แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 781

ความรู้สึกผูกพันของทหารอาชีพกับกองทัพเมื่อเทียบกับทหารอย่างหม่าลุ่ยที่คิดจะใช้หน้าที่การงานถีบชีวิตตัวเองให้สูงขึ้นย่อมไม่มีทางเหมือนกัน

ในสายตาของพวกคนอย่างหม่าลุ่ย กองทัพเป็นเหมือนที่ให้พวกเขาได้ชุบตัว เขาสามารถเปลี่ยนไปทำงานที่มั่นคงได้หลังจากรับใช้กองทัพอยู่ไม่กี่ปี เขาสอบเป็นข้าราชการไม่ได้ แต่สามารถใช้การเป็นทหารเพื่อบรรลุเป้าหมายได้ จะบอกว่าไม่ผูกพันกับกองทัพเลยก็ไม่ใช่ แต่ก็แค่เส้นทางหนึ่งของชีวิตเท่านั้น

แต่ในสายตาของอวี๋หมิงหลางกับจูขี้บ่น กองทัพเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เป็นสถานที่แห่งการฝากฝังอนาคตเพื่อพัฒนาประเทศชาติ จำเป็นต้องใช้ทั้งชีวิตปกป้อง เป็นทั้งความฝันและพลังของลูกผู้ชาย

แต่จูขี้บ่นก็เลือกที่จะปลดประจำการ ไม่ใช่เพราะไม่รัก แต่คนที่เขารักกำลังต้องการเขา

“อันที่จริงตอนที่ฉันวิเคราะห์บุคลิก ฉันก็เดาว่าจูขี้บ่นต้องเลือกแบบนี้ แต่พอได้ยินว่าเขาทำจริงๆ ในใจกลับรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก” ตั้งแต่ที่สุ่ยเซียนมาหาเสี่ยวเชี่ยนก็คิดไว้แล้วว่าจูขี้บ่นอาจทำแบบนี้ แอบเสียดายแทนนิดหน่อย

“ผมเชื่อว่าไม่ว่าเขาจะไปอยู่ไหนก็ทำได้ดีแน่นอน วิธีตอบแทนประเทศมีมากมาย ถอดชุดทหารออกแล้วไปโลดแล่นในแวดวงธุรกิจ เวทีนั้นก็ทำให้เขาก้าวหน้าได้เหมือนกัน คนที่เป็นทหารที่ดีได้ไปอยู่ไหนก็ย่อมไม่พลาด”

“งั้นเขาออกมาแล้วทำไมไม่รีบไปหาสุ่ยเซียนล่ะ ปลาอยให้สุ่ยเซียนทำตัวหมดอาลัยตายอยากอยู่ที่นี่ทำไม” เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกเหมือนสุ่ยเซียนเหลือลมหายใจเฮือกสุดท้ายแล้ว หญิงแกร่งก็ข้ามด่านความรักไปไม่ได้

เบญจมาศอาเหม็ดถูกซ่งชิงอู๋มัดตัวไปแล้ว สัญญาณเตือนภัยของตระกูลทังได้เวลาถูกปิด แล้วทำไมไม่รีบมาพาสุ่ยเซียนไป

“ทางด้านตระกูลทังยังมีเรื่องให้เขาทำ—แปปนะผมรับโทรศัพท์ก่อน” อวี๋หมิงหลางทำมือขอพักชั่วคราว

“ฮัลโหลจูขี้บ่นเหรอ—อะไรนะ”

“เขาว่าไง”

เสี่ยวเชี่ยนถามด้วยความอยากรู้หลังจากอวี๋หมิงหลางวางสาย

อวี๋หมิงหลางยิ้มเจ้าเล่ห์ กระดิกนิ้วเรียกเสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเชี่ยนยื่นหน้าเข้าไป

“เมียจ๋า ตอนเย็นอยากเล่นอะไรสนุกๆไหม”

“หืม”

อวี๋หมิงหลางพูดแบบนี้กับเสี่ยวเชี่ยน ทันใดนั้นทั้งสองคนก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาพร้อมกัน ได้เลย สนุกแน่

“รีบไปเสียบให้เสร็จ แล้วเดี๋ยวเรียกหลิวเหมยกับสุ่ยเซียนมา” พอมีเรื่องสนุกเสี่ยวเชี่ยนก็กระปรี้กระเปร่า หลายวันมานี้วุ่นอยู่กับเรื่องอาเหม็ดกับรับมือซ่งชิงอู๋ ถึงเวลาได้ผ่อนคลายแล้ว

“รู้สึกเหมือนเราสองคนลืมอะไรไป” อวี๋หมิงหลางจำได้ว่าเหมือนยังมีเรื่องอีกนิดหน่อย

“อ๋อ นึกออกแล้ว ซ่งชิงอู๋เอาผลไม้มาให้ตั้งเยอะ ฉันไปเอามาจัดใส่จานแช่ตู้เย็นดีกว่า กินตอนเย็นเพอร์เฟคสุด” เสี่ยวเชี่ยนยืนขึ้น

“ใช่ เมียผมฉลาดจังเลย~”

ทั้งสองคนมัวแต่สนเรื่องกินเรื่องเล่นจนมองข้ามไปเรื่องหนึ่ง

ใครให้ผลไม้มา ซ่งชิงอู๋ไง

แล้วก่อนเจอซ่งชิงอู๋เกิดอะไรขึ้น อาข่ามีเรื่องกับบอดี้การ์ดซ่งชิงอู๋

ประธานเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลางมัวแต่ดีใจที่จัดการเรื่องซ่งชิงอู๋ได้สำเร็จจนลืมอาข่าไปเสียสนิท

อวี๋หมิงหลางจำได้ว่าต้องรีบรายงานต่อเบื้องบน นำบันทึกเสียงช่วงที่เสี่ยวเชี่ยนทำการรักษาซ่งชิงอู๋มอบให้ ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นสิ่งที่ทำให้เบื้องบนชมเสี่ยวเชี่ยนไม่ขาดปาก—แต่นี่ก็เป็นเรื่องในภายหลัง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน