แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 672

ตอนที่ 672 ข้างหน้าทำร้ายคนโสด

ความสุนทรีย์ของผู้ชายหัวโบราณนั้นแทบทำให้คนเข่าทรุด

ความพิสดารเหนือมนุษย์ของเสี่ยวเฉียงนั้นเล่นเอาเสี่ยวเชี่ยนรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าเกือบตาย คำชมจากเสียวเหม่ยยังไม่ทันมา ฝ่ามือพิฆาตก็ลอยมาถึงก่อน ความน้อยใจผุดขึ้นมาเต็มไปหมด

“ผมคิดว่าคุณชอบสีเขียว…” เขาเอามือจับหน้าที่โดนเมียตบ เสี่ยวเฉียงพยายามแก้ตัว

“ฉันชอบสีเขียว! ตอนนี้ฉันอยากจะเอาทะเบียนสมรสที่เพิ่งได้มาไปเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว นายอยากได้ไหมล่ะ!!”

อวี๋หมิงหลางส่ายหน้าเป็นป๋องแป๋ง เขาไม่อยากได้ของแบบนั้นนะ!

“เมียจ๋า…ถ้าเมียไม่ประทับใจงั้นผม…ผมจะทำใหม่!” ประโยคสุดท้ายเขาพูดอย่างสะเทือนใจ นี่เขาอุตส่าห์ทำเพราะอยากให้เซอร์ไพร้ส์เลยนะ

เสี่ยวเชี่ยนยืนอย่างหมดแรงอยู่ในห้องที่ทำใจให้ชอบไม่ลงเลยจริงๆ

“ทำใหม่นายก็พูดง่ายเนอะ พื้นแบบนี้จะเลาะออกไม่ใช่งานเบาๆเลยนะ ช่างเถอะ ไว้ฉันค่อยหาวิธี”

เธอไม่เชื่อว่าด้วยสติปัญญาของเธอจะช่วยบ้านที่พังพินาศเพราะคนเพี้ยนไม่ได้!

โชคดีที่ถึงอวี๋หมิงหลางจะมีความสุนทรีย์แบบผู้ชายหัวโบราณ แต่ก็ไม่ถึงขั้นเป็นมะเร็ง นี่ถ้าเขากล้าทำบ้านจนเป็นแบบนี้แล้วยังหัวรั้นเถียงเธอล่ะก็ เธอไม่เอาเขาไว้แน่

รู้ตัวว่าผิดแล้วปรับปรุงถือว่าเป็นสามีที่ดี ถึงจะเพี้ยนๆก็ตาม…

“ฮี่ๆ เมียผมไม่อยากให้ผมต้องนอนอย่างโดดเดี่ยวใช่ไหมล่ะ เมียจ๋ากลัวว่าทำใหม่ทั้งหมดจะยิ่งเสียเวลาที่เราจะได้อยู่ด้วยกันใช่ไหม?” คนบางคนแค่ให้แสงอาทิตย์เล็กน้อยก็ทำตัวระริกระรี้ใหญ่

ไม่เพียงแต่เพี้ยน ยังทำเป็นได้ใจอีกต่างหาก…เสี่ยวเชี่ยนอยากจะแจกฝ่ามือพิฆาตอีกรอบ ตาบ้านี่ไม่ใช่แค่รสนิยมถึงขั้นทำลายล้าง หนังหน้ายังหนาจนน่าตกใจ!

“ไปอยู่ให้ไกลๆฉันเลย ฉันไม่อยากเห็นหน้าปัญญาอ่อนของนาย!” เสี่ยวเชี่ยนเดินอยู่ในบ้านที่ถูกเขาทำพังพินาศด้วยความรู้สึกสะอิดสะเอียน นี่ถ้าเขาไม่ตกแต่งจนเละแบบนี้เธอคงไม่ต้องเดินอย่างยากลำบาก

“เมียจ๋า ผมรู้ว่าผมยังทำได้ไม่ดี เมื่อก่อนพวกเราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน คุณไม่มีโอกาสได้รู้จักผมเท่าไร แต่เดี๋ยวเราก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว ผมรู้สึกว่าข้อเสียของผมค่อยๆโผล่ออกมาเรื่อยๆ ถ้าเมียจ๋าเห็นผมทำไม่ดีตรงไหนก็พูดออกมาได้เลยนะ ผมจะปรับปรุง”

เสี่ยวเชี่ยนหยุดเดิน มองเสี่ยวเฉียงจอมเพี้ยนด้วยความสงสัย คำพูดเซ้นสิทีฟแบบนี้ไม่เหมือนคำพูดที่หลุดออกมาจากปากเขา

เขาลูบใบหน้าเสี่ยวเชี่ยนด้วยความรัก “เมื่อก่อนพวกเราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ผมไม่ได้ทำหน้าที่ที่สามีควรทำอย่างเต็มที่ ต่อไปผมจะดูแลคุณให้ดี จะไม่ปล่อยให้คุณต้องเหนื่อย”

คำพูดหวานๆใครก็ชอบฟัง เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่าไฟโกรธเรื่องการตกแต่งบ้านจนพังพินาศได้หายไปครึ่งหนึ่ง

“นายก่อเรื่องให้มันน้อยๆหน่อยฉันก็ไม่เหนื่อยแล้ว…อันที่จริงนายก็ไม่ได้แย่เท่าไรหรอก”

มาคิดดูดีๆ ถึงจอมเพี้ยนของเธอในช่วงสองกว่าปีที่ผ่านมาจะไม่ค่อยได้ใช้เวลาอยู่กับเธอ แต่เขาก็ดูแลเธออย่างเต็มที่ เขาไม่อยู่ก็ยังให้ครอบครัวหรือเพื่อนมาดูแลเธอ เวลาเขาอยู่ก็ทุ่มเทเต็มที่—ถึงจะมีพฤติกรรมตกแต่งบ้านจนดูไม่ได้ แต่นั่นก็เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่เขาพึ่งพาได้

“สิบปีที่ผ่านมาของผมโตมาในสภาพแวดล้อมที่มีแต่ผู้ชาย จบมอปลายผมก็ไปอยู่โรงเรียนทหาร พอจบปริญญาโทจากโรงเรียนทหารผมก็เข้าหน่วยเลย ไม่ได้คลุกคลีกับผู้หญิง บางครั้งอยากจะรีบทำตัวให้คุณประทับใจ แต่กลับได้ผลตรงกันข้าม ทำให้คุณไม่พอใจเป็นความผิดของผมเอง ต่อไปพวกเราต้องอยู่ด้วยกัน ถ้าคุณมีอะไรไม่พอใจผมก็บอกได้เลย เรื่องที่จะเปลี่ยนทะเบียนสมรสเป็นสีเขียวอย่าพูดอีกนะ มันไม่เป็นมงคล”

กว่าจะได้แต่งเมียมันง่ายนักเหรอ? รักทางไกลกันมาตั้งสี่ปี กว่าจะได้จดทะเบียนสมรส เข้าบ้านวันแรกก็ทำเมียโกรธแล้ว จอมเพี้ยนก็กลัวเป็นนะ

“เปลี่ยนเป็นสีเขียวไม่ใช่หย่าซักหน่อย นายจะกลัวอะไร!” เธอแกล้งทุบเขา “ฉันเอาดินสอสีเขียวมาระบายก็เป็นสีเขียวแล้วไม่ใช่หรือไง? อย่าคิดนะว่าฉันจะหย่าให้ง่ายๆ นายตามตื๊อฉันมาตั้งหลายปี กว่าจะหาโอกาสเอานายมาเป็นทาสได้ง่ายซะที่ไหน คิดจะหนีเหรอ?”

“ไม่หนีๆ~ฮี่ๆ~” อวี๋หมิงหลางจับเสี่ยวเชี่ยนกดเข้ากับกำแพง เดิมคิดจะสร้างความประทับใจในห้องสีชมพูเสียหน่อย แต่กลับได้ยินเสี่ยวเชี่ยนกัดฟันพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน