แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 827

“ก็ต้องไม่ทันระวังสิ รักษาการหัวหน้าใหญ่ของหน่วยเสินเจี้ยนเคยเป็นแชมป์ในการประลองของทหารมาหลายสมัยเลยนะ ถ้าเขาอยากทำป้าคนนั้นจริงๆ ป้าแกจะแค่เข่าเขียวเหรอ? ให้ใครดูก็ต้องบอกว่าเขาไม่ทันระวังทั้งนั้น ไม่อย่างนั้นคนอย่างเขาเตะทีเดียวก็ขาหักแล้ว อีกอย่างป้าคนนั้นก็ตะโกนลั่นต่อหน้าคนเยอะแยะว่าคนบ้าฆ่าคนไม่ผิดกฎหมาย ใครก็ได้ยิน คนปกติฟังแล้วยังแทบอยากเข้าไปตบ แล้วทหารอย่างพวกเราแค่สะกิดนิดหน่อย เรื่องนี้มันจะหนักหนาขนาดไหนกันเชียว?”

ใครถูกใครผิดรู้ดีแก่ใจ เดิมทีอวี๋หมิงหลางควบคุมอารมณ์ไว้ได้ ไม่ได้คิดจะเอาเรื่อง แต่ใครใช้ให้ป้าคนนั้นพูดจาหมิ่นเกียรติทหารอย่างไม่เกรงกลัวก่อนล่ะ

แบบนี้มันต่างอะไรกับคนขับรถหัวร้อนที่จอดรถขวางถนนคนนั้น? ตัวเองทำอะไรถูกหมด ทำร้ายคนอื่นได้ไม่เป็นไร แบบนี้ความคิดบิดเบี้ยวขนาดไหนกัน?

พลาธิการรู้สึกว่าถ้าต้องมาถอดถอนรักษาการหัวหน้าใหญ่ที่เก่งที่สุดเพราะคนแบบนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่ส่งผลในแง่บวก อาจทำให้เหล่าทหารหมดกำลังใจกันไปด้วย

“ฉันไปสืบจากพวกทหารที่อยู่กับอวี๋หมิงหลางมาอย่างละเอียดแล้ว บอกกันว่าญาติคนไข้รายนี้เป็นป้าแร้งทึ้ง นิสัยแย่มาก ไม่เพียงแต่จะไม่สงสารสะใภ้ทหารเลยแม้แต่นิดเดียว ยังบอกว่าสะใภ้ทหารควรอุทิศตัว แถมยังพูดว่าที่โดนก็สมควรแล้ว แบบนี้ไม่เท่ากับจงใจเหรอ? ป้าคนนี้นั่นแหละที่ทำสังคมเสื่อม”

ไม่อัดจนพิการให้ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ก็นับว่าอวี๋หมิงหลางมีความอดทนสูงมากแล้ว

“เขาเตะสะใจไปหนึ่งที แต่หาเรื่องให้ฉัน…ดูซิ เบื้องบนโทรมาแล้วเนี่ย”

หัวหน้ารับสาย รีบปรับอารมณ์ในเสี้ยววินาที เมื่อครู่บ่นเรื่องอวี๋หมิงหลางกับพลาธิการ แต่ในโทรศัพท์ต้องพูดดีๆไว้ก่อน

“…คือเรื่องเป็นแบบนี้นะครับ ญาติผู้ต้องหาพูดจารุนแรงเกินไป ท่านคงรู้นะครับว่าถ้าโดนพูดจาแรงๆใส่มือไม้ก็ต้องมีกระตุกกันบ้าง ใช่ครับ เขาก็แค่เหวี่ยงไปนิดเดียว ไม่ทันระวังเลยไปโดนเข้า แต่ฝ่ายนั้นไม่ยอมท่าเดียว เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละครับ ใช่ครับใช่ ผมจะอบรมให้มากกว่านี้ ผมให้เขาพักงานรักษาการหัวหน้าไปหนึ่งเดือน ลดตำแหน่งเป็นหัวหน้ากลางแทน อีกหนึ่งเดือนให้หลังตอนที่พาหน่วยเสินเจี้ยนไปแข่งประลองฝีมือ ถ้าผลงานดีจะคืนตำแหน่ง…ผมไม่ได้เข้าข้างนะครับ ผมจัดการเรื่องนี้แต่จะปล่อยให้เขาอู้งานไปอยู่เฉยๆได้ไงล่ะครับ ถ้าผมให้เขาพักงานจริงๆ เขาได้ไปเที่ยวเล่นสบายใจแน่ ต้องให้เขาชดใช้ด้วยการแสดงความสามารถให้เต็มที่ครับ”

