แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 538

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 538 ไร้เหตุผลสิ้นดี
“ผมคิดว่าพวกเราแค่เล่นกันเฉยๆมันไม่สนุก พวกเราเพิ่มสีสันหน่อยดีไหม?” อวี๋หมิงหลางพูดจริงจัง

“นายน่ะนอกจากอสังหาริมทรัพย์กับเงินค่าขนมเล็กๆน้อยๆแล้วที่เหลือก็อยู่ที่ฉันหมด ยังคิดจะพนันเงินอีกเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้คิดจะดูถูกผู้ชายที่อยู่บ้านใส่แต่กางเกงขาสั้นตัวเดียวคนนี้ นับตั้งแต่ที่พวกเธอหมั้นกัน อวี๋หมิงหลางจากที่เป็นผู้ชายติดดินธรรมดาก็มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

“แบบนั้นมันเชยไป พวกเราแพ้ถอดเสื้อเป็นไง? คุณแพ้ก็ถอดหนึ่งชิ้น ผมแพ้ก็ถอดหนึ่งชิ้น”

ถอดหมดยังต้องกลัวว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นอีกเหรอ?

เสี่ยวเชี่ยนได้ยินดังนั้นก็เข้าใจแผนชั่วของเขาทันที คิดหาวิธีจะจัดกับเธออีกรอบ

การทำเรื่องอย่างว่าระหว่างคู่รักเป็นเรื่องปกติ เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้เกลียดการมีอะไรกันกับเขา แต่อวี๋หมิงหลางพอเจอเธอก็เกิดอาการไอคิวติดลบ เขาคงลืมไปแล้วว่าเธอไม่ชอบแพ้ใคร

ดังนั้นจากเดิมที่ควรจะเล่นหมากรุกแค่แปปเดียว มือใหญ่มือเล็กลูบกันไปลูบกันมาก็ไปกลิ้งกันบนเตียง พอถูกอวี๋หมิงหลางออกไอเดียเจ้าเล่ห์แบบนี้ก็กลายเป็นว่าต้องตัดสินแพ้ชนะ

“ถ้าเล่นหมากล้อมโอกาสชนะของฉันไม่เยอะ พวกเราเล่นหมากรุกสองตา หมากล้อมหนึ่งตา แล้วก็เปลี่ยนเงื่อนไขใหม่ ไม่เอาถอดเสื้อผ้า เปลี่ยนเป็นให้อีกฝ่ายทำอะไรก็ได้ ชนะสองในสามเป็นไง?”

อวี๋หมิงหลางแอบเซ็งที่หลอกเธอไม่สำเร็จ คู่หมั้นเขาฉลาดเกินไป

ถอดเสื้อผ้าไม่ต้องสนว่าใครถอดเขาก็ชนะอยู่ดี ถ้าเขาแพ้ทั้งตัวก็มีแค่กางเกงขาสั้นกับกางเกงใน แพ้สองตาก็หมดตัวแล้ว อยู่กับผู้ชายร่างเปลือยหุ่นดีอย่างเขา เขาไม่เชื่อว่าเธอจะเล่นต่อได้

“ทำไมต้องเอาหมากรุกด้วย?”

“หมากรุกคือผืนดิน หมากล้อมคือใต้หล้า ฉันเล่นหมากล้อมกับนายชนะยากเลยต้องเอาให้ยุติธรรมหน่อย”

ทั้งสองคนต่างเป็นคนสมองดี เพียงแต่มีความถนัดต่างกัน อวี๋หมิงหลางเก่งหมากล้อมมาก ได้ยินว่าสมัยเป็นนักเรียนเคยได้รางวัลแข่งขันระดับประเทศ สมองของเขาคำนวณเรื่องพวกนี้ไว

“…เพิ่มสิ่งที่คุณถนัดเป็นสองตา อีกทั้งยังต้องชนะสองในสาม คุณยังจะกล้าพูดว่ายุติธรรมอีกนะ” อวี๋หมิงหลางเองก็ไม่ได้โง่ นี่คู่หมั้นเขารังแกกันชัดๆ แบบนี้เธอก็ชนะเขาสิ

“จะเล่นไม่เล่น?” เธอเชิ่ดหน้าขึ้นอย่างหาเรื่อง รังแกแล้วจะทำไมล่ะ

“เล่นๆๆ เมียผมอยากเล่นผมก็จะเล่น—แต่นิดนึงนะ ตอนนี้คุณให้ผมทำอะไรก็ได้ แต่เรื่องคืนนี้ห้ามยกเลิกนะ”

ปีนึงทำได้แค่กี่ครั้งเอง กว่าจะได้อยู่ด้วยกันแต่ละครั้งไม่ง่าย ถ้ามายกเลิกอีกเหมือนถูกแย่งเอาความสุขสุดท้ายของชีวิตไป

“วางใจได้ไม่ยกเลิกหรอก มากสุดก็แค่—” เสี่ยวเชี่ยนส่งสายตาให้เขา “นายชอบเล่นคอสเพลย์ไม่ใช่เหรอ?”

เอ๋? เมียเราดีขนาดนั้นเลย? อวี๋หมิงหลางมองเสี่ยวเชี่ยนที่ยิ้มเหมือนนางจิ้งจอก มองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นว่าเมียตัวเองจะเป็นผู้หญิงที่ยอมให้ผู้ชายบงการได้ง่ายๆ แล้วนี่ทำไมอยู่ๆยื่นข้อเสนอดีๆให้?

“เมียจ๋า คุณหมายความว่าถ้าผมชนะ…คุณจะเล่นคอสเพลย์กับผมเหรอ?”

“อืม ถ้านายชนะขอได้แน่นอน แต่ถ้านายแพ้—” เธอยื่นมือไปลูบซิกแพคหน้าท้องแน่นๆของเขา “นายก็ต้องแต่งคอสเพลย์ในแบบของฉัน

“ชุดทหาร?”

“กระโปรงสั้นจู๋—ฉันแต่งหน้าให้นายด้วยก็ได้นะ”

อวี๋หมิงหลางถึงกับเครียด แทบหยุดหายใจ

“ลูกเชี่ยน ทำไมรสนิยมหนักแบบนี้?”

“กล้าไหมล่ะ? ไม่กล้างั้นก็ช่าง ฉันเป็นพวกประชาธิปไตย ไม่ฝืนใจนายหรอก—เพียงแต่ถ้านายถอยโดยที่ยังไม่สู้ ต่อไปภาพลักษณ์ของนายในใจฉันก็จะไม่ใช่คนกล้าหาญอีกต่อไป เอ๊ะ ถ้าผู้ชายดูไม่แมนในสายตาของผู้หญิงตัวเองอีกแล้วแบบนั้นมันไม่เป็นเรื่องน่าเศร้าที่สุดในชีวิตเหรอ”

อวี๋หมิงหลางเห็นท่าทางเจ้าเล่ห์ของเธอแล้วก็หมั่นเขี้ยว

“คิดจะยั่วโมโหผมเหรอ?”

“แล้วมันได้ผลกับพี่ไหมล่ะจ๊ะ?” เสี่ยวเชี่ยนขยิบตาแสร้งทำเป็นถามไร้เดียงสา

“ขอแค่เป็นคุณ อะไรก็ได้ผลทั้งนั้น มาเลย”