แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 654

“หลิวเหมย เธอเฝ้าเขาไว้” เสี่ยวเชี่ยนกวักมือ หลิวเหมยรีบเข้ามาจับแขนเย่เสียวอวี่ไว้ไม่ให้ขึ้นไป เสี่ยวเชี่ยนดึงกุญแจมาแล้วชี้หน้าเย่เสียวอวี่

“จำไว้นะ เธอเป็นคนให้พวกเราเข้าไปเอาของ ดังนั้นนี่ไม่ใช่การบุกรุก เข้าใจ?”

พูดจบก็ไม่สนสีหน้าของเย่เสียวอวี่ เสี่ยวเชี่ยนพาอวี๋หมิงหลางกับฉิวฉิวขึ้นตึก

“เสียวเหม่ย ผมคิดว่าคุณไม่ชอบเย่เสียวอวี่เสียอีก” อวี๋หมิงหลางรู้เหตุผลที่เสี่ยวเชี่ยนไม่ให้เย่เสียวอวี่ขึ้นมาด้วย

ถ้าให้เย่เสียวอวี่มาเห็นพฤติกรรมของพ่อตัวเองกับตาอาจยิ่งทำให้โรคย้ำคิดย้ำทำของเย่เสียวอวี่เป็นหนักขึ้น หรืออาจถึงขั้นเป็นโรคจิตเวชที่ร้ายแรงกว่าเดิม

ไม่เห็นกับตาหรือต่อให้มารู้ภายหลังระดับความสะเทือนใจก็คงเบาลงหน่อย

ลูกเชี่ยนที่แสนใส่ใจ~

“ตอนนี้ฉันก็ยังไม่ชอบอยู่ดี แต่เขาเป็นญาติเวยเวยคนสุดท้าย ฉันจะทำลายเขาไม่ได้ นี่เป็นจรรยาบรรณแพทย์”

อวี๋หมิงหลางชอบสีหน้าของเสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้มาก

ตอนนี้เขายังไม่สามารถหาคำมาบรรยายสีหน้าและน้ำเสียงของเสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้ได้จนกระทั่งหลังจากนี้หลายปีมีคำว่าซึนเดเระดังขึ้นมา อวี๋หมิงหลางถึงได้พบว่า เมียของเขาเป็นสาวซึน

พอไปถึงหน้าบ้านเสี่ยวเชี่ยนก็ไขกุญแจเปิดประตู มีเสียงดนตรีดังมากลอยออกมา ประตูห้องนอนปิดสนิท ไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นบ้าง

อวี๋หมิงหลางทำท่าชู่ว เวลานี้ถ้าจับได้คาหนังคาเขาก็ใช้เป็นหลักฐานในชั้นศาลได้ ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของเวยเวยดังมาจากในห้อง เสี่ยวเชี่ยนกำหมัดแน่นโกรธจนเส้นเลือดปูด ผู้ชายทั้งสองคนข้างตัวเธออยู่ในท่าทางเดียวกัน พวกเขาถีบประตู ภาพที่เห็นในห้องนอนนั้นทำให้พวกเขาตกตะลึง

หลังจากที่เสี่ยวเชี่ยนเห็นเหตุการณ์ในห้องแล้วก็มีสีหน้าเจ็บปวด รู้สึกเหมือนมีอะไรมาทิ่มแทงหัวใจ

พ่อเย่ที่กำลังใช้ความรุนแรงนึกไม่ถึงว่าในขณะที่ตัวเองกำลังอารมณ์ได้ที่จะมีคนบุกเข้ามา มือที่ถือแส้ค้างอยู่กลางอากาศ

ภายในบ้านเปิดเพลงหวานๆที่ดังมากในยุค80 คนอายุรุ่นๆพ่อเย่ล้วนชอบฟังเพลงหวานๆแนวนี้ แต่ภาพประกอบเพลงนี้กลับเป็นภาพที่โหดร้าย

เสื้อผ้าของเวยเวยตกอยู่ที่พื้น มีแค่ร่างกายส่วนล่างที่ยังมีเสื้อผ้าปิดอยู่เล็กน้อย แต่ท่อนบนเปลือยเปล่า หน้าอกที่เจริญเติบโตช้าถูกแส้หวดเป็นรอย สีหน้ามีแต่ความตกใจกลัว

ส่วนพ่อเย่ผู้ชายที่ปกติดูสุภาพอ่อนโยนในมือถือแส้อยู่ เปลือยท่อนบนใส่แค่กางเกงขาสั้น เขากำลังเฆี่ยนเวยเวยด้วยแส้

ทารุณกรรมเด็ก!

“ไอ้XXX!” เป็นครั้งแรกที่อวี๋หมิงหลางพูดหยาบต่อหน้าเสี่ยวเชี่ยน

ฉิวฉิวเองก็โกรธจนหูแดง ทั้งสองคนเข้าไปแจกลูกถีบกันคนละทีจนพ่อเย่กระเด็นไปชนตู้ร้องเสียงหลงออกมา

“โอ๊ย!”

เสี่ยวเชี่ยนรีบเดินเข้าไปเอาเสื้อผ้าคลุมตัวเวยเวยที่อยู่ในสภาพหวาดกลัว เธอกอดเวยเวยเอาไว้พลางตบหลังปลอบ

“ไม่เป็นไรนะเวยเวย พี่มาแล้ว”

เด็กคนนี้ตกใจขวัญหาย สายตาจับจ้องไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย เสี่ยวเชี่ยนกอดเธอไว้แต่เวยเวยกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ

อวี๋หมิงหลางกับฉิวฉิวรุมกระทืบพ่อเย่จนส่งเสียงร้องเรียกสติเวยเวยกลับมา ทันใดนั้นเธอก็ปล่อยเสียงโฮ ขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเสี่ยวเชี่ยนเหมือนกระต่ายน้อยที่ถูกทำร้าย กรีดร้องออกมาไม่หยุด

“ไม่เป็นไรนะพี่อยู่นี่ ไม่ต้องกลัวนะ” เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกปวดใจมากมือที่ตบปลอบของเธอกำลังสั่นเทา

เสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้ทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ

ผู้ชายที่เหมือนสัตว์เดรัจฉานคนนี้ถึงกับทำเรื่องแบบนี้กับเด็กตัวแค่นี้! ไฟโกรธแผดเผาสติสัมปชัญญะของเสี่ยวเชี่ยน แล้วเธอก็ตระหนักได้ว่าต้องพาเด็กคนนี้ไปจากที่นี่ เวยเวยกลัวมากไม่ไหวแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน