แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 653

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 653 เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!

“เดาซิว่านี่ใคร!” ผู้ชายที่ปิดตาเสี่ยวเชี่ยนพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ จากนั้นก็ถูกเสี่ยวเชี่ยนเอาศอกกระทุ้งใส่ทันที

“อวี๋เสี่ยวเฉียง! สติฟั่นเฟือนหรือไง!แว่นฉัน!!!” เสี่ยวเชี่ยนโมโหสุดๆ

ตาบ้านี่หายไปหนึ่งอาทิตย์ ยังจะมาเล่นติงต๊องอีก!

โผล่ออกมาก็ทำแว่นเธอสกปรก มีแต่รอยนิ้วมือ มองเห็นอะไรก็ไม่ชัด!

อวี๋หมิงหลางหัวเราะฮี่ๆแล้วหลบแข้งพิฆาตของเสี่ยวเชี่ยน

“ดีใจไหมลูกเชี่ยน!”

“ดีใจกับผีสิ! ฉันมองเห็นไม่ชัดแล้ว!”

“งั้นเดี๋ยวผมเช็ดให้นะ!” อวี๋หมิงหลางล้วงทิชชู่ออกมา แต่ถูกเสี่ยวเชี่ยนปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี

“ไปไกลๆเลย ใช้ทิชชู่เช็ดแว่นมันก็เป็นรอยสิ เลนส์ของฉันยี่ห้องEssilorจากฝรั่งเศสเลยนะ ถ้านายทำพังฉันจะเอานายมาเป็นเลนส์แว่นแทน!” เสี่ยวเชี่ยนปากร้ายไปอย่างนั้น แต่ในใจดีใจสุดๆ

หนึ่งอาทิตย์ที่ติดต่อเขาไม่ได้ แต่อยู่ๆเขาก็ปรากฏตัว ดูท่าทางเมืองที่เขาถูกย้ายไปจะไม่ไกลจากที่นี่ ไม่แน่อีกหน่อย2-3เดือนอาจได้เจอที

เสี่ยวเชี่ยนมองผ่านแว่นมัวๆก็เห็นแตงโมลูกกลมๆที่อยู่ข้างเท้าเขา…ไอ้คนบ้า!

ใบหน้าร้อนผ่าว หอบแตงโมมาลูกใหญ่ขนาดนี้มีเจตนาไม่ดีชัดๆ!

อวี๋หมิงหลางยักคิ้วแบบมีเลศนัยให้เสี่ยวเชี่ยน ในที่สุดเขาก็ว่าง มาครั้งนี้จะทำศึกยันเช้าเลย—จากนั้นก็จะพาลูกเชี่ยนกลับบ้านไปจดทะเบียนสมรส แล้วหลังจากนั้นของหลังจากนั้นอีกลูกเชี่ยนก็จะต้องย้ายเข้าบ้านใหม่ของเธอกับเขาแล้ว~

พี่หลางอารมณ์ดีมาก แม้แต่อวี๋หลิวเหมยยังรู้สึกได้

“ฉิวฉิวอยู่ที่บ้าน รอกินเบียร์อยู่” เสี่ยวเชี่ยนดับฝันที่ไม่อาจบรรยายได้ของอวี๋หมิงหลาง รอยยิ้มพี่หลางหยุดชะงักทันที

ความปรารถนาที่จะสู้ศึกยันเช้าสลายไปแล้ว! แตไม่เป็นไร ต่อให้ฉิวฉิวอยู่ ทุกคนกินเบียร์กันดึกสุดเที่ยงคืนก็เลิกแล้ว ยังมีโอกาส!

พี่หลางยังไม่ถอดใจ เสี่ยวเชี่ยนขำในใจแต่ไม่แฉเขา พวกเธอพากันเดินกลับบ้าน ฉิวฉิวออกมาเปิดประตูให้

“อ๊ะ พี่หลางกลับมาแล้ว!” ฉิวฉิวทักทายอวี๋หมิงหลาง

อวี๋หมิงหลางจับมือฉิวฉิว ก่อนหน้านี้เขาเคยหึงเสี่ยวเชี่ยนกับฉิวฉิว ลูกเชี่ยนตัวแสบ ก่อนหน้านี้ไม่ยอมบอกเขาเรื่องของฉิวฉิว เล่นเอาอวี๋หมิงหลางเกือบไปท้าดวลฉิวฉิวแล้ว ทำไมไอ้หนุ่มนี่ชอบมาเข้าใกล้แฟนเขา!

ต่อมาเสี่ยวเชี่ยนแกล้งจนพอใจแล้วจึงได้บอกความจริงกับอวี๋หมิงหลาง เขาถึงได้โล่งอก มองฉิวฉิวแล้วไม่ขัดหูขัดตา เพื่อนแบบนี้เขาสนับสนุนให้เสี่ยวเชี่ยนมีเยอะๆได้

“เวยเวยล่ะ?” เสี่ยวเชี่ยนเข้าบ้านแล้วไม่เห็นเวยเวยจึงถามขึ้น

“อ่อ เมื่อกี้พ่อเขามา บอกว่าแม่คิดถึง จะรับกลับไปอยู่บ้านหนึ่งวัน พี่สาวเขาก็โอเคแล้วด้วย” คำตอบของฉิวฉิวทำให้เสี่ยวเชี่ยนปรี๊ดขึ้นมาทันที

“อะไรนะ?! เย่เสียวอวี่ตามกลับไปด้วยหรือให้เวยเวยไปแค่คนเดียว?” เสี่ยวเชี่ยนแอบภาวนาในใจให้เย่เสียวอวี่ไปด้วย อย่าปล่อยให้ไปตามลำพัง

“เวยเวยไปคนเดียว เดิมเย่เสียวอวี่ก็จะไปด้วย แต่พ่อเขาบอกว่าในรถวางต้นไม้เต็ม ไปไม่หมด เย่เสียวอวี่ก็เลยกลับห้องไป ฉันเห็นพวกเขาเดินลงไป” ฉิวฉิวไม่รู้เรื่องซับซ้อนของครอบครัวนี้ เลยคิดว่าก็แค่พ่อมารับลูกสาว

“หา!” เสี่ยวเชี่ยนอยากจะบ้า

อวี๋หมิงหลางไม่เคยเห็นเสี่ยวเชี่ยนเสียอาการแบบนี้ต่อหน้าคนนอก อีกอย่างทำไมเขาถึงได้ยินชื่อเย่เสียวอวี่ล่ะ แล้วเวยเวยนี่ใคร?

“ลูกเชี่ยนมีอะไรเหรอ?”

“เกิดเรื่องแล้ว — เสี่ยวเฉียง นายรีบติดต่อคนของนายให้ตรวจสอบโรงแรมในเมืองนี้ให้หมด—บ้าเอ๊ย ถ้าเกิดไม่ได้ไปโรงแรมไปเช่าบ้านแทนจะทำไง? หรืออาจจะทำในรถ คนเฮงซวย!”

เสี่ยวเชี่ยนโมโหจนถีบประตู เธอออกไปแค่แปปเดียวทำไมถึงได้เกิดเรื่องขึ้นได้?

คนอื่นๆพากันไม่เข้าใจว่าทำไมเสี่ยวเชี่ยนแสดงอาการแบบนี้ พวกเขาเห็นเสี่ยวเชี่ยนวิ่งไปรวดเร็วดุจสายลมไปเคาะประตูห้องฝั่งตรงข้ามอย่างเอาเป็นเอาตาย

“เย่เสียวอวี่ ออกมาเดี๋ยวนี้!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน