“ถึงจะไม่เข้าใจสิ่งที่พี่พูด แต่ก็รู้สึกว่ามีเหตุผล” อวี๋หลิวเหมยมองเสี่ยวเชี่ยนอย่างชื่นชม “ถ้าพี่สะใภ้เป็นผู้ชายนะฉันตามจีบแน่ นางฟ้าสุดเพอร์เฟค!”
“นั่นก็เพราะมีคนติงต๊องคนหนึ่งยอมให้โอกาสพี่ตอนที่อาการของพี่กำเริบ เธอถึงได้เห็นพี่เป็นแบบนี้ในตอนนี้ไงล่ะ”
“ฉันว่าพี่สะใภ้เหมือนนางฟ้าเหมาะกับพี่หลางมากเลยจริงๆนะ”
อวี๋หลิวเหมยฝึกศิลปะป้องกันตัวมาหลายปี มีบ้างที่ได้ประลองฝีมือกับพี่น้องในตระกูลอวี๋ บางครั้งเอาชนะได้แม้แต่อวี๋หมิงอี้ แต่ไม่เคยชนะอวี๋หมิงหลาง ดังนั้นอวี๋หมิงหลางจึงเป็นเหมือนเทพในสายตาของเธอ
ความรู้สึกที่ออกมาจากใจจริงนี้เห็นได้ชัดว่าทำให้เสี่ยวเชี่ยนพอใจ
“เดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวร้านเด็ดเป็นไง มีอยู่ร้านนึงทำหมูน้ำแดงอร่อยมาก”
“พี่เป็นคนดี! แต่พี่สะใภ้พาฉันไปก็พอ ให้ฉันเลี้ยงบ้าง ให้พี่ดูแลบ่อยๆฉันเกรงใจ”
เสี่ยวเชี่ยนยิ้มกว้างให้อวี๋หลิวเหมย
“จริงสิ เธอชอบหลงทางไม่ใช่เหรอ ทำไมหาที่นี่เจอล่ะ?”
เมื่อกี้ถ้าไม่ได้อวี๋หลิวเหมยมาช่วยไว้ได้ทัน เธอคงซวยเพราะยัยสมองกลวงเย่เสียวอวี่ไปแล้ว
อันที่จริงอวี๋หลิวเหมยไม่ค่อยกล้าบอกเสี่ยวเชี่ยน เธอลงมาจะหาโซนขายอุปกรณ์กีฬา แต่ปรากฏว่าเดินวนไปเวียนมาก็ไปถึงทางหนีไฟ คิดจะออกไปแล้วกลับเข้ามาใหม่ ปรากฏว่าพอเปิดประตูก็มาเจอร้านกาแฟเห็นเสี่ยวเชี่ยนที่กำลังเหมือนเกิดเรื่องอยู่
ถึงได้มาช่วยเอาไว้ได้ทัน
“ฉันพึ่งพาได้เหมือนกับพี่หลางจริงๆนะพี่สะใภ้ ฉันไม่โก๊ะเวลาถึงช่วงสำคัญ”
“งั้นคนสวยไม่โก๊ะ รู้ไหมจ๊ะว่าจากตรงนี้ออกไปยังไง?”
“เอ่อ…ตอนนี้ไม่ใช่เวลาสำคัญ ดังนั้น…” อวี๋หลิวเหมยยิ้มแหยๆให้เสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเชี่ยนเข้าใจทันที
มีส่วนคล้ายอวี๋หมิงหลางอยู่นะ พอไม่ใช่ช่วงสำคัญเครื่องช็อตตลอด
ตอนเย็นเสี่ยวเชี่ยนไปทำงานที่สถานีวิทยุ อวี๋หลิวเหมยคอยเฝ้าเสี่ยวเชี่ยนอยู่หน้าห้องจัดรายการ เสี่ยวเชี่ยนตอบคำถามผู้ฟังตามปกติคล้ายกับว่าไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาก่อน
รายการดำเนินไปได้ครึ่งทางอวี๋หมิงหลางก็โทรหาอวี๋หลิวเหมย
หลังจากได้ฟังคำสั่งของอวี๋หมิงหลางเธอก็หันไปทำสัญญาณมือให้เสี่ยวเชี่ยนที่อยู่ในห้อง เสี่ยวเชี่ยนจึงเปิดโฆษณาแล้วเดินออกมา
“มีอะไรเหรอ?”
“พี่สะใภ้ พี่หลางบอกให้พี่ทำอย่างนี้…” อวี๋หลิวเหมยกระซิบข้างหูเสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเชี่ยนฟังไปพยักหน้าไป
ถึงเสี่ยวเฉียงจะไม่อยู่ด้วย แต่เหมือนเขาปกป้องเธออยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกปลอดภัยนี้ทำให้จิตใจของเธออบอุ่น
เสี่ยวเชี่ยนกลับเข้าไปจัดรายการต่อ ในใจเธอคิดถึงแต่อวี๋หมิงหลาง ในสายตาของเขานั้นก็มีแค่เธอ
บนตึกสูงที่อยู่ไม่ไกลจากสถานีวิทยุโทรทัศน์ อวี๋หมิงหลางใช้กล้องส่องทางไกลของทหารส่องไปที่เสี่ยวเชี่ยนที่นั่งอยู่ในห้องกระจก เธอสวมหูฟังกำลังตอบคำถามผู้ฟังที่โทรเข้ามา
กล้องส่องทางไกลคุณภาพสูงนี้ทำให้เหมือนเธออยู่ใกล้แค่เอื้อม แม้แต่ไฝคนงามที่อยู่บนหน้าผากอย่างเห็นชัดแจ๋ว
“หัวหน้ากลางครับ ทางตำรวจสืบสวนพิเศษส่งข่าวมาบอกว่าหวางจือหมิงไม่ยอมรับว่าตัวเขาเคยไปที่ห้างนั้นครับ นับตั้งแต่ถูกจับตัวมาเขาก็เอาแต่เอามือปิดหน้าตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ผลตรวจจากห้องแลปของตำรวจอาชญากรรมออกมาแล้วว่า รอยเลือดที่อยู่ในที่เกิดเหตุตรงกับเลือดของหวางจือหมิง จากคำให้การของพ่อแม่เขา ผู้ต้องสงสัยหวางจือหมิงได้ลงจากเขามาซื้อของเข้าบ้านในวันเกิดเหตุจริง—นี่มันเรื่องอะไรกันครับ?” หวางย่าเฟยมาทำภารกิจร่วมกับอวี๋หมิงหลางด้วย
หลังจากที่อวี๋หมิงหลางพบเบาะแสเขาก็รีบสั่งคนไปจับหวางจือหมิงมา เดิมคิดว่าเขาเป็นแค่พยานในเหตุการณ์ แต่นึกไม่ถึงว่ารอยเลือดที่อยู่ในที่เกิดเหตุจะเป็นของเขา



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย