แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 632

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 632 ภูมิใจกับตามไม่ทัน
เสี่ยวเชี่ยนเดินออกจากหอพักนักศึกษา เธอยืนอยู่หน้าถังขยะหันหลังให้แสงแดด หยิบกระดาษโน้ตที่มีอีเมลศาสตราจารย์ชีเขียนอยู่บนนั้นทิ้งลงถังขยะอย่างไม่แคร์

ลาก่อน ศาสตราจารย์ที่ว่ากันว่าเก่งนัก

แบบนี้ก็มีหน้าไปเจออาจารย์ได้แล้ว นิสัยอย่างศาสตราจารย์หลิว ถ้ารู้ว่าเสี่ยวเชี่ยนถูกคนเก่งระดับโลกปฏิเสธก็ต้องเข้าข้างเด็กตัวเองแน่นอน เสี่ยวเชี่ยนถึงขนาดที่จินตนาการท่าทางของศาสตราจารย์หลิวไว้แล้วว่าจะต้องไปถามศาสตราจารย์ชีด้วยความโกรธแน่ว่า ทำไมไม่รับศิษย์เอกของเธอ?

ศาสตราจารย์ที่ลือกันว่าทั้งเก่งทั้งมีนิสัยเป็นเอกลักษณ์จะต้องตอบด้วยสีหน้าเชิ่ดๆแน่ว่า แล้วส่งอีเมลเปล่ามาหมายความว่าไงล่ะ?

อาจารย์ก็จะมาสอบสวน แล้วเธอก็จะแสร้งทำสีหน้าไม่รู้เรื่อง แม่จ๋า~วันนั้นก็เขียนเสร็จแล้วนะ สุดท้ายเบาะแสก็จะชี้เป้าไปที่หลุ่ยเสี่ยวฉา

บนโลกนี้ไม่ได้มีแค่หลุ่ยเสี่ยวฉาหรอกนะที่ตอแหลเป็น ประธานเชี่ยนก็แสร้งทำได้เก่งเหมือนกัน!

ไม่ใช่แค่ใช้เรื่องนี้ในการลองใจหลุ่ยเสี่ยวฉา ยังได้บอกลาอาจารย์พิลึกที่โด่งดังระดับโลกนั่นด้วย ฮ่าๆๆ!

อาจารย์จะต้องไปขอโอกาสจากทางนั้นอีกครั้งแน่ แต่คนระดับนั้นย่อมถือตัวเป็นเรื่องปกติ ถึงแม้เมื่อชาติก่อนเสี่ยวเชี่ยนจะไม่เคยเจอศาสตราจารย์ชี แต่ก็พอได้ยินข่าวมาบ้าง เห็นว่าเป็นคนพิลึก เคยมีคนไข้คนหนึ่งไม่รักษาเวลาเขาเลยปฏิเสธไป สุดท้ายคนไข้คนนั้นก็ไปรักษากับเสี่ยวเชี่ยนด้วยค่าใช้จ่ายที่สูง ขนาดคนไข้ยังไม่ง้อแล้วนับประสาอะไรกับนักเรียน?

เขาไม่มีทางรับเธอแน่!

ถึงตอนนั้นด้วยนิสัยดื้อรั้นอย่างอาจารย์มีเหรอจะทนไหว แล้วก็จะพูดออกมาว่า คิดว่าแน่นักเหรอ กล้ารังเกียจศิษย์รักของฉัน ฉันไม่ให้สอนแล้ว เสี่ยวเชี่ยน ต่อไปอยู่กับฉัน!

ฮ่าๆๆ!

อยากจะเท้าสะเอวหัวเราะให้ลั่น เสี่ยวเชี่ยนพอใจกับแผนของตัวเองสุดๆ สมบูรณ์แบบอะไรอย่างนี้

ต้นหลิวที่อยู่ในมหาวิทยาลัยพลิ้วไหวไปตามสายลม มีหนอนอ้วนตัวหนึ่งกำลังกินใบไม้อย่างอิ่มหนำสำราญ แต่กลับไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่ามีนกแขกเต้าตัวหนึ่งกำลังหมายตาตัวมันอยู่

ก็เหมือนกับหลุ่ยเสี่ยวฉาที่คิดว่าตัวเองทำทุกอย่างได้แนบเนียนแล้ว แต่กลับถูกเสี่ยวเชี่ยนหลอกใช้โดยไม่รู้ตัว

และก็เหมือนกับเสี่ยวเชี่ยนที่คิดว่าแผนของตัวเองเพอร์เฟค ไม่ได้รู้เลยว่าหลังจากที่เธอไปแล้ว มีสาวสวมหมวกแก็ปไปยืนอยู่ตรงหน้าถังขยะที่เธอยืนอยู่เมื่อครู่ กระดาษที่เสี่ยวเชี่ยนโยนทิ้งติดอยู่บนถุงพลาสติค อีเมลที่อยู่บนนั้นทำให้เด็กหนุ่มคนนี้ผิวปากออกมา

“เถ้าแก่ชีถูกรังเกียจเข้าแล้ว อยากจะเห็นสีหน้าของเขาจริงๆฮ่าๆๆ!”

มีลมพัดมา ผมสีทองที่พ้นหมวกแก็ปพลิ้วไปตามสายลม

ทุกอย่างเพิ่งจะเริ่มต้น

ตอนดึกเสี่ยวเชี่ยนไปจัดรายการตามปกติ หลังจากวันที่เกิดเหตุการณ์พิเศษวันนั้นสายด่วนของสถานีก็แทบไหม้ พากันโทรเข้ามาถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

และที่น่าตลกที่สุดก็คือ ผู้ฟังบางคนตอนโทรเข้ามาเจ้าหน้าที่ของสถานีก็ตอบแบบอ้อมๆไป แต่ขัดใจผู้ฟัง ยิ่งปิดเป็นความลับยิ่งสงสัย

สองวันที่เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้จัดรายการ ในเมื่อหาตัวเสี่ยวเชี่ยนไม่เจอ ครั้นแล้วผู้ฟังจึงโทรไปรายการอื่น

ดังนั้นรายการของสถานีในช่วงสองวันนี้จึงได้เกิดบนสนทนาชวนขำขึ้น