แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 496

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 496 งานมา หนีเร็ว
เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่าแม่ตัวเองดีทุกอย่าง เพียงแต่นิสัยชอบรับรู้เรื่องราวสารทุกข์สุขดิบเยี่ยมเยียนประชาราษฎร์เนี่ยออกจะน่าปวดหัวไปเสียหน่อย

คนเขากำลังทำกับข้าวจะเข้าไปทำไม

โดยเฉพาะบ้านของเลี่ยวฟู่กุ้ย ที่นี่มีเลี่ยวฟู่กุ้ย เขาชอบพูดจามีหลักการ บุคคลที่เสี่ยวเชี่ยนเห็นเป็นอยากเดินอ้อมไปอีกทาง แต่แม่เธอกลับเดินเข้าไปหา โว้ย อะไรกันวะ

แต่เจี่ยซิ่วฟางไม่ได้ยินเสียงในใจที่ลูกสาวตะโกน เดินดุ่มๆเข้าไปในบ้านของเลี่ยวฟู่กุ้ย

เสี่ยวเชี่ยนทำได้แค่เดินตามเข้าไปอย่างเซ็งๆ อันที่จริงเธอชอบทางเดินในตึกมากกว่า กลิ่นผักกาดขาวเน่าที่ถูกวางกองไว้ข้างหน้าตอนหน้าหนาวที่ยังไม่จางหายไปยังหอมกว่าบ้านคนหัวโบราณอย่างเลี่ยวฟู่กุ้ยเลยด้วยซ้ำ

ถึงแม้เมื่อชาติก่อนเธอจะได้เจอกับตานี่อยู่บ้างตอนทำงาน แต่ก็ไม่เคยมาบ้านเขา พอได้เข้ามาเสี่ยวเชี่ยนก็แอบตกใจเล็กน้อย

แม่บอกว่าตานี่อาศัยอยู่กับพ่อ ผู้ชายโสดอยู่กันสองคนแต่กลับเก็บบ้านได้สะอาดเป็นระเบียบมาก

ถึงแม้บ้านของอวี๋หมิงหลางก็สะอาด แต่แตกต่างจากบ้านตานี่ อวี๋หมิงหลางไม่ค่อยได้กลับบ้าน ของก็ไม่ค่อยซื้อ ในบ้านมีแค่เฟอร์นิเจอร์ง่ายๆ ดูก็รู้เลยว่าเป็นบ้านชายโสดแท้ๆ ส่วนเลี่ยวฟู่กุ้ยกับพ่ออาศัยอยู่อย่างแท้จริง ในบ้านปลูกดอกไม้ไว้มากมายเต็มระเบียง มีกรงนกหลายกรงที่ข้างในเลี้ยงนกอยู่ไม่น้อย สะอาดสะอ้าน มีกลิ่นหอมอ่อนๆโชยมา ให้ความรู้สึกเป็นกลิ่นอายของบ้านที่มีคนอยู่

พอนึกถึงเสี่ยวเฉียงของเธอเสี่ยวเชี่ยนก็ตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะไปทำความสะอาดบ้านเขาเสียหน่อยแล้วค่อยกลับมหาวิทยาลัย คราวก่อนเสี่ยวเฉียงให้กุญแจสำรองกับเธอไว้

ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนกำลังใจลอยคิดถึงอวี๋หมิงหลางเลี่ยวฟู่กุ้ยก็แอบมองเธอ เขารู้สึกว่าผู้หญิงที่ดูเย็นชาคนนี้ในเวลานี้ดูเหมือนจะให้ความรู้สึกอบอุ่น เธอนั่งอยู่บนโซฟามองต้นตะบองเพชรที่ระเบียงอย่างเงียบๆ ความทรงจำเมื่อแรกพบที่ดูหยิ่งๆ ตอนนี้กลับดูเป็นอีกแบบ สองสไตล์ในตัวคนๆเดียวกัน แต่กลับดูมีชีวิตชีวา

“น้องเสี่ยวเชี่ยนชอบตะบองเพชรเหรอครับ?”

เสี่ยวเชี่ยนยังคงใจลอยคิดถึงเรื่องวันพรุ่งนี้ที่จะไปบ้านอวี๋หมิงหลาง เจี่ยซิ่วฟางจึงสะกิดลูกสาว เสี่ยวเชี่ยนถึงได้สติกลับมา

“หืม?”

เลี่ยวฟู่กุ้ยถามอีกครั้ง

“อ่อ ไม่ชอบค่ะ”

เกิดความกระอักกระอ่วน

บรรยากาศดูแย่ลง เดิมเลี่ยวฟู่กุ้ยอยากหาเรื่องคุยเพื่อให้บรรยากาศดีขึ้น แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับตอบออกมาแบบนี้ ไม่เหลือทางให้เดินต่อ

เจี่ยซิ่วฟางไม่รู้เรื่องราวบาดหมางระหว่างลูกสาวตัวเองเมื่อชาติก่อนกับเลี่ยวฟู่กุ้ย เธอรู้สึกว่าวันนี้ลูกสาวดูผิดปกติจึงรีบหัวเราะกลบเกลื่อน

“เขาจะไปเข้าใจอะไร รู้จักแต่เรียนหนังสือ กลายเป็นพวกหนอนหนังสือไปแล้ว ไม่รู้เรื่องภายนอกเท่าไร จะปลูกดอกไม้เป็นได้ยังไง หยุนฉาง เราปลูกดอกไม้สวยมากเลยนะ เลี้ยงง่ายไหม?”

“ง่ายอยู่ครับ ไม่ต้องรดน้ำบ่อยๆ น้าเจี่ยอยากได้ไหมครับ? ผมจะเด็ดใบมันให้แล้วน้าเอาไปปลูกลงกระถางที่บ้าน อีกไม่กี่วันรากมันก็จะงอกเอง เลี้ยงง่ายมากครับ”

“งั้นก็ดีเลยจ้ะ”

จังหวะที่เลี่ยวฟู่กุ้ยออกไปเด็ดใบตะบองเพชรเจี่ยซิ่วฟางก็ถลึงตาใส่เสี่ยวเชี่ยน ไอ้ลูกเวร มารยาทกินเป็นข้าวเย็นหมดแล้วหรือไง?

เสี่ยวเชี่ยนเบ้ปาก เมื่อเทียบกับที่ตานี่กวนประสาทเธอเมื่อชาติที่แล้ว ท่าทางของเธอในวันนี้ยังมีมารยาทเกินไปด้วยซ้ำ