แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 520

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 520 มองโลกตามความเป็นจริง
เรื่องที่เสี่ยวเชี่ยนกับศาสตราจารย์หลิวกลัวที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว

โรคบุคลิกสลับขั้วผู้ป่วยจะลืมเรื่องทั้งหมดก่อนหน้านี้ แล้วใช้ชีวิตด้วยตัวตนใหม่ แต่เราไม่มีทางรู้เลยว่าความทรงจำเก่าๆจะโผล่ออกมาตอนไหน

พอเสี่ยวเชี่ยนได้ยินฉู่เซวียนพูดแบบนั้นก็นึกได้ว่าคงมีอะไรไปกระตุ้นหูเหม่ยจิ้งเข้า ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมา

“อาจารย์ล่ะคะ?”

“แม่บุญธรรมพอรู้เรื่องก็รีบมาทันที แต่พอเจอกับภรรยาผมทั้งสองคนก็ร้องไห้กันอย่างทรมาน แม่บุญธรรมโรคหัวใจกำเริบตอนนี้นอนพักอยู่ครับ ทำไงดีหมอเฉิน ตอนนี้สภาพจิตใจของภรรยาผมดูแย่มาก เธอไม่ยอมเจอผมเลย แม่บุญธรรมก็ลุกไม่ขึ้น ผมไม่รู้จะทำไงแล้ว…”

อาการของหูเหม่ยจิ้งอันตรายมาก เรื่องที่กดเอาไว้ตั้งนานอยู่ๆเธอก็มารู้เรื่องเข้า อีกทั้งยังเป็นตอนที่เธอกำลังตั้งท้องช่วงที่อ่อนแอที่สุด

อาจารย์ของเธอยังมาป่วยในเวลานี้อีก เสี่ยวเชี่ยนรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ง่าย

ถ้าจัดการไม่ดีอาจได้กลายเป็นเรื่องเศร้า

ตอนนี้หูเหม่ยจิ้งตั้งท้องแล้ว เธอได้ลืมเรื่องชีวิตคู่ระหว่างเธอกับฉู่เซวียน เรื่องนี้ดีไม่ดีอาจเป็นการฆ่าถึงสองชีวิต

“ตอนนี้พวกคุณอยู่ที่ไหนคะ”

“พวกเราอยู่โรงพยาบาลทหารในเมืองQครับ ตอนนี้สภาพจิตใจภรรยาผมไม่ปกติ ถูกผมขังไว้ในห้องผู้ป่วย…แม่บุญธรรมก็อยู่ที่นี่ด้วยครับ”

“เมืองQ?” เสี่ยวเชี่ยนอึ้ง จากนั้นก็รีบบอกให้คนขับรถหยุดรถ

“ครับ หน่วยงานของพวกเราจัดกิจกรรมปีนเขาที่เมืองQ ผมเลยพาภรรยามาด้วย ใครจะไปคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น…”

โวะ จัดไปเที่ยวที่ไหนไม่ไปดันมาเมืองQ

เสี่ยวเชี่ยนพอจะเข้าใจเรื่องราวแล้ว หูเหม่ยจิ้งจะต้องเห็นบางอย่างในโรงพยาบาลเมืองQอย่างแน่นอน ถึงได้เป็นตัวกระตุ้นให้เธอนึกถึงเรื่องราวในอดีต

ถ้าเปลี่ยนเป็นที่อื่น เป็นเมืองใกล้ๆคงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น

“เดี๋ยวฉันไปค่ะ อยู่ห้องไหนคะ”

พอวางสายเสี่ยวเชี่ยนก็บอกที่อยู่กับคนขับรถ คิดอยู่สักพักแล้วจึงโทรไปหาอวี๋หมิงหลาง

โทรไม่ติด เขาคงฝึกอยู่

นิสัยอย่างหัวหน้าใหญ่คงไม่ให้คนสำคัญของหน่วยงานอย่างอวี๋หมิงหลางหยุดเพราะเรื่องส่วนตัว ดูท่าครั้งนี้เธอคงไม่ได้เจอเสี่ยวเฉียงแล้วแหละ…มั้ง?

ตอนเสี่ยวเชี่ยนไปถึง หัวหน้าใหญ่กับฉู่เซวียนกำลังยืนกลุ้มอยู่นอกห้องผู้ป่วย

“อาจารย์เป็นไงบ้างคะ?” เสี่ยวเชี่ยนถามหัวหน้าใหญ่ก่อน

หัวหน้าใหญ่ชี้ไปที่ห้อง เสี่ยวเชี่ยนไปเกาะกระจกดูแล้วก็พูดไม่ออก

“หัวหน้าใหญ่ ทำไมจับอาจารย์มัดไว้ล่ะคะ?”

ศาสตราจารย์หลิวที่น่าสงสารถูกมัดไว้กับเตียงด้วยสายรัดหนังสำหรับมัดคนไข้โรคประสาท อีกทั้งยังมีผ้าคาดตา ไม่รู้ว่าหลับอยู่หรือเปล่า

“ไม่มัดไม่ได้หรอก หมอบอกว่าตอนนี้เขาคิดมากเกินไปต้องให้รักษาตัวอย่างสงบ แต่เขาคิดแต่จะไปรักษาให้เหม่ยจิ้ง สภาพของเขาตอนนี้อย่าว่าแต่รักษาคนเลย ฉันยังอยากไปหาคนมารักษาเขาด้วยซ้ำ น่ากลุ้มใจจริงๆ”

“ตอนนี้อาจารย์หลับอยู่เหรอคะ?”

“อืม แต่ยาคงหมดฤทธิ์ใกล้ตื่นแล้วล่ะ” หัวหน้าใหญ่เองก็กลุ้มไม่รู้จะทำอย่างไร เขาไม่มีวิธีรับมือกับอาการของภรรยาเลยในตอนนี้ เขารู้จักนิสัยของศาสตราจารย์หลิวดี พอเจอเรื่องแบบนี้ก็อยากจะยื่นมือเข้าไปช่วย

ผู้หญิงคนนี้มีความรับผิดชอบสูง จะไปหาหูเหม่ยจิ้งให้ได้ แต่สภาพร่างกายตัวเองไม่ไหวแล้ว แล้วจะไปรักษาคนอื่นได้อย่างไร เขาเองก็จะให้ยานอนหลับกับเธอไปเรื่อยๆแบบนี้ไม่ได้

“หนูจะเข้าไปคุยกับอาจารย์ค่ะ” เสี่ยวเชี่ยนหันไปถามฉู่เซวียน

“อาการเหม่ยจิ้งเป็นไงบ้างคะ?”

ฉู่เซวียนชี้ไปที่อีกห้อง เสี่ยวเชี่ยนเดินไปดู หูเหม่ยจิ้งนั่งกอดเข่าอยู่ที่มุมห้องคล้ายกับตกใจกลัวอะไรบางอย่าง ประตูถูกล็อคจากข้างนอกทำให้เธอออกมาไม่ได้

“ก่อนหน้านี้เหม่ยจิ้งอาละวาดใหญ่ ผมกลัวเธอจะวิ่งออกมาแล้วทำเรื่องน่ากลัวเลยขังเธอไว้ในห้อง แต่ทางโรงพยาบาลคงไม่ยอมให้พวกเราทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ตอนนี้จะให้ฉีดยานอนหลับเข้าร่างกายเธอแบบแม่บุญธรรมก็ไม่ได้ ผมเองก็กลุ้มไม่รู้จะทำยังไง”