แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 657

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 657 ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
“พักการสอบสวนไม่ใช่ปล่อยไปโดยไร้ความผิดเสียหน่อย ก็แค่ปล่อยตัวออกมาชั่วคราว คดีก็ยังสืบสวนอยู่ไม่ใช่เหรอ?” คำอธิบายของอวี๋หมิงหลางไม่ได้ทำให้ทั้งสองคนใจเย็นลง แต่กลับยิ่งทำให้อยากไปรุมกระทืบมากกว่าเดิม

“สืบสวนกับผีสิ เพื่อนผมบอกว่า จากหลักฐานที่มีอยู่ตอนนี้มากสุดก็ฟ้องได้แค่ข้อหาทำร้ายร่างกาย ถึงตอนนั้นมันก็แสร้งทำเป็นให้การว่าสั่งสอนลูก โดนลงโทษก็คงสามปี รอลงอาญาสองปี แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร!!!”

ตอนนี้ฉิวฉิวคิดแค่อยากไปอัดคนสารเลวนั่น สัตว์เดรัจฉานตัวนั้นน่ารังเกียจที่สุด!

“ใช่! ถ้าพี่หลางกลัวมีปัญหาก็หลบไป พวกเราสองคนไปเอง พวกเราจะปิดหน้าแล้วไปดักรอทางที่มันต้องผ่าน จากนั้นก็เอากระสอบทรายคลุมแล้วรุมกระทืบมัน เอาให้ทุพพลภาพไปเลย!” หลิวเหมยเองก็โมโหไม่แพ้กัน

ตั้งแต่เช้าที่ยัยป้านั่นมาหาเรื่องถึงบ้านหลิวเหมยก็เก็บความโกรธไว้ในใจ ตอนนี้ได้ยินแบบนี้ก็พร้อมระเบิดเต็มที่

โลกนี้มันเป็นอะไรกัน คนเลวไม่ได้รับผลกรรม คนดีเป็นโรคซึมเศร้า?

“เธอไปซ้อมเขาให้ทุพพลภาพ พวกเธอสองคนก็ต้องไปรับโทษเพราะเรื่องนี้อยู่ดี คิดว่ามันคุ้มกันแล้วเหรอ?” อวี๋หมิงหลางไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว

เรื่องนี้มันน่าโมโหก็จริง แต่ถ้าสองคนนี้บุ่มบ่ามออกไปทำร้ายร่างกายอีกฝ่ายจนพิการ ก็หนีไม่พ้นต้องรับผิดชอบอยู่ดี

“อีกอย่างพวกเธอออกไปทำร้ายร่างกายเขา ต้องทำร้ายถึงระดับไหนถึงจะแก้แค้นให้เวยเวยได้? ทำเบาไป จะพอชดเชยความรู้สึกของเด็กคนนี้ได้หรือเปล่า? ทำหนักไปจนถึงขั้นพิการพวกเธอสองคนก็ต้องติดคุก! หนีไม่พ้นโทษอยู่ดี!” ไม่ใช่ว่าอวี๋หมิงหลางไม่โกรธ เพียงแต่เขากับเสี่ยวเชี่ยนจะปล่อยให้คนอารมณ์ร้อนสองคนนี้ไปแก้แค้นในทางที่ผิดไม่ได้

การทำแบบนี้ไม่เพียงแต่จะแก้แค้นคนผิดที่แท้จริงไม่ได้ ยังจะทำให้ตัวเองเสียหายไปด้วย

“แม่งเอ๊ย!” ฉิวฉิวโมโหถีบกำแพง ไฟโกรธในใจไม่มีที่ระบาย

“โลกนี้นี่มันอะไรกัน? มันทำผิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้แค่ใช้เส้นสายก็ทำให้หลักฐานไม่เพียงพอได้แล้ว พวกเราจะไปถามหาความยุติธรรม ถูกจับก็ไม่เป็นไร!”

“กฎหมายไม่ได้ดูเจตนาของเธอหรอกนะว่าดีหรือร้าย ดูแค่ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น เธออยากจะจัดการมันก็ต้องมีหลักฐานที่เพียงพอ แต่ตอนนี้พวกเราไม่มีหลักฐาน” พูดออกไปก็น่าโมโห แต่นี่คือเรื่องจริง

ไม่มีเรื่องไหนที่น่าอึดอัดเท่าเรื่องนี้อีกแล้ว!

“ตอนนี้อีกฝ่ายอยากให้พวกเธอตามไปหาเรื่องถึงที่มาก ยิ่งพวกเธอทำให้เป็นเรื่องก็จะยิ่งไม่ดีกับเวยเวยเข้าใจไหม? ที่ยัยป้านั่นเอาสีจะมาสาดเราถึงที่ก็เพราะอยากให้พวกเราตามไปหาเรื่องกลับยังไงล่ะ พวกเธออย่าไปหลงกลสิ แล้วก็อย่าทำให้เรื่องมันแย่ลงกว่านี้ด้วย!” เสี่ยวเชี่ยนพูด

ตอนนี้ทุกคนในบ้านต่างคับแค้นใจ แต่เธอกับอวี๋หมิงหลางยังถือว่ามีสติดี ไม่ได้หัวร้อนจนขาดสติ

ยังไม่มีคำตัดสินอย่างเป็นทางการ หลักฐานก็ไม่เพียงพอ ถ้าเกิดไปหาเรื่องขึ้นมาก็จะถูกแว้งกัด ไม่ดีต่อเวยเวย

พยานที่เห็นหลุ่ยจือเอาสีมาสาดก็มีแค่คนของเรา แต่ถ้าฉิวฉิวกับหลิวเหมยไปหาเรื่อง เสี่ยวเชี่ยนพนันเลยว่าอีกฝ่ายหาคนมาเป็นพยานไว้เยอะแยะแล้ว ไม่แน่อาจมีพวกสื่อด้วย

“อ๊าก!!!” อวี๋หลิวเหมยโมโหจนร้องตะโกนออกมา “ตอนเด็กๆอาจารย์บอกฉันว่า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว แต่พอฉันโตมาใช้ชีวิตในสังคม คำพูดนี้มันหลอกกันชัดๆ! ไม่ใช่เรื่องจริงเลย!”

“การระบายอารมณ์เป็นเรื่องดี แต่ถ้ามากเกินไปเธอจะเป็นโรคจิตเวชได้ พวกเธอจะยอมแลกกับคนพวกนั้นมันคุ้มกันแล้วเหรอ?” ตอนแรกที่เสี่ยวเชี่ยนรู้ก็โมโหพอๆกับพวกอวี๋หลิวเหมย

แต่เธอก็ใจเย็นลงได้ภายในเวลาไม่กี่นาที

ในบ้านนี้ต้องมีคนที่ใจเย็น ถ้าหัวร้อนกันไปหมด ไม่เพียงแต่จะแก้ปัญหาไม่ได้แล้วยังจะทำร้ายตัวเองจนอีกฝ่ายได้ใจ ตอนนี้ทางนั้นวางกับดักให้พวกเราเดินไปติด เจ้าเล่ห์มาก

“ก็ฉันหงุดหงิดนี่นา!” หลิวเหมยเลียนแบบฉิวฉิว เตะกำแพงอย่างแรง

เสี่ยวเชี่ยนโบกปัดมือไปทางอวี๋หมิงหลาง “เอาตัวสองคนนี้ออกไปสู้กับนายสักพักให้ได้ปลดปล่อยอารมณ์หน่อย”

“พะย่ะค่ะ~”อวี๋หมิงหลางลากตัวสองคนนั้นออกไป