เบื้องบนที่อยู่ปลายสายหัวเราะออกมา “เอาล่ะเหล่าอู๋ ฉันรู้จักนายดี นายน่ะเข้าข้างเด็กตัวเอง”

“ผมเข้าข้างตรงไหนกัน? ญาติคนไข้รายนั้นด่าทหารว่าสะใภ้ทหารต่อหน้าคนเยอะแยะ พวกเรามีพยานนะครับ อีกอย่าง รักษาการหัวหน้าใหญ่ของผมเป็นถึงแชมป์ประลองหลายสมัยถ้าเขาจะทำร้ายคนจริงๆอีกฝ่ายแข้งขาหักไปแล้ว นี่แค่ฟกช้ำนิดหน่อย ดูก็รู้ว่าแค่ไม่ทันระวัง”

เมื่อครู่พลาธิการพูดอย่างไร หัวหน้าก็พูดไปแบบนั้น

“ก่อนหน้านี้หมอเสี่ยวเฉินเคยช่วยพวกเราแก้ปัญหาคดีข้ามชาติ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นพวกเราก็ต้องคอยติดตามอาการเขาให้ดี หาหมอที่เก่งที่สุดรักษาเขาไม่ต้องคำนึงถึงเรื่องค่าใช้จ่าย แยกแยะเรื่องให้ดี ส่วนเรื่องฟ้องร้องของญาติคนไข้รายนั้นก็ต้องติดตามด้วย”

“ครับ แยกแยะเรื่องให้ดี…”

พลาธิการฟังอยู่ข้างๆอย่างตั้งใจ ดูสิ นี่แหละเหล่าอู๋ ปากก็ด่าอวี๋หมิงหลางนู่นนี่นั่น แต่สุดท้ายก็ปกป้องอยู่ดี

อวี๋หมิงหลางไม่ได้สนอะไรมากมาย พอออกจากหน่วยเขาก็ตรงไปที่โรงพยาบาล

เสี่ยวเชี่ยนพักอยู่ห้องที่เพิ่มการดูแลอย่างใกล้ชิด เวลาผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วหลังจากที่ถูกจับเป็นตัวประกัน เธอฟื้นนานแล้ว

ตรงช่วงคอถูกรัดแน่นมากทำให้ช่วงวันสองวันนี้ยังพูดไม่ได้ มีรอยช้ำสีม่วงที่คอ โชคดีที่พวกอวี๋หมิงหลางมีหมอทหารมาด้วย ถ้าช้ากว่านี้สมองอาจได้รับการกระทบกระเทือนคงไม่ได้เป็นบอสสาวในอนาคตแล้ว

หลิวเหมยกับฟู่กุ้ยคอยเฝ้าอยู่ข้างเตียง หลิวเหมยเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด เธอคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเธอ

“ถ้าฉันตามไปด้วยพี่สะใภ้คงไม่ต้องรับเคราะห์แบบนี้ ดูสิคอพี่สะใภ้เป็นแบบนี้เลย ต้องเจ็บมากแน่ๆ…”

“หลิวเหมยไม่ต้องร้องนะ เรื่องนี้ต้องโทษที่พี่ใช้กำลังไม่เป็นเลยช่วยเชี่ยนเอ๋อไม่ได้” ฟู่กุ้ยก็โทษตัวเอง เรื่องนี้คอขาดบาดตายมาก ตอนที่พามาโรงพยาบาลแล้วหมอบอกว่าถ้ามาช้ากว่านี้สมองอาจได้รับการกระทบกระเทือน ทุกคนถึงกับช็อค ตอนนั้นอวี๋หมิงหลางหน้าซีดไปเลยทีเดียว

อันที่จริงเสี่ยวเชี่ยนปลอดภัยแล้ว ขาดอากาศหายใจขอแค่เป็นเวลาเพียงไม่นานก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ส่วนเรื่องที่ยังพูดไม่ได้ รักษาตัวสองวันก็หายแล้ว แต่พอเธอต้องนอนอยู่บนเตียงแบบนั้น คนรอบตัวเห็นแล้วก็ต่างตำหนิตัวเอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน