แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 806

“ถ้าเป็นเธอ…เธอจะทำไง? คนไข้ภาวะบุคลิกผิดปกติชนิดก้ำกึ่งทำให้ฉันหมดกำลังใจ เดิมเขาก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือกับฉัน…”

“ไม่ให้ความร่วมมือก็เป็นเรื่องปกติ จุดเด่นของภาวะบุคลิกผิดปกติชนิดก้ำกึ่งก็คืออารมณ์ไม่มั่นคง มักจะชอบใช้วิธีเช่นฆ่าตัวตายมาขมขู่คนที่ตัวเองคิดว่าสำคัญ นี่มันก็เป็นลักษณะเด่นในการวินิจฉัยอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? การที่เขาฆ่าตัวตายเพื่อข่มขู่เธอก็แสดงให้เห็นว่าเธอสำคัญสำหรับเขามาก ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องทำก็คือทำให้เขามีสภาวะอารมณ์ที่ปกติ ทำให้เขารู้ว่าเธอให้ความสำคัญกับเขา พิสูจน์ให้เขาเห็นจนกว่าเขาจะมั่นใจว่าเธอให้ความสำคัญกับเขาจริงๆ ซึ่งอาจจะต้องใช้เวลายาวนาน ในช่วงระยะเวลานี้ ไม่เพียงแต่อาการเขาจะดีขึ้น เธอยังได้ค่อยๆเรียกความมั่นใจกลับคืนมาด้วย มันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ?”

จิตแพทย์เป็นอาชีพที่ลำบากมาก

โดยเฉพาะยามที่พวกเขาต้องเจอผู้ป่วยภาวะบุคลิกผิดปกติชนิดก้ำกึ่ง ซึ่งผู้ป่วยโรคนี้จะมองว่าจิตแพทย์เป็นคนสำคัญสำหรับพวกเขา สภาพอารมณ์ที่ขัดแย้งภายในจิตใจจะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า หรือถึงขนาดที่ว่าผู้ป่วยภาวะบุคลิกผิดปกติชนิดก้ำกึ่งจะใช้ความตายมาข่มขู่จิตแพทย์ที่รักษาตัวเองบ่อยๆ

“ยามที่คนบนโลกนี้ไม่เข้าใจคนไข้ของเรา เธอก็คือคนเดียวที่จะช่วยเขาได้ ในระหว่างนี้เธอจะต้องรักษาสภาพจิตใจให้เป็นกลาง มีจิตใจที่เข้มแข็ง หลิวเสี่ยวฮวา เธอไปรักษาคนไข้คนนั้นต่อเถอะ ไปพิสูจน์ให้เถ้าแก่ใหญ่เห็นว่าเขาคิดไม่ผิดที่รับเธอเป็นศิษย์ ไปเรียกความมั่นใจของเธอกลับมา ค้นหาคุณค่าของตัวเอง ถึงตอนนั้นเธอก็จะมองอะไรชัดเจนขึ้น อำนาจในการหย่าจะอยู่ในมือเธอ”

เสี่ยวเชี่ยนพูดจบก็จับสายกระเป๋าแล้วยืนขึ้นเตรียมตัวกลับ

หลิวเสี่ยวฮวาคิดได้เพราะคำพูดเสี่ยวเชี่ยน

บุคลิกของเสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้น่าเกรงขามยิ่งกว่าเถ้าแก่ใหญ่ ในที่สุดเสี่ยวฮวาก็เข้าใจถึงความหมายที่คนเรียก ‘ประธานเชี่ยนแล้ว’

ไม่ใช่เพราะเสี่ยวเชี่ยนมีคนใหญ่คนโตคอยหนุนหลัง

และก็ไม่ใช่เพราะเธอเป็นจอมเทพที่ได้รับรางวัลมากที่สุดตั้งแต่มหาวิทยาลัยก่อตั้งมา

แต่เป็นเพราะตัวเธอเองที่คู่ควรกับคำว่า ‘ประธาน’

เสี่ยวเชี่ยนใช้ความสามารถของตัวเองพิสูจน์ความเก่ง และได้ทำให้ศัตรูที่เคยอิจฉาไม่ชอบหน้าเธอศิโรราบได้

“เฉินเสี่ยวเชี่ยน…ขอบใจนะ” เสี่ยวฮวาพูดเสียงอ่อน

เสี่ยวเชี่ยนจบเธอ ด่าเธอ แต่เสี่ยวเชี่ยนก็เป็นคนที่ฉุดเธอออกมาจากทางมืดมน

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ฉันไม่ได้ทำเพื่อเธอ”

เธอทำเพื่อศาสตราจารย์หลิว ถ้าเสี่ยวฮวาเลิกเป็นจิตแพทย์เพราะสะเทือนใจเรื่องนี้ คนที่จะเสียใจที่สุดก็คือศาสตราจารย์หลิว

ยามที่คนเราหลงทาง บางทีคำพูดกับการกระทำบางอย่างก็ช่วยเปลี่ยนชีวิตคนๆหนึ่งได้

เสี่ยวฮวาไม่รู้ว่าถ้าเสี่ยวเชี่ยนไม่มาเธอจะเป็นอย่างไร แต่เธอรู้ว่าเพราะคำพูดที่เฉียบคมของเสี่ยวเชี่ยนเมื่อครู่ทำให้เกิดแรงผลักดันต่อตัวเธอ

เสี่ยวเชี่ยนเดินไปที่ประตู พอเปิดประตูก็เห็นหลิวเหมยกับฉิวฉิวยืนถือไม้เบสบอลอยู่

“ไหนอะพี่ ให้ซัดใคร?” หลิวเหมยพอเข้าไปในบ้านก็รีบถามทันที

“สารเลวคงหนีไปแล้วล่ะ” เสี่ยวเชี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“รบกวนพวกเธอแล้ว…งั้นก็เข้ามากินน้ำก่อนไหม” เสี่ยวฮวาพอเห็นลูกน้องของเสี่ยวเชี่ยนก็เป็นกังวลเล็กน้อย

“ไม่ต้องหรอก ขอให้ฉลาดขึ้นเป็นพอ ครั้งหน้าถ้ามันกล้าลงมืออีกเอามันให้ตายเลยนะ สู้ให้สุดแรงเกิดเลย การที่คนเรียนจิตวิทยายอมให้ถูกใช้ความรุนแรงในครอบครัวมันคือความอัปยศ สะกดจิตเป็นไหม? ถ้าเป็นก็สะกดจิตมัน เอาให้มันร้องเสียงหมาเสียงแมวออกมาแล้วอัดเสียงไว้ไปเปิดให้เพื่อนๆมันฟัง ใช้ยานอนหลับเป็นไหม? วางยาแล้วจับมันมัดซะ จากนั้นจะเทียนจะแส้ก็ตามสบาย ให้มันทำแบบทดสอบจิตวิทยาเป็นไหม? ทำเสร็จก็วิเคราะห์ว่ามันเป็นคนยังไง แล้วก็ขยี้จุดอ่อนมันอย่าให้เหลือซาก”

คำพูดของเสี่ยวเชี่ยนเล่นเอาลูกน้องสองคนถึงกลับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ น่ากลัวเหลือเกิน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน