แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 664

“คุณน่ะมองซ้ายเหมือนคนเลว มองขวาเหมือนคนโง่ ถ้าฉันใช้ดินสอสองบีมาบรรยายคุณ ยังเป็นการดูถูกดินสอด้วยซ้ำ” เสี่ยวเชี่ยนพูดออกมาอย่างคล่องปาก

“อีXXX!” หลุ่ยจือโมโหกับคำพูดของเสี่ยวเชี่ยน เลยหลุดคำหยาบคายออกมา

“อีนังXXX!” พ่อเย่ก็ด่าด้วย

ความโกรธของทั้งสองคนอยู่ในการคาดการณ์ของเสี่ยวเชี่ยน

ไม่มีใครเห็นว่าตอนที่สองคนนั้นด่าหยาบคายเสี่ยวเชี่ยนได้เอามือกดปุ่มในกระเป๋า

“ฉันก็แค่มาขอให้พวกคุณไปขอโทษเวยเวย เพราะคำขอโทษของคุณเป็นความหวังเดียวในการรักษาโรคซึมเศร้าของเขา แต่ทำไมพวกคุณต้องด่าฉันด้วย?”

“ฉันด่าพวกหน้าXอย่างพวกแกทุกคนนั่นแหละ!” หลุ่ยจือพออ้าปากก็พูดถึงอวัยวะ

“เขาน่าสงสารจริงๆนะคะ ทุกคืนต้องนอนฝันร้าย” เสี่ยวเชี่ยนยังคงพูดต่อไปอย่างไม่รีบร้อน

เธอบันทึกเสียงตอนสองคนนี้ด่าไว้ได้ แต่ไม่ได้บันทึกตอนตัวเองยั่วโมโห

“มันหาเรื่องใส่ตัวเอง! แกรีบไสหัวไปซะ พวกเราไม่มีวันขอโทษมัน สมน้ำหน้ามันแล้ว!” คนเราเวลาโกรธคำพูดมักไม่ผ่านการกลั่นกรองจากสมอง

“พวกคุณทำแบบนี้ไม่กลัวเจอกฎหมายลงโทษเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนถามต่อ

“ฮ่าๆ! กฎหมายเหรอ? กฎหมายคืออะไร? พวกแกมีหลักฐานเหรอ? ลำพังแค่คำพูดของพวกแกมันไม่มีน้ำหนักหรอกนะ ใครจะเชื่อ? มันเป็นโรคซึมเศร้าไม่ใช่เหรอไง ก็ปล่อยให้มันตายไปเลย!”

หลุ่ยจือพูดจาโหดร้าย

มือทั้งสองข้างของเสี่ยวเชี่ยนสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกง มือข้างหนึ่งกำลังบันทึกเสียง ส่วนอีกข้างเปิดฝาขวดเล็กๆที่อยู่ในกระเป๋าแล้วเอามือแตะของเหลวที่อยู่ข้างใน ทันใดนั้นเธอก็เอามือไปป้ายชายเสื้อของสัตว์เดรัจฉาน ป้ายของเหลวที่ติดมือเธอกับชายเสื้อของอีกฝ่าย

สัตว์เดรัจฉานกำลังจะหลบเสี่ยวเชี่ยน แต่กลับเห็นเสี่ยวเชี่ยนถอยหลังไปสองก้าว

“ว้าย! พวกคุณจะด่าก็ด่าสิ ทำไมต้องลงไม้ลงมือด้วย!” เสี่ยวเชี่ยนถอยหลังออกไปกระแทกตัวลงกับพื้น เธอทำให้เกิดเสียงโครมคราม

หลุ่ยจือกับสัตว์เดรัจฉานมองหน้ากัน ใครแตะตัวมันที่ไหน? ทำไมมันถึงได้ถอยหลังล้มไปเอง?

เสี่ยวเชี่ยนบรรลุวัตถุประสงค์แล้ว เธอกดปุ่มหยุดการบันทึกเสียง

จากนั้นก็ยืนขึ้นแล้วมองสัตว์เดรัจฉานในคราบมนุษย์ทั้งสองอย่างเหยียดๆ “พวกคุณจะไม่กลัวกฎหมายก็ได้ แต่เชื่อฉันเถอะ พวกคุณกำลังจะถูกสวรรค์ลงโทษ”

“สวรรค์ลงโทษเหรอ? ฮ่าๆๆ สวรรค์ตายไปนานแล้ว” พ่อเย่มีสีหน้าได้ใจเต็มที่

ตอนนี้เขาไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย เส้นสายเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว ไปพบคนระดับสูงมาเรียบร้อย เดิมเรื่องนี้ก็ไม่ได้ใหญ่เท่าไร

“พูดจาต้องรู้จักระวังบ้างนะ”เสี่ยวเชี่ยนมองอย่างเย็นชา

“พวกแกจะใส่ร้ายก็หาหลักฐานมาสิ ไม่ต้องเอาสวรรค์มาอ้าง ไม่มีประโยชน์! ศาลไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ เชื่อแต่หลักฐานเท่านั้น! มีหลักฐานไหมล่ะ?”

เวลานี้พ่อเย่มีสีหน้าได้ใจคล้ายคนโรคจิต

เสี่ยวเชี่ยนยิ้มมุมปาก “หวังว่าจะจำคำพูดของตัวเองเอาไว้นะ ศาลเชื่อแต่หลักฐาน มันต้องได้มีคนร้องไห้กันบ้าง”

ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนหันตัวไปเตรียมเดินออก เธอก็ได้หันหน้ากลับไปอีกครั้ง แล้วพูดเตือนพ่อเย่

“ฉันว่าหน้าคุณดูหมองๆนะ วันนี้ต้องเกิดเรื่องซวยแน่ๆ อย่าออกไปไหนล่ะ จริงๆนะ อยู่บ้านน่ะหลบสวรรค์ลงโทษได้ แต่ถ้าออกไปนอกบ้าน ไม่เกินสิบห้านาทีโดนแน่”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน