แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 669
“ทุกท่านครับ แฟนผมกลับได้หรือยังครับ? เรื่องนี้ชัดเจนยังครับ?” อวี๋หมิงหลางถามตำรวจ
“ชัดเจนแล้วครับ ญาติของผู้เคราะห์ร้ายคำพูดคำจาและพฤติกรรมถึงจะรุนแรงไปหน่อยแต่ก็น่าเห็นใจ พวกคุณอย่าเอาเรื่องเลยนะครับ”
“ถ้าเขาไม่มาโวยวายพวกเราก็ไม่อยากยุ่งด้วยหรอกครับ แต่ห้ามมีครั้งต่อไปก็แล้วกัน” อวี๋หมิงหลางโอบเสี่ยวเชี่ยน ชัดเจนว่าเขาอยู่ข้างเธอ
“ได้ยินยังครับ อย่าไปยุ่งกับพวกเขาอีก!” ตำรวจพูดกับหลุ่ยจือ
เรื่องนี้จะให้ใครไปสืบเสี่ยวเชี่ยนก็รอดอยู่ดี
เสี่ยวเชี่ยนหันไปยิ้มให้หลุ่ยจือด้วยสีหน้าอ่อนโยนเหมือนแม่พระ
“ถึงป้าจะใส่ร้ายฉัน แต่ฉันไม่ถือสาหรอกค่ะ ฉันสงสารสามีป้านะคะที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ เอาแบบนี้แล้วกัน ต่อไปถ้าต้องการการเยียวยาจิตใจหลังบาดเจ็บ ฉันจะลดราคาให้เป็นพิเศษนะคะ ถึงฉันจะสะกดจิตหมาไม่ได้ แต่ถ้าให้สะกดจิตคนแบบสามีป้าก็น่าจะได้ผลดีอยู่ค่ะ”
หลุ่ยจือเลือดแทบพุ่ง ทำสามีเธอจนกลายเป็นแบบนั้นยังจะเอาไปเทียบกับหมาอีก!
อวี๋หมิงหลางส่ายหน้า แล้วมองเสี่ยวเชี่ยนด้วยความเอ็นดู จากนั้นจึงหันไปพูดกับตำรวจ “แฟนผมเป็นคนใจกว้างน่ะครับ ชอบทำบุญ”
“นั่นสิครับ คุณเฉินไม่ใช่คนธรรมดา นี่ถ้าเป็นคนอื่นเจอเรื่องแบบนี้เข้าคงโกรธไปนานแล้ว
ตำรวจได้ฟังเสียงที่บันทึกแล้ว จากเดิมที่ควรจะสงสารเย่ต้าเชียนที่เจอกับเรื่องแบบนี้ก็ไม่มีแล้ว เพราะสองสามีภรรยาคู่นี้นิสัยแย่จริงๆ อีกทั้งในเสียงที่บันทึก ตอนที่หลุ่ยจือถูกเสี่ยวเชี่ยนยั่วโมโหหนักๆก็ดูเหมือนจะยอมรับความจริงที่ว่าเย่ต้าเชียนเคยทำอนาจารเด็ก ทางตำรวจตัดสินใจขอเก็บเสียงบันทึกนี้ไว้ เผื่ออาจมีประโยชน์ตอนที่สืบสวนเย่ต้าเชียนในคดีทารุณกรรมเด็ก
เสี่ยวเชี่ยนยิ้มให้หลุ่ยจือที่สีหน้าบูดเบี้ยว จากนั้นก็มองด้วยสายตาเหยียดหยาม
“ไม่ว่าเวลาไหนฉันก็พึงระลึกเสมอว่าตัวเองเป็นหมอ ฉันได้ทำในสิ่งที่หมอควรทำไปแล้ว แต่คนบางคนกลับไม่จำเลยว่าตัวเองเป็นพ่อแม่ ต่อให้ไม่ใช่ลูกที่ตัวเองคลอดออกมาแต่เด็กก็เรียกว่าพ่อแม่มาหลายปี พวกคุณทำเรื่องแบบนั้นออกมาได้ยังไง?”
“พวกฉันไม่ได้ทำ…” หลุ่ยจือหมดแรงจะปฏิเสธแล้ว ตอนที่เธอรังแกเวยเวยอย่างไร้เหตุผลก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอบทบาทสลับกัน เธอถึงได้พบว่ายามที่มืดแปดด้านมันเป็นความรู้สึกที่หมดหวังแค่ไหน ศัตรูอยู่ตรงหน้าแท้ๆแต่กลับทำอะไรไม่ได้
เสี่ยวเชี่ยนกวาดตามองหลุ่ยจือด้วยสายตาดูถูก ถ้าไม่ได้ฉลาดมากก็อย่าคิดทำเรื่องชั่วๆ สักวันต้องโดนเล่นงานกลับ
เธอควงแขนอวี๋หมิงหลางเดินออกอย่างสบายๆ
พอออกมาจากโรงพักแล้วเสี่ยวเชี่ยนก็ถามอวี๋หมิงหลาง “ทำไมนายโผล่มาอีกแล้วล่ะ? ตกลงนายถูกย้ายไปที่ไหนเนี่ย ทำไมพอฉันเกิดเรื่องอะไรนายก็โผล่มาได้?”
กลัวเธอสู้ไม่ได้เหรอ ก็เลยมาเป็นกองหนุนให้
อวี๋หมิงหลางพอเดินออกมาสีหน้าก็เคร่งขรึมลง เสี่ยวเชี่ยนคิดในใจ เขาจะคิดบัญชีภายหลังงั้นเหรอ?
ขณะที่กำลังคิดว่าจะแถอย่างไรดีนั้นก็เห็นเสี่ยวเฉียงจับมือเล็กๆของเธอขึ้นมาจับๆดมๆ
“ได้ยินว่าหมากัดไข่เลยเหรอ?” น้ำเสียงเป็นกังวล
อุ๊บ นี่มัน กลัวมือเธอไปโดนมาเหรอ? เสี่ยวเชี่ยนอยากจะขำ ที่แท้ก็กังวลเรื่องนี้นี่เอง
“มือฉันไม่ได้ไปโดน” เรื่องนี้เสี่ยวเชี่ยนคิดว่าจำเป็นต้องอธิบาย
เธอไปจับโดนแค่ชายเสื้อแล้วทำไมถึงโดนกัดตรงนั้น มีความเป็นไปได้สองอย่างคือ หนึ่งตอนป้ายมีน้ำมันบางส่วนหยดลงไป หรือสองคือ…เย่ต้าเชียนซวยเอง
จอมหึงของเธอก็เลยมีอาการ
“แล้วทำไมมันถึงไปกัดตรงนั้นได้?” อวี๋หมิงหลางไม่สนหรอกว่าหมาจะกัดคน คนกัดหมา หรือไข่จะแตกกระจายเต็มพื้น
เขาสนแค่ว่า มือของเมียเขาแตะถูกไอ้ของพรรค์นั้นหรือเปล่า
เสี่ยวเชี่ยนผายมือออกทำท่าทางไม่รู้เรื่อง “มันบังเอิญจริงๆ”
“บังเอิญเหรอ?”
“สวรรค์อาจทนดูไม่ไหวแล้วมั้ง ไม่เกี่ยวกับฉันนะ คนเราทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ก็แบบนี้แหละ”
เสี่ยวเชี่ยนเอามือสางผมท่ามกลางสายตาสงสัยของอวี๋หมิงหลาง
“ฉันก็แค่ปรุงน้ำมันหอมระเหยนิดหน่อยกระตุ้นการสะกดจิตก็เท่านั้น ไม่ทราบว่าคุณพี่ที่ยิ้มดูปลอมมากท่านนี้มาทำอะไรที่นี่คะ?”
“ก็เปล่า ผมมาเล่นทรายเป็นเพื่อนแฟน มาดูว่ามีทรายรั่วตรงไหนหรือเปล่า จะได้ช่วยกวาดทิ้ง ปรากฏว่าแฟนผมเนียนมาก หารูรั่วไม่ได้เลย”
“เสี่ยวเฉียง”
“อืม”
“นายทำให้ฉันประทับใจ”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย