แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 631

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 631 อิจฉากับช่วยเหลือ
ในมหาวิทยาลัยของเสี่ยวเชี่ยน หอพักนักศึกษาปริญญาโท-เอกยังสู้หอพักของนักศึกษาปริญญาตรีไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ถึงแม้ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีเงินซื้อบ้านแบบเสี่ยวเชี่ยน แต่คนส่วนหนึ่งก็เลือกที่จะเช่าหออยู่ใกล้ๆมหาวิทยาลัยแทน

หลุ่ยเสี่ยวฉายังอาศัยอยู่ในหอพักของมหาวิทยาลัย กินข้าวเสร็จก็พาเสี่ยวเชี่ยนไปใช้อินเตอร์เน็ต

“ประธานเชี่ยน หอที่เธออยู่ห่างจากมหาลัยแค่ไหนเหรอ?” หลุ่ยเสี่ยวฉารู้ว่าเสี่ยวเชี่ยนย้ายออกไปนานแล้ว

“ถ้าขับรถก็ประมาณสิบกว่านาที บ้านนั้นว่าที่แม่สามีเป็นคนซื้อให้ เป็นชื่อของแฟนฉัน พูดถึงเรื่องนี้ ฉันต้องขอบใจเธอมากนะเสี่ยวฉาที่จะทำให้ฉันได้มีบ้านเพิ่มอีกหลัง”

ระดับความสามารถในการหลอกคนของเสี่ยวเชี่ยนแนบเนียนชนิดที่หาทางจับผิดยาก เธอพูดโกหกได้นิ่งมาก

หลุ่ยเสี่ยวฉารู้แค่ว่าเสี่ยวเชี่ยนพักอยู่ข้างนอก ไม่รู้ว่ามีบ้าน

ในใจเหมือนมีปีศาจกำลังคำราม ทำไมทุกคนก็อายุพอๆกัน แต่เฉินเสี่ยวเชี่ยนกลับมีทุกอย่างที่คนอื่นอยากมี

เสี่ยวเชี่ยนเดินอยู่ข้างหน้า ไม่ต้องหันกลับไปดูเธอก็รู้สึกได้ถึงความไม่พอใจของหลุ่ยเสี่ยวฉาที่แผ่ออกมา

ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นโรคจิตเวช แต่ความรู้สึกในแง่ลบกลับมีกันทุกคนไม่ได้วัดกันที่การศึกษา

อย่างเช่นจิตใจที่อิจฉาริษยานั้นมีอยู่ในตัวของทุกคน คนเราเกิดความอิจฉากันได้ ขึ้นอยู่กับว่าจะมากหรือน้อย

ทุกคนต่างเกิดความอิจฉาขึ้นไม่มากก็น้อยขึ้นอยู่กับสถานการณ์ การอิจฉาแต่พองามจะทำให้เกิดผลในด้านบวก อย่างเช่น เห็นเพื่อนรอบตัวได้ดีกว่าจนรู้สึกอิจฉาก็จะเป็นแรงผลักดันในการทำงาน เห็นเพื่อนเรียนเก่งกว่าเราก็จะยิ่งพยายามเรียนให้ได้เหนือกว่า นี่ก็คือข้อดีของการอิจฉาคนอื่น

แต่ถ้ามีความอิจฉามากเกินไปก็จะกลายเป็นปีศาจร้ายในจิตใจ ไม่เพียงแต่จะทำร้ายคนอื่นยังทำร้ายตัวเองด้วย

ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนอยากเห็นปีศาจร้ายที่อยู่ในใจหลุ่ยเสี่ยวฉาว่าจะออกมาอาละวาดหรือเปล่า

ถ้าหลุ่ยเสี่ยวฉาอดทนได้ ประธานเชี่ยนก็จะไม่ลงมือต่อ ทั้งสองคนต่างไม่ติดค้าง

แต่ถ้าหลุ่ยเสี่ยวฉาอดทนไม่ได้…งั้นก็ห้ามโทษเธอ

พอเข้าหอพักไปแล้วหลุ่ยเสี่ยวฉาก็เปิดคอมพิวเตอร์ เสี่ยวเชี่ยนเปิดแฟ้มเอกสารแล้วเริ่มทำงาน หลุ่ยเสี่ยวฉายืนดูอยู่สักพักก็อดไม่ได้ที่จะนับถือเสี่ยวเชี่ยน

ฉายาจอมเทพเชี่ยนไม่ได้เรียกกันเล่นๆ รายงานที่ซับซ้อนขนาดนี้เธอยังทำเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆ แทบไม่ต้องไปค้นคว้าข้อมูลเลยด้วยซ้ำ

“ประธานเชี่ยน เธอไม่ต้องใช้เอกสารเลยเหรอ?” หลุ่ยเสี่ยวฉาอดไม่ได้ที่จะถามออกมา

เสี่ยวเชี่ยนส่งเสียงอืม “มันอยู่ในสมองของฉันหมดแล้ว”

หน้าตาดี อีกทั้งยังมีแฟนเป็นลูกตระกูลดี ได้รับทุนการศึกษาระดับประเทศ มี ‘บ้าน’ที่แม่สามีซื้อให้ มีรถขับ เป็นคนโปรดของเถ้าแก่ใหญ่ ต่อให้ต้องสอบเข้าเรียนปริญญาเอกก็มีเถ้าแก่ใหญ่เป็นคนสนับสนุน หลุ่ยเสี่ยวฉานั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง แต่สมองกลับคิดเรื่องเสี่ยวเชี่ยน

ผู้หญิงที่เหมือนเทพคนนี้ประหนึ่งใช้สูตรโกง ไม่มีเรื่องไหนที่เธอทำไม่ได้

หลุ่ยเสี่ยวฉานึกถึงสีหน้าของพวกผู้ชายในมหาวิทยาลัยเวลาพูดถึงเสี่ยวเชี่ยน นึกถึงตัวเองที่ตั้งแต่เรียนปีหนึ่งจนถึงปริญญาโทก็ยังไม่มีใครมาสนใจ นึกถึงตัวเองที่ต้องหางานทำไปทั่วเพื่อสอบเรียนต่อปริญญาเอก เมื่อเทียบกับชีวิตของเสี่ยวเชี่ยนแล้ว ความอิจฉาในใจก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ

เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้หยุดมือเลย แต่ในใจกลับรู้ทุกอย่างเหมือนมีกระจกสะท้อน

ความอิจฉาคือสัตว์ป่าที่ทนการทดสอบไม่ได้ อย่าว่าแต่คนที่เธอไม่สนิทอย่างหลุ่ยเสี่ยวฉาเลย ต่อให้เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆก็อาจทำเรื่องที่ไม่ควรทำเพราะความอิจฉาได้ เวลาที่สัตว์ป่าตัวนั้นตัวโตได้ที่ก็จะกัดกินจิตใจส่วนดีของคนจนยากที่จะควบคุมได้

เสี่ยวเชี่ยนเคยเจอคนไข้ที่มาเข้ารับการปรึกษามากมาย พวกเขาล้วนถูกคนใกล้ตัวหรือเพื่อนสนิทหักหลัง บางคนถูกเพื่อนสนิทแย่งแฟน บางคนถูกเพื่อนใส่ร้ายลับหลัง คนพวกนี้พอเริ่มถามก็ถามเสี่ยวเชี่ยนว่า ฉันไปติดค้างอะไรพวกเขาไว้?