แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 810

“อะไรล่ะ?” เสี่ยวเชี่ยนยกแก้วชาขึ้นมาจิบพลางอ่านหนังสือต่อ

“เขาบอกว่าเขาเพิ่งแต่งงาน ตอนเข้าเรือนหอสามีเขาเรียกพวกเพื่อนมาเวียนกัน…ทำอย่างนั้นกับเขา”

“พรวด” เสี่ยวเชี่ยนสำลักพ่นชาออกไป เธอรีบเอากระดาษทิชชู่มาเช็ดหนังสือ

“ไม่ใช่แค่เรื่องนั้นนะ เขายังเขียนอีกว่าถูกสามีทำร้ายทุกวัน แถมยังคิดจะฆ่าเขา เวลาเขาออกจากบ้านจะมีคนสะกดรอยตาม พอเขาลองหนีจะกลับไปที่บ้านแม่ตัวเอง พอถูกสามีจับได้สามีก็ไปเรียกผู้ชายมาหลายคนแล้วเวียนกัน…ทำอย่างว่า ทั้งยังจับเขามัดทำร้ายร่างกายด้วย”

หลิวเหมยอ่านแล้วก็ร้อนใจเหมือนถูกไฟแผดเผา นั่นเพื่อนเธอเลยนะ

เสี่ยวเชี่ยนสำลักไออยู่นาน พอเสี่ยวเชี่ยนหยุดไอหลิวเหมยก็มองด้วยสีหน้าเครียดๆ ตอนนี้เธอเครียดมากคิดแต่ว่าทำไงดี

“อ่อ พรุ่งนี้กินไรดี?” เสี่ยวเชี่ยนฟังจบก็ถามขึ้น หลิวเหมยยืนขึ้นเดินไปเดินมา

“พี่สะใภ้นี่มันเวลาไหนแล้วยังห่วงเรื่องกินอีกเหรอคะ? ฉันกับเพื่อนคนอื่นๆในห้องร้อนใจกันจะตายอยู่แล้ว ทุกพากันทั้งข้อความข้างใต้หาทางช่วย เมื่อกี้ฉันลองโทรหาเพื่อนคนอื่นด้วยว่าจะหาทางช่วยยังไงดี”

เสี่ยวเชี่ยนมองบน “เห็นเธอเป็นแบบนี้คงไม่มีอารมณ์ทำอาหารเช้าแล้วสินะ งั้นพรุ่งนี้ออกไปกินข้างนอกกัน ได้ยินว่าร้านโจ๊กใต้ตึกมีโจ๊กเย็นด้วย อากาศแบบนี้กินโจ๊กเย็นเหมาะที่สุด”

“พี่สะใภ้”

“พี่สะใภ้ ขอยืมสองมือน้อยๆของเธอ~ ฝังเจ้าวายร้ายนั่นไปก่อน” เสี่ยวเชี่ยนยังร้องเพลงออกมาได้

หลิวเหมยอยากจะบ้า นี่เธอกำลังซีเรียสนะ ทำไมพี่สะใภ้เป็นแบบนี้

“เพลงนี้นะ เป็นเพลงที่ทหารของพี่เธอร้องให้ตอนที่พี่เธอขอพี่แต่งงาน ตอนที่พี่ได้ยินเกือบหลุดขำ เพลงนี้มันเหลือเกินจริงๆ พี่เข้าใจแล้วว่ามีครูฝึกทหารแบบไหน ทหารก็เป็นแบบนั้น อีคิวอย่างพี่เธอคงไม่ได้ทำให้ทหารของเขามีอีคิวเพิ่มขึ้นได้หรอก”

เสี่ยวเชี่ยนแฉ จนถึงตอนนี้เธอยังจำบรรยากาศในตอนนั้นได้ดี ใครจะลืมลง

“อีคิวพี่หลางต่ำเหรอ ฉันว่าก็พอไหวอยู่นะ…เดี๋ยวนะ เมื่อกี้พวกเราคุยอะไรกันอยู่?” หลิวเหมยกลุ้มใจ เธอถูกพี่สะใภ้พาออกนอกเรื่องอีกแล้ว

“พูดถึงเพื่อนเก่าเธอ เขาเขียนในหน้าคิวคิวของตัวเองว่าสามีเขาเรียกเพื่อนมาข่มขืน จากนั้นเขาก็ถูกสามีตามติดทุกฝีก้าวคิดจะฆ่าทิ้ง เธอร้อนใจมาก”

“ใช่ๆๆ เรื่องนี้แหละ ทำใงดี”

“ทำไงดี ดูตัวเองซิ แค่พี่พาออกนอกเรื่องหน่อยเธอก็คล้อยตาม คนอื่นพูดอะไรเธอก็เชื่อ ไม่ใช่แค่เธอนะ ยังมีพวกเพื่อนรุ่นเดียวกับเธอด้วย พอได้อ่านเรื่องนี้ก็ร้อนใจกันใหญ่ ไม่ได้ใช้สมองคิดกันก่อนเลย”

“พวกเราคิดแล้วนะ พวกเราช่วยคิดหาวิธีแล้ว ถ้าแจ้งตำรวจหลักฐานไม่พอแน่ เพราะเรื่องที่เวียนข่มขืนเกิดมานานแล้ว คงหาหลักฐานไม่ได้ งั้นพวกเราฟ้องผู้ชายคนนี้ใช้ความรุนแรงในครอบครัวดีไหม พี่สะใภ้…ทำไมพี่นั่งกินผลไม้ล่ะ”

ฟ้าจะถล่มแล้วพี่สะใภ้ยังนั่งสบายใจอยู่ได้อีก

“ลูกท้อเมืองนี้หวานสู้ของบ้านเกิดพี่ไม่ได้เลยนะ วันอาทิตย์ให้ฟู่กุ้ยเอามาเยอะหน่อยแช่ไว้ในตู้เย็น เดี๋ยวพี่กลับบ้านช่วงปิดเทอมจะไปกินให้หนำใจเลย” เสี่ยวเชี่ยนนั่งกินไปวิจารณ์ลูกท้อไป

“พวกเพื่อนในห้องนัดกันไว้ว่าวันอาทิตย์จะกลับไปเยี่ยมเพื่อนคนนี้กัน ไม่วางใจเลย ดูท่าต้องเลื่อนเวลาไปคาราโอเกะของฉิวฉิวแล้ว”

“เธอบอกเรื่องนี้กับฟู่กุ้ยหรือยัง?” เธอไม่เชื่อว่าเรื่องที่เธอดูออกว่าเป็นไงแล้วฟู่กุ้ยจะดูไม่ออก

เรื่องนี้ยกให้เป็นหน้าที่ฟู่กุ้ยจัดการแล้วกัน จะว่าไปก็ไม่เกี่ยวกับเธอแล้ว

“ยังไม่ได้บอกเลย ใช่ ฉันต้องโทรหาพี่เขา” หลิวเหมยรีบกดโทรหาฟู่กุ้ย แทบจะมีคนรับในทันที

“พี่ฟู่กุ้ย เกิดเรื่องแล้ว”

เสี่ยวเชี่ยนส่ายหน้าแล้วหยิบหนังสือมาอ่านต่อ นิสัยหลิวเหมยเหมือนเด็กใจร้อนจริงๆ

ดูเหมือนคนที่ฝึกศิลปะป้องกันตัวจะเป็นแบบนี้ทั้งนั้น ฟู่กุ้ยอาจชอบแบบนี้เป็นพิเศษ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน