แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 828

เห็นเสี่ยวเชี่ยนถูกจับเป็นตัวประกัน สำหรับอวี๋หมิงหลางแล้วเป็นเรื่องสะเทือนใจอย่างมาก ตอนนี้เขาไม่อยากเชื่อเลยด้วยซ้ำว่าเธอรอดตายมาได้แล้ว เธอยังมีชีวิตอยู่ในอ้อมกอดของเขา ทำไมตัวเธอถึงได้เล็กขนาดนี้ ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ครอบครองหัวใจของเขาทั้งดวง เขาเกือบสูญเสียเธอไปแล้ว

ความหวาดกลัวแบบนี้ทำให้อวี๋หมิงหลางรู้สึกแย่มาก เขาไม่อยากให้เธอเห็นว่าเขาอ่อนแอ ถ้าเขาสังเกตเห็นก่อนที่คนบ้าจะเข้ามาใกล้เธอแล้วรีบยิง เสี่ยวเชี่ยนคงไม่ต้องรับเคราะห์แบบนี้หรือเปล่า?

ตอนแรกเสี่ยวเชี่ยนอยากดันเขาออกแล้วปลอบเขา บอกเขาว่าเธอไม่เป็นไร แต่รู้สึกเหมือนเขากำลังตัวสั่นเล็กน้อย เสี่ยวเชี่ยนถึงกับหัวใจอ่อนยวบ เธอกอดเขาคล้ายกับกำลังปลอบเด็กน้อย ตบหลังเขาเบาๆ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดอวี๋หมิงหลางก็ปล่อยเธอ แล้วพูดด้วยเสียงขึ้นจมูก

“ขอโทษนะเสียวเหม่ย ทำให้คุณต้องลำบาก ผมมันไม่ได้เรื่อง ถ้าผมยิงเขาได้ก่อนที่เขาจะโผเข้าหาคุณ คุณก็ไม่ต้องบาดเจ็บ”

เสี่ยวเชี่ยนได้ยินแล้วก็ปวดใจปนด้วยความรู้สึกโกรธ

ครั้นแล้วเธอจึงขยับปากพูด โง่หรือไง ถ้าเขายังไม่ได้ทำอะไรแล้วนายยิง แบบนั้นก็ผิดกฎสิ มันเหมือนกันเหรอ?

ลงมือแล้วถึงยิง แบบนั้นเรียกช่วยตัวประกัน แต่ถ้าคนบ้ายังไม่ได้ทำอะไรแล้วยิง ความผิดเต็มๆต้องติดคุก ทหารทำผิดโดนโทษเพิ่มขึ้นอีกระดับ

อวี๋หมิงหลางไม่ได้ล้อเล่น ถ้ามีวิธีที่ทำให้เสียวเหม่ยของเขาไม่ต้องรับเคราะห์ หลีกเลี่ยงอันตรายได้ เขาก็พร้อมจะทำ

ตอนที่หมอบอกว่า ถ้าช่วยไม่ทันเวลาและถูกต้อง สมองของเสี่ยวเชี่ยนคงเสียหายหนัก ตอนนั้นอวี๋หมิงหลางแทบอยากหักคอตัวเองให้ตาย

เห็นอวี๋หมิงหลางเม้มปากไม่พูดอะไรเสี่ยวเชี่ยนก็เป็นห่วงอย่างสุดใจ เธอเอามือลูบหน้าเขา ดูซิเสี่ยวเฉียงของเธอขวัญหายหมด

ฉันภูมิใจในตัวตาย สามีช่วยฉันไว้ ถ้าไม่ได้นายฉันคงตกอยู่ในอันตรายจริงๆแน่ อย่าพูดว่าตัวเองไม่ได้เรื่อง นายเป็นผู้ชายที่เก่งที่สุดในโลก

เสี่ยวเชี่ยนขยับปากพูดกับเขา อวี๋หมิงหลางอ่านปากแล้วก็รู้สึกแย่ เขารู้สึกผิดต่อคำพูดของเสี่ยวเชี่ยนที่ว่าเขาเป็นผู้ชายที่เก่งที่สุดในโลก

เพราะอวี๋หมิงหลางรู้สึกผิดต่อเสี่ยวเชี่ยน ทั้งวันเขาจึงเอาแต่นั่งคอตก เขาดูแลเสี่ยวเชี่ยนไม่ดี ไม่กล้ามองหน้าเธอ หันหลังให้เธอตลอด มีแค่ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนต้องการอะไรเท่านั้นเขาถึงจะหันไป แน่นอนเสี่ยวเชี่ยนรู้ว่าเขาไม่ได้รังเกียจที่เธอมีรอยที่น่าเกลียดแบบนี้ แต่เป็นเพราะเขาไม่กล้ามองรอยที่คอเธอ เห็นแล้วก็ยิ่งรู้สึกผิด

เห้อ แบบนี้เรียกอะไร โรคเครียดหลังผ่านเหตุการณ์ร้ายแรง? ทิ้งเงามืดในจิตใจเสียแล้ว

เสี่ยวเชี่ยนปวดใจที่เห็นอวี๋หมิงหลางตำหนิตัวเองแบบนี้เธอจึงดึงตัวเขาเข้ามาแล้วบังคับให้เขาโอบเธอ สองคนนั่งเคียงข้างกัน เขาจะลุกไปแต่เธอเอามือโอบเอวเขาไว้

ทำได้แค่ใช้ความอบอุ่นบอกเขาว่าเธอยังอยู่ อีกไม่นานเธอก็หายดี อวี๋หมิงหลางถึงได้รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

อันที่จริงเสี่ยวเชี่ยนคิดว่าตัวเองออกจากโรงพยาบาลเลยก็ได้ เรื่องคออักเสบค่อยกลับไปรักษาตัวต่อที่บ้าน ทำไมต้องอยู่โรงพยาบาลด้วย แต่อวี๋หมิงหลางไม่วางใจ จะให้เธออยู่ดูอาการให้ได้ กลัวว่าสมองของเธอจะเสียหาย

เสี่ยวเชี่ยนอยากถามมากว่าแล้วจัดการเรื่องคนบ้ายังไง แต่เห็นเขาเศร้าสร้อยนั่งคอตกแบบนี้ก็เกรงใจไม่กล้าถาม คิดไว้เดี๋ยวออกจากโรงพยาบาลค่อยถาม

หลังจากรอดูอาการหนึ่งคืน หมอแน่ใจแล้วว่าเสี่ยวเชี่ยนไม่เป็นอะไรให้ออกจากโรงพยาบาลได้ เสี่ยวเชี่ยนยังไม่ตื่น ถ้าตื่นแล้วก็กลับบ้านได้

อวี๋หมิงหลางออกไปจัดหาอาหารเช้า พอกลับมาก็เห็นพ่อแม่ พี่ใหญ่พี่สะใภ้ และก็ต้าอี

ถ้าอวี๋หมิงซีไม่ติดว่าอยู่เมืองอื่น อวี๋หมิงอี้ได้รับคำสั่งด่วนให้ไปบิน ไม่อย่างนั้นสองคนนั้นก็มาด้วยแล้ว เพราะนี่เป็นเรื่องใหญ่ของครอบครัว

“ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนเป็นไงบ้าง?” พ่ออวี๋ที่งานยุ่งมากยังรีบมา

“ไม่เป็นไรแล้วครับ แต่คอยังเจ็บอยู่ หมอบอกว่าออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน