แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 839

ข่าวช็อคประเดประดังทำให้ไป๋จิ่นอึ้งไปชั่วขณะ เธอตกใจมาก

อาของฉิวฉิวเห็นไป๋จิ่นเป็นแบบนั้นก็คิดว่าเธอเป็นแฟนของฉิวฉิว จึงระบายความในใจ

“ฉิวฉิวของเรามีอาการทางประสาท ครอบครัวเราหาทางรักษาเขามาตลอด คุณคงไม่ได้ถูกเขาหลอกหรอกนะ? เขาเป็นกึ่งชายกึ่งหญิงแบบนี้ ออกไปหลอกคนข้างนอกพวกเราก็กลุ้มใจ…โอ๊ย”

อาฉิวฉิวเอามือกุมท้อง เสี่ยวเชี่ยนเอากระเป๋าฟาดเข้าไป

“หุบปากไปเลยนะ” ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนทั้งร้อนใจทั้งโมโห เธอพาลไปลงที่อาของฉิวฉิวหมด

“ฉิวฉิวเคยก่อเรื่องคอขาดบาดตายหรือไง? คนอื่นไม่เข้าใจเขา พวกคุณที่เป็นครอบครัวเดียวกันกลับไม่เข้าใจด้วย อาการของเขาไม่ได้เกิดจากการที่พ่อเขาดูถูกที่เขาเกิดเป็นผู้หญิงหรือไง? ตอนนี้มาทำตัวรังเกียจเขา ดูถูกเขา บังคับเอาตัวเขาไป ถ้าฉิวฉิวเป็นอะไรไปพวกคุณก็คือฆาตกร”

รักร่วมเพศกับอาการกระบวนการรับรู้เรื่องเพศผิดปกตินั้นไม่เหมือนกัน แต่จุดที่เหมือนกันก็คือถูกสังคมแบ่งแยก

ถึงรักร่วมเพศบางคนจะติดเชื้อเอดส์จากการเปลี่ยนคู่นอน บางคนหลอกแต่งงาน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะเป็นแบบนี้ไปเสียหมดทุกคน

รักร่วมเพศส่วนใหญ่ก็เหมือนกับฉิวฉิว ไม่ได้ทำเรื่องที่เป็นภัยกับคนอื่น ก็แค่พวกเขาชอบไม่เหมือนคนปกติ กลับเป็นเรื่องที่ทำให้พวกเขาไม่มีแม้ที่ยืนในสังคม

“ทำไมพูดจาแบบนี้ล่ะ? พูดอย่างกับว่าพวกเราทำร้ายเขา พวกเราก็ทำเพื่อเขาไม่เห็นหรือไง?” อาของฉิวฉิวทำสีหน้าไม่เข้าใจว่าทำไมถูกเสี่ยวเชี่ยนเอากระเป๋าตี ถ้าไม่ติดว่าเห็นเป็นผู้หญิงเขาลงมือไปแล้ว

“พวกโง่ ทำเพื่อเขาหรือโหดร้ายกับเขากันแน่? นักบำบัดประเทศนั้นที่พวกคุณไปหาสมควรไปตายให้หมดเลยด้วยซ้ำ…พูดไปก็ไม่เข้าใจหรอก บอกฉันมา ฉิวฉิวถูกพาไปที่ไหน?”

“ทำไมผมต้องบอกด้วย?” ตอนนี้อาของฉิวฉิวรู้สึกไม่พอใจเสี่ยวเชี่ยนมาก จึงไม่อยากบอกเธอ

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกยอมไม่ได้ เธอหรี่ตา ทันใดนั้นก็ยื่นมือไปแย่งโทรศัพท์ในมืออาฉิวฉิว

“ทำอะไรน่ะ” อาฉิวฉิวตกใจ ผู้หญิงที่หน้าตาท่าทางดูเรียบร้อย แต่กลับแย่งของจากมือคนอื่น

“บอกฉันมา ฉิวฉิวถูกพาไปเมืองไหน ถ้าไม่พูดล่ะก็…” เสี่ยวเชี่ยนถอยไปที่บันได ยื่นมือที่จับโทรศัพท์ของอาฉิวฉิวออกไปทำท่าเหมือนจะโยน

“อย่าโยนนะ” อาฉิวฉิวตะโกนสุดเสียง

ไอ้นั่นมันแพงนะ

“บอกฉันมา” น้ำเสียงเสี่ยวเชี่ยนโหดกว่าปกติ

อาฉิวฉิวเสียดายโทรศัพท์เลยต้องบอกที่อยู่ให้เสี่ยวเชี่ยนไป พอเสี่ยวเชี่ยนถามเสร็จเธอก็ออกไปทันที นับตั้งแต่ตอนนี้ไปสมองเธอได้ประมวลข้อมูลต่างๆมากมาย

ตอนนี้ฉิวฉิวตกอยู่ในอันตราย เสี่ยวเชี่ยนสังหรณ์ใจว่าถ้าเธอไม่เข้าไปยุ่งฉิวฉิวอาจไม่รอดแน่

“ฉันไปด้วย” ถึงต้าอีจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นเสี่ยวเชี่ยนเป็นแบบนี้ก็รู้สึกได้ว่าคงเป็นเรื่องใหญ่

“ไม่ได้ บ้านเธอมีเด็กอย่าไปเลย”

“ฉันไปกับเธอด้วย” หลังจากที่ไป๋จิ่นได้ฟังเสี่ยวเชี่ยนพูดเรื่องฉิวฉิว เธอก็สับสนมาก

ถึงสติเธอจะยังช็อคเรื่องที่เพื่อนในเน็ตคนนั้นก็คือฉิวฉิวไม่หาย แต่เธอกลับรู้สึกว่าจะทนดูฉิวฉิวตกที่นั่งลำบากโดยไม่ช่วยไม่ได้

“เธอลาหยุดได้ไหม?” เสี่ยวเชี่ยนคิด ไป๋จิ่นจะไปไม่ไปก็ได้ แต่ถ้าไปก็ย่อมดีกว่า

“ได้”

จะลาได้หรือเปล่าไป๋จิ่นไม่รู้ แต่ตอนที่เธอได้ยินว่าฉิวฉิวเกิดเรื่องเธอก็ไม่มีเวลาคิดเยอะแล้ว

อันที่จริงต้าอีไม่อยากนั่งรอฟังข่าวอยู่ที่บ้านเฉยๆ แต่ที่บ้านมีพ่านพ่านต้องดูแลเธอปลีกตัวไปไม่ได้จริงๆ ทำได้แค่มองเสี่ยวเชี่ยนพาไป๋จิ่นไปลุย

ตอนเสี่ยวเชี่ยนกลับมาหลังจากเสร็จเรื่องถึงได้รู้ว่าโชคดีที่ไม่ได้พาต้าอีไป เพราะสุขภาพของต้าอีไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ภารกิจเสี่ยงอันตรายครั้งนี้ถ้าพาต้าอีไปด้วยไม่แน่อวี๋หมิงอี้อาจฆ่าประธานเชี่ยนได้

เสี่ยวเชี่ยนโทรไปจองตั๋วเครื่องบิน แต่ผลที่ได้คือวันนี้ไม่มีเที่ยวบินไปยังเมืองที่ฉิวฉิวอยู่

เร็วที่สุดก็ต้องพรุ่งนี้

ภายในเวลาหนึ่งวันมีเรื่องเกิดขึ้นได้มากมาย ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนไม่อยากรอแม้แต่นาทีเดียว เธอโทรหาพี่ใหญ่ให้ช่วยคิดหาวิธี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน