แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 652

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 652 บอกมาซิว่านี่ไม่ติงต๊องเหรอ

คนสติปัญญาระดับเสี่ยวเชี่ยนแค่ได้ยินหลิวเหมยพูดแบบนี้ก็นึกเหตุผลออกทันที

“เขาถึงเวลาที่ต้องย้ายงานแล้วใช่ไหม?”

“ใช่ๆ”

“ภูมิลำเนาเธออยู่เมืองบ้านนอกๆใช่ไหม?”

“ก็ใช่ ก็พ่อเอาชื่อฉันไปอยู่บ้านอาสี่นี่นา บ้านอาสี่อยู่ต่างจังหวัด แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเลิกกันด้วยเหรอ?”

“ง่ายมาก ทหารพอเข้าไปอยู่ในหน่วยแล้วก็จะถูกยกเลิกภูมิลำเนา พอถึงเวลาที่เขาต้องย้ายไปประจำการที่อื่นมีทางเลือกอยู่สองทาง หนึ่งคือกลับไปอยู่ภูมิลำเนาเดิมตามพ่อแม่ หรือสองตามไปอยู่กับภรรยา ตอนที่พวกเธอคบกันเธอบอกว่าตัวเองมาจากเมืองใหญ่ เขาก็คิดว่าตัวเองจะได้ยกระดับชีวิต แต่พอเขารู้ว่าชื่อเธออยู่ในทะเบียนบ้านอาสี่ เขาก็ไม่อยากย้ายไปอยู่บ้านนอก ก็เลยบอกเลิกเธอไง”

เรื่องแบบนี้ปิดบังเสี่ยวเชี่ยนไม่ได้ ประธานเชี่ยนเข้าใจจิตใจคนพวกนี้ดี

คนรอบตัวเธอส่วนใหญ่โปรไฟล์ดี ไม่ต้องกลุ้มเรื่องเงิน ดังนั้นจึงไม่เข้าใจหัวอกผู้ชายที่มาจากบ้านนอกอยากจะเปลี่ยนแปลงชะตาตัวเองหรอก

จะบอกว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายแย่ก็ไม่ถูก อย่างไรเสียคนเราต้องเดินไปในจุดที่สูงขึ้น แต่เสี่ยวเชี่ยนเป็นพวกเข้าข้างคนของตัวเอง อวี๋หลิวเหมยถูกเธอกล่อมจนมาอยู่ใต้ปีกของเธอแล้ว เธอก็จะไม่มีทางปล่อยให้เด็กในสังกัดของตัวเองถูกมองเป็นสิ่งของเจ๊กลากไปไทยลากมา

ต่อให้มาคบกับอวี๋หลิวเหมยเพื่อคิดจะเปลี่ยนภูมิลำเนาก็ต้องมีความจริงใจหน่อย อย่างน้อยก็ต้องดีกับหลิวเหมยบ้าง แบบนั้นเสี่ยวเชี่ยนจะไม่ว่าอะไรเลย

แต่นี่อะไร สองปีโทรมาสิบครั้ง คิดจะรังแกเด็กน้อยที่บกพร่องเรื่องการรับรู้การแต่งงานเหรอ? และที่น่าเกลียดกว่าก็คือพอรู้ว่าภูมิลำเนาหลิวเหมยไม่ได้อยู่เมืองใหญ่ก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที คนสันดานแบบนี้มันวอนหาเรื่องชัดๆ

สายตาประธานเชี่ยนกลอกไปมา เธอคิดแผนเด็ดได้อีกแล้ว

เธอมีไอเดียดีๆที่ทั้งช่วยให้หลิวเหมยมีทัศนคติที่ถูกต้องเรื่องแต่งงานทั้งสามารถเล่นงานผู้ชายแย่ๆที่มองหลิวเหมยเป็นแค่เครื่องมือยกระดับชีวิตตัวเอง ในโลกของประธานเชี่ยนไม่มีการให้อภัยที่ไร้หลักการ คนที่ทำร้ายเธอหรือคนรอบตัวเธอ ถ้าอยากได้รับการอภัยก็ต้องอยู่บนพื้นฐานของการแก้แค้น

“หลิวเหมย เธอไม่เสียใจเลยเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนถาม

“ไม่เลยนะ ฉันแค่กลุ้มใจว่าจะไปหาคนมาแต่งงานด้วยจากไหน อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว เอ๊ะ ฉันว่าฉิวฉิวเป็นคนดีนะ แต่น่าเสียดายที่บ้านเราเพศเดียวกันจดทะเบียนไม่ได้”

“ชีวิตคู่ในสายตาเธอมันคืออะไร?” แน่นอนเสี่ยวเชี่ยนรู้ว่าหลิวเหมยไม่ได้ชอบฉิวฉิวแบบนั้น ก็แค่อยากจะหาใครก็ได้มาแต่งงานด้วย

“คนสองคนที่มาใช้ชีวิตด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ผ่อนบ้านด้วยกัน เวลาถึงเทศกาลก็ไปยั่วโมโหพ่อกับฉัน อืม เพอร์เฟค”

ตามคาดจิตใต้สำนึกของหลิวเหมยคิดว่าการแต่งงานเป็นเครื่องมือที่ใช้ต่อต้านพ่อแม่ เธอถึงไม่ได้แคร์ว่าจะเป็นใครที่มาแต่งด้วย ต่อให้เป็นผู้ชายแย่ๆ ต่อให้เป็นฉิวฉิวที่เพิ่งได้เจอหน้าไม่กี่ครั้งก็ตาม เสี่ยวเชี่ยนมีวิธีแล้ว

“แล้วทำไมถึงได้รีบร้อนอยากแต่งงาน?” เสี่ยวเชี่ยนแอบสงสัยเรื่องที่อวี๋หมิงหลางบอกว่าหลิวเหมยไม่พอใจคนที่บ้าน

เท่าที่เธอสังเกต หลิวเหมยไม่เหมือนเด็กดื้อ

“อาจารย์ฉันบอกว่า ถ้าฉันไม่แต่งงานปีนี้จะขึ้นคานไปตลอดชีวิต” ดังนั้นเธอถึงได้รีบร้อนอยากแต่ง

“ไม่ใช่ อาจารย์เธอยังพูดอย่างอื่นอีก” เสี่ยวเชี่ยนพูดอย่างมั่นใจ หลิวเหมยไม่เหมือนผู้หญิงที่ปรารถนาในตัวผู้ชายมากมายอะไร

“ว้าว! พี่สะใภ้สุดยอดเลย! ฉันล่ะนับถือพี่จริงๆ! อันที่จริงอาจารย์ยังบอกอีกว่า ถ้าปีนี้ฉันไม่แต่งงาน ไม่เพียงแต่ฉันจะขึ้นคานตลอดชีพ พ่อกับแม่ก็จะซวยด้วย ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอก แต่เมื่อต้นปีพ่อฉันตรวจเจอโรคเบาหวาน แม่ก็ตกบันไดขาหัก…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน