“เป็นอาการปกติของโรคซึมเศร้าเวลาอาการกำเริบ ท่าทางเชื่องช้า มีเสียงแว่วๆดังข้างหู…” เสี่ยวเชี่ยนได้ข้อสรุปทันที
เย่เสียวอวี่โมโหเอามือไปผลักเสี่ยวเชี่ยน “เหม่ยเหวยเธอรักษายังไงเนี่ย! ทำไมยิ่งรักษาอาการยิ่งหนัก!”
“ทำไมต้องทำพี่สะใภ้ด้วย! พี่สะใภ้ฉันพยายามเต็มที่แล้วไม่รู้หรือไง?” หลิวเหมยผลักกลับ แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับมองเวยเวยที่อาการแปลกไปพลางครุ่นคิด
เมื่อกี้เย่เสียวอวี่พูดถึงเคเอฟซี ส่วนหลิวเหมยบอกว่าเวยเวยอาการเป็นหนักตอนอยู่ร้านไก่ทอด ร้านไก่ทอดกับเคเอฟซีก็คล้ายกัน เสี่ยวเชี่ยนเริ่มแน่ใจในการตั้งข้อสันนิษฐานของตัวเองแล้ว
แม่งเอ๊ย ไอ้สัตว์เดรัจฉานนั่น ช้าเร็วเธอต้องแก้แค้นให้ได้ เสี่ยวเชี่ยนมองเวยเวยแล้วก็ปวดใจ เธอคิดว่าเธอเข้าใจแล้วว่าทำไมเวยเวยถึงได้วางงูพิษในตำแหน่งพ่อ
เด็กคนนี้น่าสงสารเหลือเกิน…
“เลิกทะเลาะกันได้แล้ว…หยุดเถอะน่ารำคาญ!” เวยเวยที่เมื่อครู่ยังสีหน้าไร้ความรู้สึกอยู่ๆก็หงุดหงิดขึ้นมา เธอคว้าแก้วน้ำบนโต๊ะปาไปที่กำแพง เสียงดังเพล้งตามมาด้วยเศษแก้วแตกกระจาย
เย่เสียวอวี่หยุดการลงไม้ลงมือกับหลิวเหมย มองเวยเวยด้วยสีหน้าตกใจ เวลานี้เวยเวยเหมือนคนป่วยจริงๆ สีหน้าและอาการของเวยเวยทำให้เย่เสียวอวี่เป็นกังวล
เวยเวยหลังจากที่ปาแก้วไปแล้วดูเหมือนจะไม่เข้าใจที่อยู่ๆตัวเองก็อารมณ์ร้อนขึ้นมา เธอเอามือกุมหัวทำอะไรไม่ถูกแล้วร้องไห้ออกมา
ควบคุมพฤติกรรมตัวเองไม่ได้ ประสิทธิภาพในการใช้ความคิดลดลง ล้วนเป็นการแสดงออกของโรคซึมเศร้า เสี่ยวเชี่ยนทำมือไล่ให้เย่เสียวอวี่กับอวี๋หลิวเหมยออกไป จากนั้นก็เดินเข้าไปหาเวยเวย
เธออยากช่วยให้เวยเวยผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปได้
ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนทำการรักษา เย่เสียวอวี่ก็เดินไปเดินมาด้วยอาการร้อนรนอยู่ในบ้านตัวเอง หลิวเหมยจึงพูดปลอบ
“ใจเย็นๆน่า เชื่อใจพี่สะใภ้ฉันได้ คุณร้อนใจไปก็ไม่มีประโยชน์”
“เหม่ยเหวยรักษาได้จริงๆเหรอ? ฉันเห็นเวยเวยเป็นแบบนั้นฉันเป็นห่วงเขามากเลย…” เย่เสียวอวี่รู้สึกเหมือนมีไฟสุมอยู่ในอก
“ได้สิ พี่สะใภ้ฉันเป็นจิตแพทย์ที่ยอดเยี่ยมที่สุด พี่หลางบอกกับฉันเองเลยนะ” หลิวเหมยเป็นคนคิดอะไรไม่ซับซ้อน คนไหนที่อวี๋หมิงหลางพี่ชายเธอเอ่ยปากชมเธอก็เชื่อแบบนั้น ง่ายๆแบบนี้แหละ
พอเห็นเย่เสียวอวี่ร้อนใจ หลิวเหมยจึงพูดชม
“อันที่จริงตอนแรกฉันเกลียดคุณมาก เพราะคุณเอาแต่หมายตาในสิ่งที่ไม่ใช่ของคุณ แต่ต่อมาฉันพบว่าคุณดีกับน้องสาวตัวเองมาก ถ้าจะใช้คำพูดของพี่สะใภ้ก็ คนดีมีมุมที่เลว คนเลวก็มีมุมที่ดี คิดได้อย่างนั้นฉันก็ไม่ได้เกลียดคุณเท่าไรแล้ว”
อาการโรคย้ำคิดย้ำทำของเย่เสียวอวี่กำลังจะกำเริบเนื่องจากเป็นห่วงน้องสาว เดิมจะไปเอาแป้งมาเติมหน้า แต่พอได้ยินอวี๋หลิวเหมยชมดูเหมือนอาการร้อนใจจะสงบลง สมองเหมือนมีคำพูดของเสี่ยวเชี่ยนลอยมา
ได้ความมั่นใจจากคำชมที่จริงใจของคนอื่น…
เย่เสียวอวี่รู้สึกว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยากแต่งหน้าเท่าไรแล้ว แถมมั่นใจในตัวเสี่ยวเชี่ยนที่อยู่อีกด้านของกำแพงมากขึ้น มันเป็นความรู้สึกที่มหัศจรรย์ ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้
เสี่ยวเชี่ยนคุมอาการของเวยเวยได้แล้ว เดิมเธอคิดจะสะกดจิตเวยเวยเพื่อดูว่าเคยเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะเดาได้บางส่วน แต่เธอก็อยากจะฟังจากปากของเวยเวยเอง



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย