แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 782

กว่าเสี่ยวเชี่ยนจะนึกออกว่าไม่ได้ทำบางสิ่ง ก็เป็นตอนที่อวี๋หมิงหลางกับพวกหลิวเหมยหอบหิ้วอุปกรณ์ปิ้งย่างไปที่ทะเลชมวิวยามค่ำคืนกันแล้ว

อวี๋หมิงหลางก่อไฟอย่างคล่องแคล่ว เสี่ยวเชี่ยน หลิวเหมย ฟู่กุ้ย และสุ่ยเซียนที่หน้าซังกะตายนั่งล้อมวงหน้าเตา ฟังเสียงคลื่นชมแสงไฟยามค่ำคืนที่ส่องสว่างให้ท้องทะเลอันมืดมิด

หลังจากที่เสี่ยวเชี่ยนปิดเคสซ่งชิงอู๋ได้ ตอนนี้รู้สึกผ่อนคลายมาก อวี๋หมิงหลางปล่อยให้เธอดื่มเหล้าไป พวกเขายกเบียร์มาสองลังไม่จำเป็นต้องใช้แก้ว ดื่มกันคนละขวด รออาหารย่างเสร็จ ดมกลิ่นหอมแบบพิเศษของเนื้อย่างที่โชยมา ทันใดนั้นหลิวเหมยก็พูดกับเสี่ยวเชี่ยน

“พี่สะใภ้ รถพี่ไปไหน ตอนฉันกลับถึงบ้านไม่เห็นรถพี่เลย”

ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนกำลังกระดกเบียร์ พอได้ยินเรื่องรถก็สำลัก

เธอนึกออกแล้ว อาข่า

ถึงคนๆนั้นจะทำตัวน่าสงสัยไม่รู้ว่าใครส่งมาอยู่ข้างตัวเธอ แต่เขาก็ช่วยชีวิตเธอไว้จนตัวเองบาดเจ็บ จะให้เธอโยนคนๆนี้ทิ้งไปโดยไม่ไถ่ถามก็ดูจะไม่เหมาะ

“เดี๋ยวฉันโทรหาเขา” ในที่สุดเสี่ยวเชี่ยนก็คิดได้ว่าตัวเองต้องทำอะไร เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วก็นึกได้ว่า…

“ฉันไม่ได้เซฟเบอร์เขาไว้”

“ไม่เป็นไรหรอก บาดแผลของเขาผมดูแล้วไม่เป็นไรมาก อย่างมากก็แค่นอนพักบนเตียงไม่กี่วันเดี๋ยวก็หาย พอเรากลับไปค่อยแบ่งผลไม้ให้เขา” อวี๋หมิงหลางไม่รู้สึกสงสารคนที่ประวัติไม่ชัดเจนแบบนี้เลยสักนิด

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเสี่ยวเชี่ยนก็ดังขึ้น

“ฮัลโหลเจิ้งซวี่เหรอ”

พอได้ยินชื่ออดีตศัตรูหัวใจ หูใหญ่ๆของอวี๋หมิงหลางก็ผึ่งทันที เขาย่างเนื้อพลางขยับเข้าไปหาเสี่ยวเชี่ยน แล้วเอาหูไปแนบกับโทรศัพท์เธอ

“เฉินเสี่ยวเชี่ยน ไปตายอยู่ที่ไหน” น้ำเสียงของเจิ้งซวี่ดูอารมณ์เสียมาก

“ฉันกินเนื้อย่างอยู่ข้างนอก ทำไมนึกอยากโทรหาฉันขึ้นมา นายอยู่ไหน”

“อยู่หน้าบ้านคุณ บัดซบมิน่าล่ะเคาะตั้งนานไม่มีคนออกมา พ่อผมไม่สบายผมเลยมาพาเขาไปหาหมอเลยแวะมาดูว่าคุณตายหรือยัง”

เสี่ยวเชี่ยนฟังดูก็รู้ว่าเจิ้งซวี่ซื้อของมาให้เธอแน่นอน ไม่อย่างนั้นคงไม่มาหาถึงบ้าน

“ไม่งั้นนายมากินด้วยกัน—”

“โอ๊ะ อาหารไม่พอทำไงดี หลิวเหมยเป็นพวกกินจุ กินหมดแล้วพวกเราทำไงดี” อวี๋หมิงหลางเล่นใหญ่ขึ้นมาทันที คิดจะชวนอดีตศัตรูหัวใจของเขามากินงั้นเหรอ

ถุย ไปกินขี้ไป

เจิ้งซวี่พอได้ยินเสียงอวี๋หมิงหลางก็รู้สึกไม่สบายท้องขึ้นมา

“ช่างเถอะ ผมเห็นหมาทหารบ้านคุณก็หมดอารมณ์กินละ พ่อผมให้เอาถั่งเช่ามาให้คุณ ผมแขวนไว้หน้าบ้านนะ”

“เดี๋ยวก่อน อย่าแขวนไว้หน้าประตู เดี๋ยวหาย”

เสี่ยวเชี่ยนรีบเรียกเขาไว้ ลูกคนรวยพวกนี้ไม่ได้เป็นคนซื้อของเข้าบ้านไม่รู้จักเสียดายของแพงๆ เห็นทุกอย่างเป็นของเล่น

“ของแบบนี้ราคาไม่เท่าไร ไม่มีคนขโมยหรอก”

“สองวันก่อนฉันวางลังกระดาษไว้หน้าบ้านยังถูกคนขโมยเลย ถั่งเช่าก็คงไม่เหลือหรอก”

ไม่รู้ว่าลุงคนไหนว่างจัด ขยันเข้ามาขโมยของไล่ทีละบ้าน หน้าหนาวขโมยผักกาดขาว หน้าร้อนขโมยลังกระดาษเก็บขวดขาย

“งั้นจะให้ทำไง” เจิ้งซวี่ไม่อยากเจออวี๋หมิงหลางจริงๆ เจอครั้งนึงก็เหม็นขี้หน้าทีนึง

“งั้นเอางี้ นายเคาะบ้านตรงข้ามดูว่ามีคนอยู่หรือเปล่า ถ้าเขาไม่สบายนายก็ช่วยพาเขาไปหาหมอแทนฉันหน่อย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน