แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 734

หลิวเหมยคิดได้แล้ว

พี่สะใภ้พูดถูก สภาพแวดล้อมที่หม่าลุ่ยโตมาได้หล่อหลอมทัศนคติของเขาให้เป็นแบบนี้ และเธอก็เติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างจากเขา ตอนจบอันน่าเศร้าของหนุ่มฟีนิกซ์กับสาวนกยูงจริงๆแล้วเป็นแค่เรื่องทัศนคติที่ไม่ตรงกันเท่านั้น เขาไม่ได้ผิดอะไร เพราะเกิดและเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนั้นตั้งแต่แรก จะผิดก็ผิดที่เธอไม่ควรไปคบกับเขา

หม่าลุ่ยคิดว่าตัวเองได้ยินผิด เขามองหลิวเหมยอย่างไม่เชื่อสายตา หลิวเหมยพูดอย่างนุ่มนวล

“พวกเราทัศนคติไม่ตรงกัน อย่าเสียเวลากันอีกต่อไปเลย”

“ทำไมคุณมาบอกเลิก หรือเพราะไอ้เตี้ยสี่ตานั่น อวี๋หลิวเหมย นึกไม่ถึงเลยจริงๆว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้” สีหน้าของหม่าลุ่ยเย็นชาขึ้นมาทันที

สายตาที่มองเธอเริ่มดูห่างเหิน

อยู่ๆหลิวเหมยก็รู้สึกเหนื่อย

พี่สะใภ้พูดถึงนิสัยของเขาได้แม่นจริงๆ เขาเป็นผู้ชายที่มีความทะนงตนสูง เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง เขาจะเหยียบย่ำผู้หญิงข้างกายโดยไม่รู้ตัวเพื่อยกตนให้สูงขึ้น ผู้ชายที่ยิ่งไม่มีความมั่นใจยิ่งเป็นแบบนี้ง่าย เพราะผู้ชายที่มีความสามารถอย่างเช่นอวี๋หมิงหลางล้วนใช้เรื่องการงานมาเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวเอง พอกลับถึงบ้านก็จะให้เกียรติภรรยาตัวเองมาก

ไม่ใช่แค่หยิ่งในศักดิ์ศรี ยังเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่อีกต่างหาก เรื่องที่เขาไม่ชอบก็จะห้ามเธอทำ ความชอบของเธอรวมถึงการแต่งตัวล้วนต้องทำตามที่เขาสั่ง ไม่อย่างนั้นก็จะกลายเป็นคนก้าวร้าว ไม่เชื่อฟัง

และจุดที่น่ากลัวกว่า ซึ่งก็เป็นสิ่งที่เสี่ยวเชี่ยนไม่ชอบในตัวหม่าลุ่ยที่สุด ผู้ชายที่มีนิสัยแบบนี้มักจะอ่อนไหว ขี้ระแวง หรือที่เรียกกันว่าใจแคบนั่นเอง

ไม่เคยได้อยู่ในสภาพแวดล้อมดีๆตั้งแต่เด็ก ดังนั้นถึงได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ อย่างเช่นตอนนี้ที่หม่าลุ่ยสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างหลิวเหมยกับเลี่ยวฟู่กุ้ย สีหน้าขุ่นเคืองแบบนี้ได้ตัดสิน ‘ความผิด’ ให้หลิวเหมยไปแล้ว ไม่แม้แต่จะให้โอกาสอธิบาย

คำพูดต่างๆที่เสี่ยวเชี่ยนเคยล้างสมองหลิวเหมย อยู่ๆก็ชัดเจนขึ้นมา

“ฉันกับพี่ฟู่กุ้ยไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด ก่อนหน้านี้เราเคยเจอกันไม่กี่ครั้ง วันนี้เขาเห็นฉันเดินไม่สะดวกถึงได้คอยมาอยู่ข้างๆ ฉันยังแปลกใจอยู่เลยว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนฉันกลับไม่สังเกตเห็น”

พอมองผู้ชายคนนี้ในตอนนี้กลับไม่รู้สึกอะไรด้วยเลยสักนิด หลังจากได้บอกเลิกออกไปก็มีแต่ความสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

“ผมเคยบอกคุณแล้วว่าอย่าใส่—”

“คนที่ฉันต้องการคือผู้ชายที่สามารถร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับฉันได้ อย่างน้อยก็ยื่นมือมาในตอนที่ฉันลำบาก ไม่ใช่พอเห็นฉันโชคร้ายก็ซ้ำเติมมองฉันด้วยสีสายตาตำหนิ ไร้ประโยชน์ ไม่มีค่าสำหรับฉันเลยสักนิด และฉันก็ไม่ต้องการให้คุณมาบงการเรื่องการแต่งตัวของฉันด้วย”

หม่าลุ่ยมองหลิวเหมยอย่างอึ้งๆ เขานึกไม่ถึงว่าผู้หญิงที่ปกติเชื่อฟังทุกอย่างจะกลายเป็นแบบนี้

“คุณมาทะเลาะกับผมเพื่อผู้ชายคนนั้นเหรอ” เขานึกถึงเลี่ยวฟู่กุ้ยทันที

“ดูสิ คุณมันเป็นผู้ชายคิดเล็กคิดน้อยขี้ระแวง แถมยังชอบคิดไปเอง ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรคุณก็โยงไปหาสิ่งที่คุณคิด ฉันไม่อยากอธิบายกับคุณอีกไม่ว่าเรื่องไหนก็ตาม เพราะคุณไม่มีทางฟัง ถ้าคุณรู้จักเคารพความรู้สึกของคนอื่นบ้าง บางทีพวกเราอาจไม่กลายเป็นแบบวันนี้”

“คุณหมายความว่าไง” หม่าลุ่ยมองหลิวเหมย เขาแอบสังหรณ์ใจไม่ดี หลิวเหมยไม่เคยพูดจากับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ เขามองเวลาแล้วตัดสินใจหยุดการทะเลาะไว้ก่อน เดี๋ยวกลับไปค่อยสั่งสอนเธอ

“กลับเข้าไปเถอะ เรื่องที่คุณบอกเลิกผมจะไม่เก็บเอามาใส่ใจ ออกมานานเดี๋ยวไม่ได้บ้านที่ถูกใจ”

“ไม่ต้องเลือกแล้ว ฉันตัดสินใจล้มเลิกแล้ว หม่าลุ่ย พี่สะใภ้สอนฉันมา ฝนตกฟ้าร้องฟ้าผ่าล้วนเป็นความเมตตาจากสวรรค์ ถึงคุณจะไม่เคยมอบความทรงจำดีๆให้กับฉัน แถมช่วงสองสามวันนี้ครอบครัวคุณยังทำให้ฉันรู้สึกแย่ แต่ฉันก็ต้องขอบคุณที่ทำให้ฉันได้เติบโต ทำให้ฉันได้รู้ว่าคนแบบไหนไม่เหมาะกับฉัน พวกเราเลิกกันเถอะ”

พอพูดออกไปแล้วหลิวเหมยรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก

รู้สึกเบาสบายไปทั้งตัว ที่แท้เธอก็ควรทำแบบนี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน