“…คุณมาถึงตั้งแต่เมื่อไรคะ?” ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนพอจะเข้าใจอะไรแล้ว ผู้หญิงคนนี้ถูกอวี๋หมิงหลางส่งมาคุ้มกันเธอ
เรื่องนี้เขาไม่มีบอกเธอล่วงหน้าเลยสักนิด
“ถึงเมื่อตอนห้าโมงเย็น”
“ห้าโมงวนเวียนอยู่จนถึงเที่ยงคืน?!” คนที่ใจเย็นอย่างเสี่ยวเชี่ยนถึงกับควบคุมความตกใจไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้อาการหลงทิศเป็นหนักขนาดไหนเนี่ย เดินวนอยู่ตั้งหลายชั่วโมงยังหาไม่เจออีก วนเวียนอยู่แถวนี้ทำไมไม่รู้จักโทรหาเธอ?
“อันที่จริงฉันมาถึงก็กินข้าวเย็นก่อน ฉันก็ตามกลิ่นมาจนเจอร้านอาหาร พอกินเสร็จฟ้าก็มืดแล้ว ถนนตอนกลางวันกับกลางคืนไม่เหมือนกัน ฉันก็เดินหาไปๆกลับๆ แต่ฉันเป็นคนไม่แม่นทิศก็เลยหาไม่เจอซักที จะโทรศัพท์ก็แบตหมด แล้วฉันก็ไม่รู้เบอร์พี่ชายด้วย…เบอร์ของว่าที่พี่สะใภ้ก็เซฟอยู่ในโทรศัพท์อีก”
เสี่ยวเชี่ยนนับถือผู้หญิงคนนี้จริงๆ เดินวนอยู่แถวหน้าหมู่บ้านเธอตั้งหลายรอบ นี่อาการหนักขนาดไหนเนี่ย
“แล้วทำไมไม่ถามคนอื่นล่ะ?”
“ถามแล้ว! ตอนแรกฉันถามลุงที่นั่งเล่นหมากรุกอยู่ตรงเสาไฟข้างทาง ฉันถามว่าที่นี่ไปยังไง? เขาก็ชี้ไปทางนึง ฉันก็เดินหา ปรากฏว่าวนอยู่รอบก็หาไม่เจอ ก็เลยกลับไปที่เสาไฟต้นนั้นอีก ก็ยังเจอลุงคนนั้นเลยถามอีกรอบ เขาก็ชี้กลับมาทางเดิมฉันก็เดินหาต่อ แล้วก็ยังเจอเขาอีก!”
อวี๋หลิวเหมยเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอเดินอยู่ตั้งนานก็ยังกลับไปที่เดิม
“จากนั้นล่ะ?”
“จากนั้นลุงคนนี้ก็ใช้ได้นะ พอเห็นฉันหาไม่เจอจริงๆก็ลุกขึ้นจะพาฉันไป เห็นฉันมีกระเป๋าใบใหญ่คิดจะช่วยถือด้วย แต่ฉันจะให้คนแก่ถือได้ยังไงล่ะ มันหนักมาก! เขาถามฉันว่าในกระเป๋ามีอะไร ฉันก็บอกเขาไป แล้วเขาก็เดินหนีไม่หันกลับมามองอีกเลย”
“แล้วตกลงในกระเป๋ามีอะไร?”
“กระบองคู่ เสียมเล็ก ถุงกระสอบ”
“อุ๊บ!”
เสี่ยวเชี่ยนกลั้นไม่อยู่
เธอเข้าใจความรู้สึกของลุงคนนั้น
ผู้หญิงประหลาดคนหนึ่งเดินวนไปเวียนมา อีกทั้งยังแบกเครื่องมือที่น่าสงสัยว่าจะใช้ในการฆ่าคนอำพรางศพ ไม่หนีสิแปลก!
“มีอะไรน่าขำเหรอ ฉันเรียนโรงเรียนศิลปะป้องกันตัวมา ของพวกนี้ใช้ฝึก ไปไหนก็ต้องเอาไปด้วย”
กระสอบทรายเตะพังไปไม่รู้กี่กระสอบแล้ว เพื่อเป็นการประหยัดเงินเลยพกถุงกระสอบเอง ไปที่ไหนก็ทำกระสอบทรายใช้เอง ทั้งประหยัดทั้งยังได้ฝึกแรงขา
เสี่ยวเชี่ยนมองท่าทางซื่อๆแกมน่ารักของผู้หญิงคนนี้ เป็นครั้งแรกที่เธอไม่โมโหกับการทำอะไรไม่ปรึกษาของอวี๋หมิงหลาง
“ไปเถอะ ฉันจะพาไปเอง”
“เอ๊ะ คนสวยเป็นคนดีจัง! งั้นเดี๋ยวแบ่งเนื้อย่างให้กินนะ!” เธอส่งเนื้อย่างให้เสี่ยวเชี่ยนหนึ่งไม้ เสี่ยวเชี่ยนรับมากัดกินไปคำหนึ่ง
“เอ็นเหนียวไปหน่อย ครั้งหน้าเดี๋ยวฉันพาไปกินร้านอร่อย ย่างดีด้วย ปลาย่างของเขาก็อร่อยเหาะ”
“คนสวยชอบกินหมูน้ำแดงไหม?”
“ถ้าทำอร่อยก็ชอบกิน คู่หมั้นฉันทำเก่ง ไว้จะพาไปชิม”
คนตะกละถูกซื้อแล้ว
อวี๋หลิวเหมยขึ้นรถเสี่ยวเชี่ยนอย่างว่าง่ายตามเสี่ยวเชี่ยนกลับบ้าน
“ปกติเป็นแบบนี้อยู่แล้วเหรอ?”
เสี่ยวเชี่ยนพาเธอเข้าลิฟท์แล้วถาม
“แบบไหน?”
“เอาของกินมาล่อก็ไปหมด? ไม่กลัวฉันเป็นคนไม่ดีเหรอ?”
“นึกขึ้นมาได้พอดี ก่อนหน้านี้มีลุงแปลกๆคนหนึ่งบอกว่าจะเลี้ยงของอร่อยฉัน ปรากฏว่าพาฉันไปที่ที่น่ากลัวคิดจะทำไม่ดีกับฉัน”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย