างว่าได้

ดังนั้นอาจเป็นไปได้ว่าไม่เคยได้สัมผัสกับผู้หญิงจริงๆ และนี่ก็เป็นครั้งแรก

“คุณพูดพึมพำอะไรน่ะ? ลูกเชี่ยน พี่รองนำหน้าไปแล้วนะ พวกเราจะมารั้งท้ายไม่ได้ ไป รีบไปกันเถอะ~”

ถึงเวลาจะยังมีอีกเยอะ แต่หลังจากที่มีประสบการณ์ล้มเหลวในครั้งก่อนหน้ามาแล้ว อวี๋หมิงหลางได้ซึมซับเป็นอย่างดี

“ไปไหน? ที่นี่ก็โอเคดีไม่ใช่เหรอ?” อยู่ในโรงแรมแล้วยังจะไปไหนอีก?

“ยังไม่หรูพอ จองที่เดิมไว้…ผมรู้สึกว่าป้าแม่บ้านคราวก่อนมองผมแปลกๆ”

“……” เสี่ยวเชี่ยนเกือบหลุดหัวเราะออกมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน