ไป๋จิ่นเงยหน้าเห็นผู้ชายแต่งตัวแหวกแนว ทรงผมไถข้าง ตรงกลางจัดแต่งทรงเสียเงาวับ
เดิมทีไป๋จิ่นก็เกลียดผู้ชายอยู่แล้ว พอเจอ ‘ผู้ชาย’ ที่เป็นตัวของตัวเองขนาดนี้ก็ยิ่งเกลียด ครั้นแล้วไป๋จิ่นจึงเขยิบออกข้างเล็กน้อย
“เขาเป็นนักข่าว ฉันกำลังให้ข้อมูลกับเขาอยู่ ไป๋จิ่น นี่ฉิวฉิว เป็นเพื่อนสนิทฉันเอง ฉิวฉิว นี่ไป๋จิ่น เป็นนักข่าวของหนังสือพิมพ์รายวัน”
“อ่อ จำได้ เธอเคยบอกว่ามีนักข่าวช่วยเวยเวยไว้ สวัสดีฮะคุณนักข่าว” ฉิวฉิวยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตรให้
“สวัสดีค่ะ” ไป๋จิ่นตอบนิ่งๆ ผู้ชายคนนี้หน้าตากะล่อน ดูก็รู้ว่าเป็นพวกเจ้าชู้ เกลียดที่สุด
“โทษทีนะ ฉันออกไปรับโทรศัพท์ก่อน” เสี่ยวเชี่ยนเห็นสายเข้าจากพี่ใหญ่จึงยืนขึ้น
เดิมฉิวฉิวแค่อยากทักทายไป๋จิ่นตามมารยาท ขอบคุณที่ช่วยเวยเวยไว้ครั้งนั้น แต่เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เหมือนไม่อยากคุยกับเขา เขาเองก็ไม่อยากฝืน จึงพาผู้หญิงที่มาด้วยไปนั่งโต๊ะที่ค่อนข้างห่างจากไป๋จิ่น
ไป๋จิ่นเห็นเสี่ยวเชี่ยนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอกท่าทางยุ่งมาก จึงตัดสินใจจะคิดเงินแล้วกลับก่อน ไม่อยากรบกวนเสี่ยวเชี่ยน วันนี้จิตใจของเธอรู้สึกโล่งขึ้นมาก ไอดอลก็คือไอดอล รู้จักพูดชี้แนะ
แต่ดูเหมือนไอดอลจะรู้จักคนมากมายหลายแบบ คนท่าทางประหลาดๆก็รู้จัก—ไป๋จิ่นเหลือบมองฉิวฉิว ผู้ชายที่ดูเหมือนไม่ใช่คนดีแบบนี้มาเป็นเพื่อนกับไอดอลได้ยังไงนะ
ไป๋จิ่นหยิบปากกาออกมา แล้วเขียนอีเมลกับเลขคิวคิวของตัวเองลงบนกระดาษทิชชู่ เอาแก้วน้ำทับไว้ จากที่ได้พูดคุยในวันนี้เธอรู้สึกชื่นชอบเสี่ยวเชี่ยนมากขึ้น หวังว่าต่อไปจะได้เป็นเพื่อนกัน
ขณะที่กำลังจะลุกไปนั้น อยู่ๆเธอก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนทะเลาะกันด้านหลัง เธอหันไปก็เห็นผู้หญิงที่มากับฉิวฉิวเทน้ำลงบนหัวฉิวฉิว น้ำไหลจากด้านบนลงมาอาบหน้า
ผู้หญิงคนนั้นดูท่าทางโมโห เธอยื่นมือไปตบฉิวฉิวหนึ่งฉาด ฉิวฉิวนั่งนิ่งไม่แสดงสีหน้าอะไร
“เซียวหมีชิว นายมันพวกวิปริต” ผู้หญิงตะโกนเสร็จก็เดินหนีโดยไม่หันกลับมามองอีก
ไป๋จิ่นเห็นฉิวฉิวมองตามผู้หญิงคนนั้น สายตาของเขาดูหลากหลายความรู้สึก เธอไม่รู้ว่าเบื้องหลังดวงตาคู่นั้นเก็บซ่อนความรู้สึกอะไรไว้
ขณะที่ไป๋จิ่นกำลังลังเลว่าจะเข้าไปถามไถ่ดีหม เพราะถึงอย่างไรฉิวฉิวก็เป็นเพื่อนของไอดอล ในฐานะที่เป็นคนมีน้ำใจก็ควรจะเข้าไปดูหน่อย แต่เธอเห็นหลังจากที่ฉิวฉิวมองผู้หญิงคนนั้นเดินไปจนลับตาแล้ว เขาก็เปลี่ยนสีหน้า เช็ดหน้าตา จากนั้นก็ยิ้มกว้างออกมา
“เสี่ยวอ้ายอ้ายจ๋า เมนูหน่อยสิจ๊ะ~”
“พี่ฉิวโดนทิ้งอีกแล้วเหรอ” เสี่ยวอ้ายอ้ายเป็นพนักงานของร้านสนิทกับฉิวฉิว เธอเห็นเหตุการณ์แบบนี้จนไม่รู้สึกว่าแปลกอะไรแล้ว
“วันนี้ต้องให้พ่อครัวเพิ่มอาหารให้พี่นะ พี่ต้องการการปลอบใจ”
“ได้เลยพี่ฉิว รอเดี๋ยวนะคะ”
ไป๋จิ่นเห็นฉิวฉิวยิ้มหน้าบานแบบนั้นในใจรู้สึกไม่โอเคมาก
ฉิวฉิวรู้สึกได้ว่าไป๋จิ่นกำลังมองมาจึงหันไปยิ้มกว้างให้ เผยให้เห็นฝันขาวสะอาด
ผู้ชายเป็นสัตว์ที่ผิวเผินในเรื่องความรู้สึกจริงๆด้วย เมื่อกี้เพิ่งถูกบอกเลิกตอนนี้กลับยิ้มกว้างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อีกทั้งได้ยินพนักงานบอกว่าเขาถูกทิ้งบ่อยๆ บวกกับที่ผู้หญิงคนนั้นตบหน้าฉิวฉิว ไป๋จิ่นก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายที่แต่งตัวแหวกแนวคนนี้เป็นพวกไม่จริงจังในเรื่องความรัก ไร้ความจริงใจ
ถ้าเขามีใจให้ผู้หญิงจริงๆ ทำไมไม่ตามออกไป ไม่รั้งหรืออธิบายอะไรเลย


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย